Πέδρο Μαρτίνς: Όσα άφησε να… φανούν

Ακριβώς 72΄κράτησε ο Πέδρο Μαρτίνς στον αγωνιστικό χώρο τους 10 από τους 11 της αποψινής δοκιμής. Και αυτή είναι από μόνης της  μια σοβαρή ένδειξη για όσα σκέφτεται αυτή τη στιγμή εν όψει της αναμέτρησης της Χάιφα με τη Μακάμπι (20/7).

Άλλαξε μόνο τον Σίμε Βρσάλικο στην ανάπαυλα ο Πορτογάλος, σε μια υπόθεση όμως που δεδομένα ήταν η έκπληξη της βραδιάς στο Φάληρο. Διότι πιο πιθανό ήταν να μην παίξει ούτε λεπτό απόψε ο 30χρονος μπακ με τρεις προπονήσεις όλες και όλες με την ομάδα, παρά να ξεκινήσει το παιχνίδι.

Διαβάστε επίσης: Η πρώτη εικόνα του Βρσάλικο

Και αυτό όμως αποτελεί δείγμα των προθέσεων του προπονητή. Για το πόσο γρήγορα θέλει να τον εντάξει στην εξίσωση. Πόσο ποντάρει στην εμπειρία του, αλλά και στα ποδοσφαιρικά του χαρακτηριστικά που είναι από… άλλο ράφι.

Τι είδαμε λοιπόν από τον πρωταθλητή Ελλάδας σε αυτά τα 72΄κόντρα σε μια από τις καλές Ολλανδικές ομάδες που με τη σειρά της ετοιμάζεται για τα προκριματικά του Conference;

Πρωτίστως μια ομάδα που ήταν καλύτερη από εκείνη που μια εβδομάδα πριν έκλεισε τον προηγούμενο κύκλο προετοιμασίας της.

Κατ επέκταση: Ένα σύνολο που θέλει να αλλάξει την αγωνιστική του ένταση, κυρίως στο παιχνίδι πίσω από τη μπάλα.

Που θέλει να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια, με θέα στα προκριματικά και τη δύσκολη κλήρωση με την πρωταθλήτρια Ισραήλ που ανεβάζει από νωρίς τον συντελεστή δυσκολίας. Και που δεν το ενοχλεί σε αυτή τη συγκυρία –όπου κανείς δεν είναι έτοιμος- να θυσιάσει ένα μεγάλο κομμάτι της δημιουργίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι το γκολ ήρθε από μια στημένη φάση. Ότι οι ευκαιρίες προέκυψαν με το σταγονόμετρο (ως το 72΄που θεωρείται σοβαρό δείγμα γραφής). Και ότι ο πιο σημαντικός στη δημιουργία ήταν ο (σκόρερ) Παπ Αμπού Σισέ που αν και δεξιοπόδαρος μπορεί με το αριστερό να παίξει και κάθετα στο χορτάρι, να ψάχνει και αδύναμη πλευρά απέναντι.

Είναι στοιχεία αυτά που δεν μπορεί να τα δώσει άλλος κεντρικός αμυντικός, αλλά δεν μπορεί να είναι ο βασικός τρόπος δημιουργίας μιας ομάδας με τόσο ποιοτικό ρόστερ που σύντομα θα βρεθεί με την υποχρέωση να διαχειριστεί μεγάλα ποσοστά κατοχής της μπάλας.

Θέλησε ο Πέδρο Μαρτίνς να βρει φάσεις στέλνοντας τους ποδοσφαιριστές του «ψηλά» κατά διαστήματα. Με πίεση που έφτανε ως το αντίπαλο κουτί και που εξελίσσονταν με τρεις και τέσσερις παίκτες να συμμετέχουν στο εγχείρημα.

Ο (αρκετά καλός μετά από καιρό) Μαντί Καμαρά και ο κομμένος και ραμμένος για αυτό το στιλ Αγκιμπού ντούμπλαραν τα μαρκαρίσματα και έστησαν παγίδες με αυτόν τον στόχο. Δεν προέκυψε κάτι το ιδιαίτερο (με εξαίρεση τη φάση στα 100 δευτερόλεπτα που ολοκληρώθηκε από τον Μασούρα). Αλλά αυτή ήταν η βασική ιδέα. Και μάλλον θα είναι και το βασικό σχέδιο της εποχής.

Η προσπάθεια να εκμεταλλευτεί ο Ολυμπιακός την αδυναμία των άλλων στο build up, ενώ έχει εξασφαλίσει την προϋπόθεση να καλύψει τη δική του.

Με τον Κανέ κλασικό 6άρι (αντί του Εμβιλά!) σε μια ενδιαφέρουσα δοκιμή που επιβεβαιώνει πως ο Πορτογάλος τεχνικός έχει αναβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό στο μυαλό του, τον ρόλο κεντρικού χαφ από τη Γουινέα. Με τον Ζινκερνάγκελ να έχει έναν πιο ελεύθερο ρόλο ξεκινώντας από αριστερά. Και με αρκετό τρέξιμο από όλους για την εποχή.

Σε ατομικό επίπεδο το καλύτερο νέο για τον Ολυμπιακό ήταν ο Βρσάλικο.

Σε ομαδικό; Ότι δεν δέχθηκε γκολ και γενικά δεν έδωσε ευκαιρίες. Έχουν δρόμο μπροστά τους όμως οι Πειραιώτες. Και σίγουρα χρειάζονται να δείξουν περισσότερα πράγματα στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου. Εκεί που πρέπει να βάλουν στην εξίσωση τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί.

Είναι καλό ότι το πρώτο ματς με τη Μακάμπι είναι εκτός έδρας. Γιατί στις 20/7 οι Ισραηλινοί θα είναι εκείνοι που θα πρέπει να κάνουν… παιχνίδι. Είναι καλύτερο ότι ο Ολυμπιακός δείχνει να τους υπολογίζει πολύ. Ακόμη όμως είμαστε δέκα μέρες μακριά. Και δέκα μέρες στην προετοιμασία του Ιούλη είναι… κανονική διαδρομή. Με αρχή, μέση και τέλος…