Και περάσαμε όμορφα, αλλά…

Δεν γίναμε σοφότεροι από το Game 1 (σ.σ. για να εναρμονιστώ με την μπασκετική φιλοσοφία που όλο και περισσότερο μου αρέσει) των τελικών της Basket League.

Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από αυτά που πάνω-κάτω περιμέναμε. Απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που γνωρίζουμε ξεκάθαρα την φετινή σεζόν και που αποτυπώνονταν πεντακάθαρα στο 4-1 Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.

Από την μια ο Ολυμπιακός, έτοιμος να «κατασπαράξει» τον Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι δεν έχασαν απλά, έβγαλαν φόβο και κατωτερότητα και αυτό νομίζω ότι είναι το χειρότερο. Πήγαν στο ΣΕΦ απλά για να φύγουν όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Όταν σε έναν τελικό, και ειδικά τον πρώτο που όλη η πίεση είναι στον γηπεδούχο που έχει μοχθήσει για το πλεονέκτημα και αγχώνεται μήπως χαθεί μέσα σε 40 λεπτά, βάζεις 4 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και είσαι στο -19 από μια ομάδα που δεν έκανε και το καλύτερο της παιχνίδι τότε… άστο καλύτερα.

Ο Ολυμπιακός έκανε το απλό, έπαιξε το μπάσκετ του, «μύρισε» τον φόβο του αντίπαλου του, τον «έπιασε από τον λαιμό» και τον άφησε όταν ο ίδιος ήθελε απλά και μόνο έχω την αίσθηση για να μην ξεφύγει η διαφορά. Δεν υπάρχει λόγος για 20αρες και 30αρες στον πρώτο τελικό. Το 1-0 ήθελε, το 1-0 πέτυχε όπως ακριβώς, θαρρώ, ήθελε. Με τρόπο «κάνε στην άκρη δεν σε παίρνει»…

Αν πριν τον τελικό στο ΣΕΦ είχε κάποιος μια αμφιβολία για την καλύτερη ομάδα ή αν προτιμάτε για το αν η φανέλα των πρασίνων μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, τώρα νομίζω πως δεν έχει. Το 1-0 είναι… μισό πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό, αλλά δεν είναι πρωτάθλημα ακόμη.

Και αν η εικόνα του ΠΑΟ όλη την σεζόν και ειδικά απέναντι στον Ολυμπιακό είναι τραγική, με εξαίρεση το «θαύμα» του 4ου δεκαλέπτου στο πρώτο μεταξύ τους ματς για την κανονική περίοδο, αυτό δεν σημαίνει πως τα πράγματα είναι εύκολα για τους Πειραιώτες.

Θα είναι εύκολα αν τα κάνουν οι ίδιοι που και μπορούν και θέλουν. Το 1-0 στο ΣΕΦ ήταν ιδανικό από όλες τις απόψεις, περάσαμε όλοι όμορφα αλλά το ζητούμενο πια είναι το 2-0. Πως ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να επιβεβαιώνει την μεγάλη διαφορά που έχει από τους πράσινους και μέσα στο ΟΑΚΑ που έτσι και αλλιώς έχει συνηθίσει να κερδίζει. Τρεις σερί νίκες μετράνε οι παίκτες του Μπαρτζώκα στην έδρα του ΠΑΟ και το θέμα είναι να γίνουν τέσσερις, σε ένα ματς που η λογική λέει πως θα είναι πολύ πιο δύσκολο.

Όσο και αν η διαφορά των δύο ομάδων είναι μεγάλη δεν νομίζω πως θα υπάρχει η ίδια ηττοπάθεια στους πράσινους. Κάτι η εξέδρα, κάτι ο εγωισμός θα φέρει μεγαλύτερη πίεση στον Ολυμπιακό που ξέρει πως αν κάνει το 2-0 την ερχόμενη Παρασκευή θα υποδεχθεί τον αντίπαλο του με… σκούπες στα χέρια.

Το τι θα γίνει όμως την Παρασκευή είναι μια άλλη ιστορία που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ματς της Τρίτης που λογικά θα είναι άλλο ματς…

Υ.Γ. Παραήταν εξόφθαλμο το… σκηνικό πάνω στον Ντόρσεϊ. Ο Αμερικανός βεβαίως θα πρέπει να σταματήσει να «τσιμπάει» κάθε φορά. Υπάρχει τρόπος να «απαντάει»…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Υ.Γ.1: Το κάρφωμα του Παπανικολάου, το «πόστερ» όπως λένε οι φίλοι μου οι μπασκετικοί στον Παπαπέτρου ήταν το «κερασάκι στην τούρτα». Ακόμη καλύτερος ο πανηγυρισμός του «Παπ» που ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τι διάολο λέει…