Μια χαρά, με 1-0 κερδίζαμε και επί Σάντος…

Προτείνω να μην αρχίσουμε από το πρώτο ημίχρονο. Να αρχίσουμε από το δεύτερο. Εκεί που ανησυχούσαμε ότι η Εθνική μας θα κλατάρει και πάλι, ότι θα παίξει μαζική και παθητική άμυνα είδαμε το ακριβώς αντίθετο και το είδαμε για πρώτη φορά.

Οχι μόνο δεν έμεινε πίσω και να κρατήσει το υπέροχο γκολ του αρχηγού Μπακασέτα αλλά χωρίς να χάσει τη συνοχή της, συνέχισε να επιτίθεται προκειμένου να πετύχει και δεύτερο.

Ειναι αλήθεια ότι στην επανάληψη έχασε περισσότερες ευκαιρίες από ότι στο πρώτο ημίχρονο. Αυτή η εμφάνιση της Εθνικής ήταν η καλύτερη της εδώ και πολλά χρόνια. Το πρώτο που αξίζει να υπογραμμιστεί είναι ότι δεν υπήρχε ένας διεθνής που να υστέρησε.

Θα ήταν άδικο όμως να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον Δημήτρη Λημνιό, τον Τάσο Μπακασέτα με το δίδυμο των σέντερ μπακ. Χατζηδιάκος και Μαυροπάνος άφησαν μόνο τρεις φάσεις για τον Οδυσσέα Βλαχοδημο. Ο τερματοφύλακας της Μπενφίκα τις καθάρισε και η Εθνική μας πήρε τη νίκη και τώρα είναι καβάλα στο άλογο έτοιμη να επικυρώσει να επικυρώσει στο Βόλο την πρωτιά στον όμιλο της και την άνοδο στην επόμενη κατηγορία.

Δεν είναι και για πανηγύρια ότι νικήσαμε στην Πρίστινα. Όταν όμως σκορπάς βαθμούς και απογοητεύσεις με ομάδες μικρότερης δυναμικότητας από το Κόσοβο τότε αγοράζεις αυτό το γλισχρο και πας παρακάτω. Είναι να είναι νωρίς ακόμα να μιλήσουμε για το αποτύπωμα του Γκουστάβο Πογέτ σε αυτή την ομάδα. Ας περιμένουμε να δούμε παρακάτω. Θα ήταν άδικο όμως να μην επισημάνουμε ότι η ομάδα παρουσιάζει συνοχή φαίνεται να έχει αυξημένη αυτοπεποίθηση και βρήκε τρόπο να κρατάει αποτέλεσμα.

Τηρουμένων των αναλογιών η σημερινή Εθνική μοιάζει κάπως με την ομάδα του Σάντος. Είναι σαφές ότι η ομάδα αυτή περιστρέφεται γύρω από τον Τάσο. Μπακασέτα. Ειναι επίσης σαφές όχι στα πρόσωπα του Τσιμίκα κατά κύριο λόγο αλλά και του Τζορτζ Μπάλντοκ, η Εθνική έχει αποκτήσει μπακ που ανεβοκατεβαίνουν και της δίνουν τη δυνατότητα να απλώσει το παιχνίδι της, να το ομορφύνει να του δώσει ποιότητα.

Φαίνεται επίσης ότι υπάρχει καλό κλίμα ανάμεσα όχι μόνο σε αυτούς που παίζουν αλλά και σε αυτούς που κάθονται στον πάγκο. Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε το Δημήτρη Λημνιό στην καλύτερή του εμφάνιση με τα γαλανόλευκα είναι κρίμα που ο Μπαλντοκ και ο Ντίνος Μαυροπάνος δεν μπόρεσαν να μετατρέψουν σε γκολ τις εξαιρετικές ασίστ που τους σέρβιρε.

Για πρώτη φορά μετά από καιρό η Εθνική Ομάδα έβγαλε ένα παιχνίδι στον ίδιο ρυθμό. Με εξαίρεση τις αρχές των ημιχρόνων, οι Κοσοβαροι περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο και προσπάθησαν να απειλήσουν με αντεπιθέσεις.

Ολα τούτα βέβαια δεν προεξοφλούν ότι την Πέμπτη στον Βόλο, θα νικήσουμε την ομάδα της Κύπρου. Πριν βιαστούμε να μιλήσουμε για την Εθνική που βρήκε το δρόμο της και θα βαδίζει από δω και πέρα από επιτυχία σε επιτυχία, ας θυμηθούμε ότι νικήσαμε τη βόρειο Ιρλανδία και το Κόσοβο.

Εντάξει, δεν μιλάμε τώρα για νίκες επί της Γαλλίας ή της Πορτογαλίας. Εκείνο που μας ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση είναι η πρωτιά στον όμιλο και να μπορούμε βρε αδερφέ να νικάμε π.χ. την Αυστρία Τσεχία και την Βοσνία Ερζεγοβίνη.

Να μην μεγαλοπιανομαστε λοιπόν, να έχουμε υπομονή και να μας αρκεί σε αυτή τη φάση που η Εθνική γίνεται θέμα συζήτησης με θετικό πρόσημο. Θέλω να πιστεύω ότι το παιχνίδι στο Βόλο την ερχόμενη Πέμπτη, δεν θα γίνει μεταξύ συγγενών και φίλων…