Ήταν η σειρά του κόσμου…

Και να θες να διαχειριστείς την χαρά δεν μπορείς. Είναι όμορφες μέρες για τον Ολυμπιακό. Από την μία υπάρχει το πρωτάθλημα κόντρα στον Παναθηναϊκό και από την άλλη βγήκε στην επιφάνεια το όνομα του Βρσάλικο, με τον οποίο η ΠΑΕ βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις.

Για τον εξαιρετικό αυτό ποδοσφαιριστή δεν πρόκειται να γράψω τώρα κουβέντα. Θα περιμένω τις ανακοινώσεις και μακάρι οι υπογραφές να πέσουν σύντομα. Και όταν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για την μεταγραφή του καλοκαιριού χωρίς να έχει βγει ακόμα ο Ιούνιος. Ενδεικτικό της δίψας των διοικούντων για να δημιουργήσουν έναν Ολυμπιακό ικανό για πολύ μεγάλα πράγματα.

Το μόνο που θα σας πω είναι ότι δικαιώνεται το προ ημερών ρεπορτάζ του 10.gr, με το οποίο σας ενημέρωνε για μεταγραφικές κινήσεις, που αφορούν ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας. Παίκτες που θα μπουν στην ομάδα και θα την ανεβάσουν επίπεδο. Και ο 30χρονος δεξιός μπακ, αν μη τι άλλο, ανήκει σε αυτή την κατηγορία…

Το σημερινό μπλοκ το είχα καιρό στο μυαλό μου, γιατί όλοι γνωρίζαμε την απόφαση του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Γιώργου Πρίντεζη. Προσωπικά δεν ήθελα να συμβεί. Ήθελα να μην έρθει αυτή η μέρα. Να έμενε μία ακόμη χρονιά. Να δω ξανά την έκφρασή του μετά από ένα κάρφωμα, μετά από ένα μεγάλο καλάθι.

Ειδικά μετά το Final 4 του Βελιγραδίου, δεν ήθελα να πει το «αντίο». Πριν από αυτό σκεφτόμουν ότι η ζωή μπορεί να του έδινε το πιο γλυκό αθλητικό φινάλε. Να σηκώσει τρεις κούπες με την ομάδα της καρδιάς του. Με την ομάδα της ζωής του. Είκοσι χρόνια είναι αυτά…

Το Κύπελλο ο Θρύλος το είχε ήδη κατακτήσει. Υπήρχε η Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα. Στο Βελιγράδι, ένα σουτ δεν του επέτρεψε να έχει το απόλυτο φινάλε. Δεν πειράζει. Όλοι το θέλαμε, δεν κάθισε. Ο αρχηγός έβαλε τέλος στην σπουδαία καριέρα του, με νταμπλ και το πιο σημαντικό έφυγε σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ που δεν σταματούσε να τραγουδά το «Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα».

Ο κόσμος του Ολυμπιακού αγκαλιάζει όλους τους παίκτες που φορούν την ερυθρόλευκη. Κάποιους τους βάζει στην καρδιά του για τις ικανότητές τους. Άλλους για τις επιτυχίες τους, το πάθος τους και τον χαρακτήρα τους. Και ο Πρίντεζης είναι από τις λίγες περιπτώσεις που μπήκε στις καρδιές για όλους τους λόγους. Δεν άφησε ο άτιμος, ούτε έναν. Ήταν, είναι και θα είναι ένας από εμάς.

Το «ψυχάρα, Ολυμπιακάρα», λίγοι το ακούν σε διάρκεια. Και ο Πρίντεζης βρίσκεται σε αυτή τη μικρή λίστα, που μελλοντικά θα μεγαλώσει.

Γιώργο, δάκρυσες από την αγάπη που σου έδειξε ο κόσμος. Ήταν η σειρά του να σε φέρει σε αυτή την θέση. Γιατί εσύ μας έκανες να δακρύσουμε από υπερηφάνεια και να κλαίμε σαν μικρά παιδιά στην Κωνσταντινούπολη.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Κατάφερες να σε χειροκροτήσουν μέχρι και στο ΟΑΚΑ, όταν έκανες την καρδιά σου πέτρα για να βοηθήσεις την ομάδα, ενώ είχες χάσει τον πατέρα σου. Το ευχαριστώ είναι λίγο. Πραγματικά λίγο…