Ολυμπιακός : Πλέον τέρμα οι δικαιολογίες και ώρα Βελιγραδίου

Αρχικά θα μπορούσε κανείς να πει το κείμενό μου το πρωί ως… προφητικό. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την Ζαλγκίρις, μία εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρωλίγκας, στο ΣΕΦ, έχοντας εκτός ματς τους Γιώργο Πρίντεζη, Κώστα Παπανικολάου, Κιμ Τιλί και Τζαμέλ ΜακΛίν. Τρεις ψηλούς και τον κορυφαίο αμυντικό του δηλαδή, ενώ ο Αγραβάνης είναι εκτός καιρό και ο Μιλουτίνοφ έπαιζε με μία προπόνηση και έντονους πόνους στη μέση.

Το λογικό ήταν, σε ένα άδειο ΣΕΦ (πέντε χιλιάδες είπε η Ευρωλίγκα, εμένα μου φάνηκαν λιγότερο) ελέω Μεγάλης Παρασκευής, οι «ερυθρόλευκοι» να έμεναν από δυνάμεις και να έχαναν. Αντί αυτού ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε υπέρ του δέοντος καλός. Σε σημείο που κανείς δεν το περίμενε με τη διαφορά να φτάνει 3 φορές στους 16 πόντους. Συγνώμη όμως, στο σύγχρονο μπάσκετ αυτές οι διαφορές είναι ψίχουλα. Ναι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, όμως από την άλλη, είναι ΑΛΗΘΕΙΑ αυτό που λέει ο Σφαιρόπουλος για τις απώλειες με τους τραυματισμούς. Παίζει και ο άλλος ρε γαμώτο. Αυτό κανείς δεν θα το καταλάβει. Μόνο εμάς κοιτάμε.. Και η Ζαλγκίρις είναι ομάδα με αρχή και τέλος. Όχι σκορποχώρι..

Το ροτέισον έγινε μοιραία γιατί δεν υπήρχε η ενέργεια και έπρεπε αναγκαστικά να πάρουν ανάσες. Ο Σάρας εμφανίστηκε διαβασμένος απόλυτα, «χτύπησε» τα μις ματς και τα τακτικά λάθη που έγιναν (ουδείς άμοιρος ευθυνών) και ο Ολυμπιακός τελικά έφτασε να κυνηγάει το σκορ. Βρήκε τα ψυχικά αποθέματα, ισοφάρισε και πήγε στην παράταση. Στο έξτρα πεντάλεπτο ήταν ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε ανάσα και καθαρό μυαλό από κανέναν. Το γήπεδο δεν γινόταν να μπει στην εξίσωση και να ανησυχήσει τη Ζαλγκίρις και κρίμα που στο τέλος δεν μπήκε το τρίποντο του Σπανούλη για να… ισιώσει την κατάσταση.

Η ήττα έφερε μουρμούρα (λογικόν) όχι όμως για τον σωστό λόγο. Όχι γιατί έμπαινε η ομάδα σε περιπέτεια και διασταύρωση με τη Ρεάλ, όχι γιατί η ομάδα διανύει μία τεράστια κοιλιά (μεγαλύτερη και από τη δική μου όταν είχα φτάσει τα 115 κιλά, 1,77μ άνθρωπος), αλλά γιατί πέρασε ο Παναθηναϊκός με πλεονέκτημα έδρας!

Αν είναι δυνατόν. Κακώς σκεφτόμαστε έτσι. Εγώ συγνώμη ως άνθρωπος κοιτάω την καμπούρα μου. Δεν κολλάω στο δέντρο, προτιμαω να κοιτώ το δάσος.

Ο Ολυμπιακός πλέον δεν έχει πλέον ώρα για δικαιολογίες. Στέρεψαν τα 24ωρα και όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Να δουν τι συμβαίνει με τον Παπανικολάου και πότε θα είναι 100% έτοιμος, να επιστρέψει ο Πρίντεζης που σιγά σιγά περπατάει το πόδι του και επιστρέφει εν καιρώ, να δυναμώσει και πάλι ο ΜακΛίν μετά την περιπέτεια της υγείας του και να μπει ο Τιλί.

Ουσιαστικά να μπει άλλη μία άνω τελεία (από τις πάρα πολλές δυστυχώς της σεζόν) και να προετοιμαστεί ψυχολογικά και σωματικά για τη σειρά με τη Ζαλγκίρις. Η οποία μαζί με την Μπαρτσελόνα είναι οι μοναδικές ομάδες που τον κέρδισαν δις φέτος.

Ας αφήσει στην άκρη την γκρίνια, να ανασκουμπωθεί και να δει το Βελιγράδι. Τα υπόλοιπα είναι λόγια μπροστά από έναν ανεμιστήρα.

ΥΓ1 Καλό το ζευγάρωμα με την Ζαλγκίρις. Οι Λιθουανοί δεν έχουν το άγχος του Final 4, όμως αποφεύχθηκαν ομάδες όπως η Μπασκόνια και εννοείται η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι δεν διάλεξαν φέτος, δεν εξέθεσαν κι άλλο τον Τζόρντι και όλα καλά…

ΥΓ2 Δύο κέρδη είχε ο Ολυμπιακός. Οι Ουίλτζερ και Τόμπσον έδωσαν πράγματα. Από την άλλη έχω απογοητευτεί από την εικόνα του Μπράουν, ήταν στιγμές που έλεγα γιατί παίζει ακόμα και το θέμα είναι πως δεν έχει αποδώσει όσα περίμεναν πραγματικά στον Ολυμπιακό.

ΥΓ3 Ρισπέκτ για τις αντιδράσεις του Σπανούλη στο ματς αναφορικά με την άμυνα. Ο αρχηγός απέτρεψε τον Μιλάκνις για να κάνει το 3/3 στο τέλος της κανονικής διάρκειας κυνηγώντας τον παντού και στην παράταση έπαιξε τέλεια στην μπάλα τον Μίτσιτς. Έκανε και αυτός λάθη, είχε θέματα αλλά και τα κάκαλα να πάρει πάλι το τελευταίο σουτ…

MUST READ

Με επιστροφές αλλά χωρίς Έσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΚ

ΥΓ4 Αφήστε την μουρμούρα και στηρίξτε κάποιοι επιτέλους. Γιατί φοβάμαι πως το πρώτο ματς με την Ζαλγκίρις δεν θα έχει ούτε 10 χιλιάδες κόσμο και είναι κρίμα. Ας βγω ψεύτης. Μακάρι να διαψευστώ και αμέσως να ζητήσω συγνώμη..