Μίτσελ: Το «πρέπει» με την Καραμπάγκ, αντανακλά και στο πρωτάθλημα

Καμιά φορά δεν τα λες όλα, γιατί δεν υπάρχει λόγος να τα λες όλα. Ισχύει για όλους. Ακόμη και για τον Μίτσελ με το επιβεβαιωμένο χάρισμα στην επικοινωνία. Σταμάτησε ο Ισπανός εκεί που έπρεπε πριν από λίγο στη συνέντευξη Τύπου: «Πρέπει» είπε. «Πρέπει, να παίζουμε για να νικήσουμε».

Διαβάστε επίσης: Ξέρει, αλλά το άσχημο για τον Ολυμπιακό είναι η… Καραμπάγκ

Και αυτό το «πρέπει» προφανώς δεν αφορά αποκλειστικά στην Καραμπάγκ και στο διόλου εύκολο αυριανό 90λεπτο που έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι η «πυξίδα» του Ολυμπιακού στο φετινό ταξίδι του Europa League.

Αυτό το «πρέπει» αφορά στα αποδυτήρια.

Στο μυαλό των ποδοσφαιριστών.

Στο ένστικτο μιας ομάδας που ο Ισπανός διέγνωσε από την πρώτη στιγμή της επιστροφής του, πως αντιμετωπίζει «κρίση ταυτότητας».

Στο dna του πρωταθλητισμού καθώς οι τίτλοι πρώτα κερδίζονται μες το κεφάλι και έπειτα έξω στο γήπεδο. Γιατί «πρέπει».

Είναι μήνες τώρα που οι Ερυθρόλευκοι ειδικά στα ματς της Ευρώπης δεν έχουν πια την ίδια αυτοπεποίθηση. Εκείνη που καλλιεργήθηκε με υπομονή για παραπάνω από μια δεκαετία μέσα από καλά προπονητικά προγράμματα, προσωπικότητες και μεγάλες νίκες.

Συμπληρωμένα πια έντεκα ματς από τον περασμένο Νοέμβρη και εκείνο το τελευταίο 1-0 με τη Φενέρ. Και είναι λογικό να μην νιώθεις άνετα όταν απέναντι σου είναι η Αταλάντα του Γκασπερίνι. Είναι λογικό να χάνεις καθαρά από έναν αντίπαλο σαν την Φράιμπουργκ που αυτή την εποχή είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις συνολικά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Δεν είναι λογικό όμως όταν αντιμετωπίζεις την Μακάμπι, τη Σλόβαν και τον Απόλλωνα Λεμεσού να μην έχεις αυτοπεποίθηση.

Δεν είναι «κανονικό» να δέχεσαι το ένα γκολ πίσω από το άλλο στις καθυστερήσεις.

Δεν είναι Ολυμπιακός. Και αυτή την εποχή πάνω από την δεδομένη ανάγκη της εμπλοκής των «ερυθρόλευκων» και στην κουβέντα των τριών προνομιούχων θέσεων του ομίλου που συμμετέχουν στο Europa, υπάρχει η ανάγκη της επιστροφής στον «κανονικό» Ολυμπιακό. Σε όλα τα επίπεδα.

Αυτό είναι το μέλημα του Μίτσελ. Αυτό είναι το «πρέπει» που κυριαρχεί. Το «πρέπει» που θα πατήσει ξανά τους Ερυθρόλευκους στις ράγες. Το «πασπαρτού» που ανοίγει όλες τις πόρτες  και που θα έχει μετάφραση στη δύσκολη δουλειά της «ολικής επαναφοράς». Στην ίδια τη μάχη για το πρωτάθλημα που αν μη τι άλλο έχει δημιουργήσει ήδη δύσκολο δεδικασμένο με τον Παναθηναϊκό στο +7 και στην «ένα ματς την εβδομάδα» άνεση.

Η Καραμπάγκ έχει 14 χρόνια τον ίδιο προπονητή στον πάγκο της (από την 1/7/2008) και ήδη έσπευσε να του ανανεώσει το συμβόλαιο ως το καλοκαίρι του 2025.  Όλα αυτά τα χρόνια κάνει μονάχα βήματα προς τα εμπρός. Πέρσι πήρε το νταμπλ, τέλη Αυγούστου έφτασε δύο λεπτομέρειες μακριά από τους ομίλους του Champions League. Έχει ξεκινήσει με 7Χ7 στο πρωτάθλημα, έχει να ηττηθεί στη χώρα της από τον Οκτώβρη του ΄21, ηττήθηκε με το ζόρι στην πρεμιέρα του γκρουπ από την Φράιμπουργκ –που έχει στον πάγκο της 11 χρόνια τον Κρίστιαν Στρέιχ-. Καλή ομάδα.

Καλύτερη από τη φήμη και την ποδοσφαιρικά «ταπεινή»  καταγωγή της. Πολύ καλύτερη –με όλο τον σεβασμό- από τις Σλόβαν και τους… Απόλλωνες. Πιθανόν και από αυτόν τον Ολυμπιακό που βλέπουμε ως εδώ.

«Πρέπει».

Πρέπει  οι Ερυθρόλευκοι να κάνουν… τη δουλειά. Να βάλουν επιτέλους ένα δεύτερο σερί νικηφόρο ματς σε μια «αλυσίδα» που θα υπόσχεται αντεπίθεση…

Ο Μίτσελ αν μη τι άλλο ξέρει καλά τι λέει. Και όπως φάνηκε από την χθεσινή προπόνηση; Δεν έχει κανένα πρόβλημα να προσαρμοστεί στα δεδομένα. Με τρεις στόπερ λέει η «βασική» δοκιμή, αν δεν το μάθατε…