Χωρίς να είναι ιδιαίτερα καλός, ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 κόντρα στον ανήμπορο Παναθηναϊκό, όμως το ματς της Τρίτης είναι διαφορετική υπόθεση. Γράφει ο Μιχάλης Στεφάνου.
Από τον πρώτο τελικό της Basket League δεν γίναμε σε τίποτα σοφότεροι. Η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων παραμένει σημαντική, είτε στην καλή, είτε στην κακή τους μέρα και για να υπάρξει πραγματικός ανταγωνισμός στη σειρά, θα πρέπει ο Ολυμπιακός να παίξει αρκετά κάτω από τα στάνταρ του και ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός πολύ επάνω από τα δικά του. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη χθες βράδυ στο ΣΕΦ. έτσι οι ερυθρόλευκοι έκαναν το 1-0 πατώντας το γκάζι μόνο στο πρώτο δεκάλεπτο και συντηρώντας έκτοτε το προβάδισμά τους σε διψήφια επίπεδα.
Σε μια αναμέτρηση που δεν βρήκε ποτέ καλό ρυθμό, ο Ολυμπιακός ήταν σοβαρός αμυντικά και γι’ αυτό δεν κινδύνευσε σε κανένα της σημείο. Πέρα από κάποιες στιγμές χαλάρωσης -όποτε η διαφορά βρισκόταν στα επίπεδα των 20 πόντων- οι ερυθρόλευκοι έκλεισαν τους διαδρόμους προς το ζωγραφιστό, δεν επέτρεψαν στους πράσινους να πλησιάσουν το καλάθι τους και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι τους οδήγησαν σε χειρότερο ποσοστό στα δίποντα (33%) από ό,τι στα τρίποντα (40%).
Με τον Φαλ και τον Βεζένκοφ να κυριαρχούν ψηλά έλεγξαν τα ριμπάουντ, έκλεψαν 10 μπάλες κι αν δεν ήταν τόσο επιπόλαιοι στο ανοιχτό γήπεδο το σκορ θα είχε ξεφύγει ακόμη περισσότερο. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα πέταξαν στα σκουπίδια πάνω από δέκα ευκαιρίες για εύκολους πόντους σε πρωτεύοντες (κυρίως) και δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, μερικές από τις οποίες, μάλιστα, τις πλήρωσαν διπλά, αφού εκτός του ότι αστόχησαν δέχτηκαν και καλάθι, λόγω της αμυντικής ανισορροπίας τους.
Παρ’ όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να ποτέ να γίνει απειλητικός, παρά μόνο να σώσει τα προσχήματα μετά το εφιαλτικό ξεκίνημα. Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι σε άφηνε με την εντύπωση ότι όποτε ο Ολυμπιακός ήθελε, ήταν σε θέση να επιβάλλει την τάξη…
Ουσιαστικά τα πάντα κρίθηκαν από πολύ νωρίς. Οχι γιατί ένα +19 πόντων στο πρώτο δεκάλεπτο μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές, αλλά γιατί με το καλημέρα της σειράς φάνηκε η διαφορά των δύο ομάδων σε τακτικό και κυρίως πνευματικό επίπεδο. Κι αν στο πρώτο υπήρχε απόσταση, στο δεύτερο υπήρχε χάος. Ετσι τουλάχιστον φάνηκε από τις πρώτες μονομαχίες, τις πρώτες διεκδικήσεις, τις πρώτες εντυπώσεις. Εκεί όπου οφείλουν να αποκαλύπτονται οι προθέσεις και οι διαθέσεις και τα κίνητρα, ο Παναθηναϊκός απουσίαζε.
Αντίθετα ο Ολυμπιακός ήταν παρών. Με την πίεση να βρίσκεται στην δική του πλευρά και την απόδοσή του να μην διεκδικεί δάφνες, πήρε το ντέρμπι στο ρελαντί. Με μια εμφάνιση «τόσο, όσο» και σε μια ατμόσφαιρα «τόσο, όσο», επιβλήθηκε ενός αντιπάλου που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, έδειχνε να μην το πιστεύει. Να μην είναι έτοιμος να παλέψει για τις πιθανότητές του. Φανταστείτε ότι αντίστοιχα επιβλητική περίοδο με την χθεσινή εναρκτήρια, οι Πειραιώτες καλά καλά δεν είχαν να επιδείξουν ούτε στη σειρά με τον Προμηθέα…
Σε κάθε περίπτωση μιλάμε απλώς για το 1-0 και τίποτα παραπάνω. Διότι όπως λένε οι Αμερικανοί, που από μπάσκετ και… ατάκες γνωρίζουν όσο κανείς, «σημασία δεν έχει τι έγινε στο τελευταίο παιχνίδι, αλλά τι θα γίνει στο επόμενο». Τη δεδομένη στιγμή για τον Ολυμπιακό, η έπαρση είναι πιο επικίνδυνος αντίπαλος απ’ ό,τι ο Παναθηναϊκός κι ίσως τελικά να του αποβεί χρήσιμο το γεγονός ότι έπειτα από το καταιγιστικό ξεκίνημα έχασε τα τρία επόμενα δεκάλεπτα, με αποτέλεσμα η διαφορά να μείνει σε νορμάλ επίπεδα.
Την Τρίτη τον περιμένει ένα εντελώς διαφορετικό και σαφώς πιο δύσκολο παιχνίδι, αφού οι πράσινοι -παίζοντας ουσιαστικά τα ρέστα τους- θα επιδιώξουν να βγάλουν τουλάχιστον εγωισμό μπροστά στο δικό τους κοινό. Κι επειδή γνωρίζουν ότι το ταβάνι τους δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό, το βασικό τους μέλημα θα είναι και πάλι να παρασύρουν τον Ολυμπιακό προς τα κάτω.
Αν οι Πειραιώτες τους κάνουν τη χάρη με νεύρα, απρόσεκτες επιλογές και χαλαρή προσέγγιση δεν είναι καθόλου απίθανο να το πληρώσουν. Αν, όμως, αρνηθούν τις εκπτώσεις και παρουσιαστούν στο ΟΑΚΑ με σκοπό όχι να επαναλάβουν, αλλά να βελτιώσουν την εικόνα τους, τότε δεν έχουν να ανησυχούν για τίποτα…