Βαγγέλης Μαρινάκης, 12 χρόνια – Ο Ηρακλής Αντύπας θυμάται…

Διοργάνωση: Τελικός Κυπέλλου. Τοποθεσία: «Πανθεσσαλικό Στάδιο» Βόλου. Ημερομηνία: 12 Σεπτεμβρίου 2020. Αντίπαλος: ΑΕΚ. Αποτέλεσμα : Νίκη Ολυμπιακού με 1-0.

Ήταν ο περιβόητος τελικός που για πρώτη φορά στην ιστορία άνοιγε την ποδοσφαιρική χρονιά. Το αποτέλεσμα για να είμαι ειλικρινής δεν χρειαζόταν να το γράψω, γιατί επί προεδρίας Βαγγέλη Μαρινάκη, είναι λίγες οι φορές που οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν σε μεγάλο ματς.

Δώδεκα χρόνια πέρασαν από την στιγμή που ο ισχυρός άντρας της ΠΑΕ αγόρασε τον Ολυμπιακό. Και το έκανε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τον σύλλογο, χωρίς να υπολογίσει το κόστος. Με μεγάλες κινήσεις, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή και το σημαντικότερο είναι ότι έχει ανεβάσει το ευρωπαϊκό του status.

Θα μου πείτε τι σχέση έχει ο τελικός του Βόλου. Έχει και παραέχει. Όταν μου ζήτησαν οι υπεύθυνοι του site, ένα κείμενο για τα 12 αυτά χρόνια, το μυαλό μου πήγε αμέσως στον συγκεκριμένο τελικό. Ήταν η πρώτη φορά που είδα από τόσο κοντά τον τρόπο με τον οποίο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ζει τα ματς της ομάδας.

Πήγε μαζί με τον γιο του Μιλτιάδη και τον στενό του φίλο Σωκράτη Κομινάκη, στην εξέδρα δίπλα από τα δημοσιογραφικά. Από το ξεκίνημα του ματς, μέχρι την λήξη, δεν κάθισε ούτε λεπτό. Πήγαινε πάνω κάτω, δεξιά αριστερά. Χειροκροτούσε στις καλές στιγμές, εμψύχωνε τους παίκτες στις άσχημες. Έβαζε τα χέρια στο κεφάλι σε μια μεγάλη ευκαιρία, πανηγύρισε σαν μικρό παιδί το γκολ του Ραντζέλοβιτς, ενώ το ίδιο έκανε και στο τελευταίο σφύριγμα.

Σας θυμίζουν τίποτα οι αντιδράσεις; Μήπως τα ίδια δεν κάνετε και εσείς, όταν βλέπετε τα ματς της ομάδας, είτε από το γήπεδο, είτε από την τηλεόραση; Ο Ολυμπιακός είχε την τύχη, ο άνθρωπος που πήρε την σκυτάλη από τον Σωκράτη Κόκκαλη να είναι οπαδός και «άρρωστος» με τον Θρύλο.

Η δεύτερη φορά ήταν στο Μπέργκαμο, γιατί η σουίτα που φιλοξενήθηκε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ήταν ακριβώς πίσω από τα δημοσιογραφικά και από σπόντα, πίσω ακριβώς από την θέση στην οποία μετέδιδα το παιχνίδι με την Αταλάντα.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Οι αντιδράσεις ήταν οι ίδιες. Ατελείωτο περπάτημα, έντονος πανηγυρισμός στο γκολ, στήριξη στην ομάδα στο άσχημο διάστημα και στο τέλος του ματς. Όπως ακριβώς κάνουν όλοι όσοι έχουν τον Θρύλο στην καρδιά τους.