Ο Τάκης Μπαλτάκος στην ως τώρα θητεία του επιβεβαιώνει τις γραφές. Όμως…
Σαν απλός παρατηρητής δεν μπορείς να γνωρίζεις πόσο ευχαριστημένοι είναι σήμερα, εκείνοι που έκριναν πως ο Τάκης Μπαλτάκος είναι η κατάλληλη επιλογή του για την προεδρία της ΕΠΟ.
Δεν είναι πρακτικά εύκολο καθώς για να φτάσεις σε μια τέτοια διαπίστωση προφανώς και πρέπει να ξέρεις όλα τα δεδομένα και κριτήρια της επιλογής του γνωστού νομικού που ενάμιση μήνα μετά την εκλογή του έχει όντως αναδειχθεί σε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της κουβέντας του ελληνικού ποδοσφαίρου: Κάτι που –για να τα λέμε όλα- δεν κατάφερε ούτε ο Βαγγέλης Γραμμένος, ούτε ο Θοδωρής Ζαγοράκης στη σύντομη θητεία του, ούτε φυσικά ο αναπληρωτής Παναγιώτης Δημητρίου.
Διαβάστε επίσης: Η «αποκάλυψη» του Ιωάννη που δεν ήρθε ποτέ…
Αντίθετα δεν χρειάζεται πολλές γνώσεις και εμπειρία στο αντικείμενο για να καταλάβεις κάτι άλλο: Ότι η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία μετά από πολλά χρόνια είναι στριμωγμένη στα σχοινιά με την πλειοψηφία των ΠΑΕ αλλά και με το μεγαλύτερο μερίδιο του κοινού να έχουν πλέον αντιληφθεί ότι αποτελεί το υπ αριθμόν 1 πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Και εδώ το κριτήριο δεν είναι η ομάδα που υποστηρίζει ο καθένας. Δεν αφορά στο όνομα του αρχιδιαιτητή ούτε σε όλες εκείνες τις αφορμές που πάντα βρίσκονται στο τραπέζι. Το κριτήριο είναι ο πανικός που δείχνει ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ από τον τρόπο που ο Βαγγέλης Μαρινάκης, σαν σκακιστής, τον οδηγεί σε μια αδιέξοδη παρτίδα.
Η μια γκάφα διαδέχεται την άλλη στους χειρισμούς του Τάκη Μπαλτάκου: Και αυτή είναι όντως μια μεγάλη έκπληξη.
Ο έμπειρος δικηγόρος, μέσα σε μερικές εβδομάδες επέτρεψε στον καθένα να συμπεράνει ότι:
1) Αδιαφορεί για την συντριπτική πλειοψηφία της Super League θέλοντας με κάθε κόστος να κάνει το χατίρι της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ στην υπόθεση του αρχιδιαιτητή.
2) Δεν έχει απάντηση σε αυτό που απευθείας τον κατηγόρησε ο Γιάννης Αλαφούζος, ότι δηλαδή διοικεί μια Ομοσπονδία που ελέγχεται από τους Δικεφάλους.
3) Πως στην ΕΠΟ όντως τελικά συμβαίνουν πράγματα και θαύματα, εξ ου και η άρνηση του να δώσει στην Super League τα οικονομικά στοιχεία της τελευταίας τριετίας και στον –β΄ αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας- Βαγγέλη Μαρινάκη ένα… γραφείο στο πάρκο Γουδή.
Χθες είπε στην ΕΡΑ σπορ ότι δεν μπορεί να προσκομίσει τα στοιχεία για τους εργαζόμενους και τους μισθούς καθώς αποτελούν προσωπικά δεδομένα. Θα είχε δίκιο αν τους πλήρωνε ο ίδιος. Ο βασικός αιμοδότης της Ομοσπονδίας όμως είναι οι ΠΑΕ. Και προφανώς εκείνες έχουν δικαίωμα να μάθουν αν όντως οι 80 υπάλληλοι του 2016 έχουν γίνει σήμερα 150, αν υπάρχουν μισθοί και bonus για golden boys με απολυτήριο Λυκείου και αν στο μισθολόγιο συναντάς πλέον περισσότερους κατοίκους από μια συγκεκριμένη γειτονιά του Λεκανοπεδίου από ότι από ολόκληρη την Επικράτεια.
Το χειρότερο όμως είναι ότι είπε και κάτι άλλο στην ίδια συνέντευξη: Ότι πρότεινε στους ιδιοκτήτες των ομάδων της Super League «Αν δεν θέλουν να βάζουν τα λεφτά τους να μην τα βάζουν». Να φύγουν δηλαδή από το ποδόσφαιρο ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Σπανός, ο Κωστούλας, ο Μπούσης κλπ που έχουν προσφέρει στο σπορ εκατ ευρώ για να μείνει ο ίδιος ο Τάκης Μπαλτάκος και το συμβούλιο της ΕΠΟ με τους άεργους από την Πάτρα και τους μπογιατζήδες από τη Σάμο.
Πιθανότατα ο ίδιος να πιστεύει ότι το χάρισμα που έχει στην επικοινωνία είναι μεγάλο –εξ ου και οι διαδοχικές συνεντεύξεις-. Ίσως πάλι κατά βάθος να εκτιμά ότι και στο ποδόσφαιρο μπορεί να προκύψει ένας πρόεδρος Ομοσπονδίας μπάσκετ σαν τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Αυτά δεν μπορεί να του τα απαγορεύσει κανείς.
Μπορεί όμως να επιστρέψει από εκεί που ξεκινήσαμε. Από την ίδια απορία. Άραγε πόσο ευχαριστημένοι να είναι εκείνοι που τον διάλεξαν για αυτό το πόστο;