Η χρονιά που πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό για τις επόμενες και η διαδρομή που δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Οι φετινές διακοπές για τις μέρες του Πάσχα βρίσκουν την ΑΕΚ σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του συλλόγου. Με την Ένωση να ετοιμάζεται να πανηγυρίσει το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια, μετρώντας αντίστροφα για την επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια και ατενίζοντας το μέλλον μόνο με αισιοδοξία. Στιγμές που έρχονται μετά από αγωνία ετών και πρέπει να αποτελέσουν τον οδηγό για τα χρόνια που ακολουθούν.
Η Ένωση γεύεται φέτος του καρπούς μιας προσπάθειας που ξεκίνησε πριν από περίπου πέντε χρόνια, με υπομονή αλλά και έναν ξεκάθαρο στόχο. Την επιστροφή στην κορυφή που έχει δρομολογηθεί και πρέπει πλέον να αποκτήσει διάρκεια. Καθώς οτιδήποτε άλλο θα αποτελέσει μια πρόσκαιρη χαρά, που όσο κι αν είχε ανάγκη ο σύλλογος, δεν αρκεί.
Η ΑΕΚ δείχνει πως χτίζει πάνω σε γερές και στέρεες βάσεις, που «δουλεύτηκαν» αρκετά χρόνια πριν. Περνώντας από διαδικασίες αμφισβήτησης και γκρίνιας, οι οποίες ωστόσο δεν αποπροσανατόλισαν την ηγεσία της ομάδας. Της οποίας το πλάνο δικαιώνεται στον απόλυτο βαθμό και μάλιστα πανηγυρικά. Με την ΑΕΚ να θεωρείται εν δυνάμει πρωταθλήτρια Ελλάδας αρκετές αγωνιστικές πριν το φινάλε της σεζόν.
Η χρονιά κλείνει με τον τρόπο που πρέπει να κλείσει. Με την ΑΕΚ στην κορυφή, δίκαια και με το σπαθί της. Βγάζοντας εις πέρας ένα σούπερ απαιτητικό πρόγραμμα, αντιμετωπίζοντας πρωτοφανείς ατυχίες και έχοντας απέναντί της σε πολλές περιπτώσεις και άλλους παράγοντες, που ξεφεύγουν από τα αμιγώς ποδοσφαιρικά πλαίσια.
Όμως η Ένωση τα κατάφερε. Και πλέον κοιτάζει μόνο μπροστά. Σε μια διαδρομή που θα έχει το τέλος που της αρμόζει και που πρέπει να χαρεί με την ψυχή της. Χωρίς όμως να ξεχάσει στιγμή τα όσα πέρασε. Τα όσα χρειάστηκε να πληρώσει και μάλιστα ακριβά, για να φτάσει στη λύτρωση. Που έρχεται έστω και αργά. Έστω και με καθυστέρηση 24 ετών.