Παναθηναϊκός : Γιατί τόσα ψέματα;

Ο Παναθηναϊκός ζει στιγμές ιστορικής ξεφτίλας. Για πρώτη φορά στην ιστορία του επί επαγγελματικού ποδοσφαίρου έφτασε σε σημείο να μην πηγαίνουν οι παίκτες στην προπόνηση, επειδή η διοίκηση επιλέγει να παρουσιάζεται αφερέγγυα σε όσα λέει, να μην τηρεί τις υποσχέσεις που δίνει και να παίζει ένα… παιχνιδάκι, πηγαίνοντας το θέμα από αύριο σε αύριο.

Αντιλαμβάνονται όλοι πως τα στελέχη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός έχουν ρίξει όλο τους το βάρος στην αποφυγή του υποβιβασμού, αφού ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι η σφραγίδα της απόλυτης… καταστροφής για τον σύλλογο. Θα μνημονεύεται για χρόνια και δεν θα ξεχαστεί ποτέ, όπως πιθανόν να γίνει με την αποχή των παικτών από τις προπονήσεις. Και για τον Παναθηναϊκό μοιάζει με θέμα ζωής ή θανάτου το να σώσει την κατηγορία.

Όμως η συμπεριφορά της διοίκησης απέναντι σε παίκτες που έχουν δώσει όλο τους το είναι για να κρατήσουν ζωντανή την ομάδα, είναι το λιγότερο τραγική. Και προκαλεί απορίες. Θα μπορούσαν οι άνθρωποι της ομάδας να μιλήσουν με αλήθειες. Δεν έχουν να κάνουν με παιδιά που δεν καταλαβαίνουν, αλλά με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.

Θα μπορούσε ο Βασίλης Κωνσταντίνου να αναφέρει στους ποδοσφαιριστές πως δεν γνωρίζει πότε θα πληρωθούν, δεν μπορεί να μπει ούτε στο μυαλό, ούτε πολύ περισσότερο στην… τσέπη του Αλαφούζου για να τους υποσχεθεί το οτιδήποτε, πως δεν ξέρει τι συμβαίνει με τα χρήματα της Αλ Αΐν. Αντ’ αυτού, η ΠΑΕ διαλέγει να βαδίσει σε δρόμο γεμάτο ψέματα.

Τάζει και τα παίρνει πίσω. Λέει πως δεν υπήρχε συμφωνία για Δευτέρα, αλλά για Τρίτη και Τετάρτη. Διαρρέει ότι ο Λουτσιάνο δεν παραπονιέται και πως έχει πληρωθεί, τη στιγμή που ο Βραζιλιάνος είναι έτοιμος να τα βροντήξει και να φύγει, τραβώντας και μία προσφυγή, που θα τρέχει εκ νέου τον Παναθηναϊκό στα δικαστήρια. Το ακόμα χειρότερο είναι πως το ρεπορτάζ που μετέφερε χθες to10.gr έλεγε ότι στον Παναθηναϊκό εξέλαβαν ως… θετική απάντηση τη μη απάντηση του ατζέντη του Λουτσιάνο στην πρόταση που του έκαναν.

Η αλήθεια και η ειλικρίνεια είναι πάντα προτιμότερα από το ψέμα και την κοροϊδία. Ακόμα κι αν η αλήθεια μπορεί να πονάει και να μην ακούγεται καλά, στο τέλος ο συνομιλητής σου θα ξέρει πως τουλάχιστον τον κοίταξες στα μάτια και του έλεγες ότι ακριβώς ισχύει. Όχι πως τον κοιτούσες και απλά τον δούλευες μέσα στη μούρη του.