Ολυμπιακός: Η ώρα για το επόμενο βήμα

Έφερε τον Άβιλα ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα για τις υπογραφές κλείνοντας γρήγορα όπως φαίνεται την υπόθεση του rotation στο δεξί άκρο της άμυνας. Έφερε και έναν 19χρονο πιτσιρικά από την Τσεχία, τον Ντένις Αλίγιαγκιτς με μπόλικες συστάσεις συνεχίζοντας στον δρόμο που χάραξε εναρμονισμένος με εκείνη την ιδέα που εξελίσσεται από πέρσι με την δημιουργία της ομάδας β΄: Νεαροί ξένοι ποδοσφαιριστές με ενδιαφέρον «πακέτο» ικανοτήτων που μπορούν να εξελιχθούν και να γίνουν όχι μόνο σημαντικοί αλλά και περιουσιακά στοιχεία του club.

Δεν ανακάλυψαν την Αμερική φυσικά οι Πειραιώτες. Είναι οι μοναδικοί όμως που δείχνουν να έχουν καταλάβει τις δυνατότητες που τους προσφέρει η παρουσία της δεύτερης ομάδας και η συμμετοχή της στην Super League 2. Μικρές οικονομικές επενδύσεις όπως αυτές για τον Κινκουέ, τον Νταμπό, τον Κεϊτά, τον Αλγκασίμ τώρα τον Αλίγιαγκιτς κλπ προσθέτουν μπόλικο ταλέντο ακριβώς σε εκείνο το σημείο που το ρόστερ της επαγγελματικής ομάδας, συναντά το επόμενο.

Και μην πάτε μακριά: Και ο Αγκιμπού Καμαρά έτσι ήρθε πέρσι τέτοια εποχή και έγινε μέσα σε ένα-δύο μήνες η αφετηρία των επιλογών του Πέδρο Μαρτίνς για τη βασική εντεκάδα.

Έχει πολλούς και καλούς ποδοσφαιριστές σε αυτό το επίπεδο ή και στο παραπάνω καθώς για παράδειγμα ο Φαντιγκά είναι «έτοιμος» και μόνιμος στη πρώτη ομάδα. Έχει γίνει μεθοδική δουλειά. Και πραγματικά είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο ο πρωταθλητής θα εξελίξει αυτό το πλάνο.

Δεν είναι όμως μοναχά τα παιδιά που ήρθαν από το εξωτερικό. Είναι και οι Έλληνες.

Ο Σουρλής, ο Τζολάκης, ο Κίτσος, ο Μπαγκαλιάνης, ο Καλογερόπουλος που τον είδαμε τον Μάη του ΄21 και από τότε τον χάσαμε. Προφανώς δεν γίνεται να παίξουν όλοι, ούτε να εξελιχθούν όλοι σε επίπεδο Ολυμπιακού. Πρέπει όμως ο Πέδρο Μαρτίνς να θυμηθεί ότι έκανε το καλοκαίρι του ΄18. Και να αρχίσει πλέον να υπολογίζει κάποιους σοβαρά. Να τους δώσει ευκαιρίες. Να τους εμπιστευτεί.

Ειδικά από τη στιγμή που οι Έλληνες, μόνιμα στελέχη των μικρών εθνικών ομάδων πέρσι πήραν όλοι τουλάχιστον 20-25 παιχνίδια με την ομάδα Β΄.

Κανείς δεν πίστευε το καλοκαίρι του ΄18 ότι ο Κώστας Τσιμίκας μπορεί να έχει αυτή την εξέλιξη. Την πέτυχε γιατί είχε το ταλέντο και τα προσόντα. Κυρίως όμως γιατί τον πίστεψε ο προπονητής. Γιατί του έδωσε την ευκαιρία και μαζί το κίνητρο να δουλέψει ακόμη περισσότερο.

Αντίστοιχες ευκαιρίες δόθηκαν και σε άλλους, περισσότερο ή λιγότερο. Στον Ανδρέα Γιαννιώτη, στον Δημήτρη Μάνο. Ή νωρίτερα από τον Πάουλο Μπέντο σε εκείνη την φουρνιά του Ρέτσου, του Νικολάου, του Μανθάτη και του Ανδρούτσου. Σε παίκτες που κάνουν μια χαρά καριέρα.

Κάποιοι άρπαξαν την ευκαιρία. Κάποιοι όχι. Είναι λογικό. Δεν θα πάει καλά με όλους, θα πάει με κάποιους. Και αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός έχει δικά του τέτοια παιδιά. Όχι παίκτες που θα πρέπει να αγοράσει από την Τρίπολη, το Αγρίνιο, τον Απόλλωνα κλπ.

Ο Σουρλής είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Γίνεται 20 τον Νοέμβρη. Έχει πια 15 συμμετοχές με την πρώτη ομάδα, έπαιξε όλο το πρωτάθλημα της Super League 2, έχει περισσότερες από 30 συμμετοχές στις μικρές εθνικές ομάδες. Κάθε φορά που πάτησε στο γήπεδο έδειξε πως το μόνο που του λείπει είναι η εμπιστοσύνη και η υπομονή.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

Έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο πλέον η παραγωγική διαδικασία που εμφανίζουν ποδοσφαιριστές έτοιμους για το υψηλότερο επίπεδο κλαμπ απόλυτου πρωταθλητισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε ένα καλοκαίρι λοιπόν που όπως φαίνεται ο Πέδρο Μαρτίνς θέλει να παρουσιάσει κάτι εντελώς διαφορετικό; Ίσως να είναι η ευκαιρία για το επόμενο βήμα. Και προς αυτή την κατεύθυνση…