Όλα μαζί δεν γίνονται…

Το δεδομένο πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι εύκολο να το συζητάς. Απλώνεται άλλωστε σε τόσα διαφορετικά πεδία που αποκλείεται κάποιος παρατηρητής να καταφέρει να πέσει τελείως έξω. Όλο και κάτι θα πετύχει σε αυτό το διευρυμένο φάσμα.

Μόνο που η συζήτηση αυτή θα έχει ενδιαφέρον να γίνει όταν κάποια στιγμή θα θελήσει κάποιος έναν δίκαιο απολογισμό σε ευθύνες. Αυτή τη στιγμή οι Ερυθρόλευκοι ψάχνουν λύσεις, όχι διάλογο –ούτε εξιλαστήρια θύματα-. Λύσεις για να μην εκτροχιαστούν από το Φθινόπωρο σε μια σεζόν που θα ολοκληρωθεί σχεδόν… καλοκαίρι. Και ο πρώτος που θα πρέπει να το καταλάβει είναι ο Μίτσελ που όπως ήρθαν τα πράγματα ανέλαβε την ευθύνη.

Διαβάστε επίσης: Σισέ: «Περνάω μια προσωπική κόλαση με τραγικές απώλειες – Ζητάω συγγνώμη, έκανα λάθος» (pic)

Δεν χρειάζεται να επιστρέφει κανείς στην αυτονόητη αφετηρία: Δεν ευθύνεται ο Ισπανός τεχνικός για το ρόστερ με τους 40 παίκτες, τις δύο διαφορετικές ομάδες που έχει να διαχειριστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη, ούτε για το σερί της «δίχως νίκη» διαδρομής της Ευρώπης που πλέον κρατά από τον περασμένο Νοέμβρη.

Ευθύνεται όμως για όσα συνέβησαν χθες στο τελευταίο ημίωρο. Και συνέβησαν πολλά. Τουλάχιστον έξι φάσεις για γκολ βρήκε η Καραμπάγκ από το δώρο του «ανακατέματος» μιας εντεκάδας που αν μη τι άλλο ως εκεί ήταν ανταγωνιστική. Ακόμη και όσοι ήταν στο γήπεδο το χέρι τους δεν το βάζουν στη φωτιά για το τι ακριβώς θέλησε να κάνει, αλλά και για το πως το έκανε.

Αριστερός στόπερ ο Ρέαμπτσιουκ που για κανά πεντάλεπτο είχε χαθεί στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να ξέρει ακριβώς τον ρόλο του. Πίσω στα χαφ ο Εμβιλά που σαν στόπερ ως εκεί ήταν πιθανότατα ο καλύτερος –και σίγουρα ο πιο αξιόπιστος από όλους-. Έξω ο Ανδρέας Μπουχαλάκης που ο κόσμος έχει πάντα κατά νου τις λάθος πάσες του, αλλά μάλλον σε ένα ημίωρο σαν το χθεσινό κατάλαβε την ικανότητα του να κρατά τη θέση του και να συνδέει τις γραμμές. Ένα ανακάτεμα που άλλαξε όχι το momentum αλλά τους όρους του παιχνιδιού. Και βέβαια σχημάτισε αυτό το βαρύ 0-3.

Αλήθεια είδε κανείς στην στατιστική της αγωνιστικής πως ο –κατώτερος των προσδοκιών- Κωνσταντίνος Τζολάκης ήταν πρώτος στη λίστα με τις επεμβάσεις των πορτιέρο (8);

Τι ώθησε τον Μίτσελ σε αυτό το ανακάτεμα; Η λαχτάρα του να προσθέσει μια ώρα αρχύτερα στις επιλογές του τον Μαρσέλο. Και η ελπίδα του πως η αύρα του Βραζιλιάνου μπορεί να λειτουργήσει επιδραστικά σε ένα ματς που για να είμαστε δίκαιοι στον Ολυμπιακό δεν έκανε η ισοπαλία για να μπει και πάλι στην εξίσωση του ομίλου.

Οι Ερυθρόλευκοι όμως βρίσκονται σε μια συγκυρία που όλα αυτά όπως επιβεβαιώνεται στην πράξη μπορεί να τα πληρώσουν ακριβά. Το χθεσινό ημίωρο του Μαρσέλο που πρώτος έσπευσε να δηλώσει ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Την εντεκαδάτη παρουσία του Χάμες στο «Βικελίδης». Τα ασταμάτητα μπες-βγες στο rotation που ειδικά στη σύντομη θητεία του Κάρλος Κορμπεράν έγιναν κάτι σαν σήμα κατατεθέν.

Ποδόσφαιρο με 40 ποδοσφαιριστές δεν υπάρχει. Δεν μπορείς να το σχεδιάσεις, να το προπονήσεις, να το βάλεις στο γήπεδο. Ειδικά όταν η σεζόν «τρέχει», όταν υπάρχει ματς κάθε 3-4 μέρες, όταν είναι πραγματική ανάγκη οι νίκες.

Στο ρόστερ του Ολυμπιακού προστέθηκαν επιβεβαιωμένα κάποιοι πραγματικά αξιόλογοι: Ο Ινμπόμ Χουάνγκ, ο Πεπ Μπιέλ, ο Σεντρίκ Μπακαμπού. Και υπάρχουν σε αυτό και μια σειρά από κάποιους που έχουν αποδεδειγμένα καταθέσει διαπιστευτήρια.

Δεν χρειάζεται βιασύνη, πολλώ δε μάλλον πανικός. Χρειάζεται απλά η παραδοχή πως με αυτά τα δεδομένα όλα μαζί δεν γίνονται. Είναι ο μόνος δρόμος… Τουλάχιστον μέχρι το παράθυρο της 14ης του Νοέμβρη.

Με 15 διαφορετικές εντεκάδες σε 15 ματς και 38 ποδοσφαιριστές να έχουν πάρει ως τώρα χρόνο συμμετοχής άκρη δεν βγαίνει…