Super League: Έρχεται μια παράξενη σεζόν, για όλους…

Θεωρητικά η επόμενη Super League σεζόν θα έπρεπε να φαντάζει ευκολότερη για όλους όσοι στέκονται στα υψηλότερα πατώματα.  Έστω και αν υπάρχει αυτή η υποχρεωτική καινοτομία του winter break ελέω του Μουντιάλ, που κάνει την κατάσταση λιγάκι αχαρτογράφητη.

Τα ευρωπαϊκά εισιτήρια γίνονται πέντε -και για τους πέντε δηλαδή-. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης διατήρησαν τα ίδια τεχνικά τιμ και θεωρητικά έχουν μπει από νωρίς στον σχεδιασμό δίχως να χάσουν καιρό. Ακόμη και η ΑΕΚ έχει βρει νωρίτερα από ότι θα περίμενε κανείς και εκείνη τον εκλεκτό της, τον Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος μάλιστα έχει ήδη στρατοπεδεύσει στην Αθήνα σαράντα μέρες πριν από την έναρξη της προετοιμασίας και δείχνει πραγματικά μεγάλο ζήλο.

Υπάρχει μια καλή προσδοκία εσόδων από τα κύπελλα Ευρώπης (με την Ένωση να περιορίζει το «χάντικαπ» μέσω όσων προσδοκά από το νέο της γήπεδο). Η εξοικείωση με τα καλοκαιρινά προκριματικά, ακόμη και η μέσω ΠΑΟΚ αναβάθμιση του Conference League στο μυαλό όλων. Και βέβαια η τεράστια λαχτάρα (όλων) για μεταγραφές.

Εννέα λέει θα κάνει σίγουρα ο Παναθηναϊκός, εννέα μέχρι την έναρξη της προετοιμασίας και ο ΠΑΟΚ, στην Ατλέτικο Μαδρίτης κοιτάζει ο Άρης, στο Μεξικό και τη Λατινική Αμερική η ΑΕΚ ενώ ο Ολυμπιακός όπως πάντα πάει για τις περισσότερες από όλους με τον ίδιο τον Βαγγέλη Μαρινάκη να έχει «προκρίνει» το σχέδιο Μαρτίνς για τη season 5.

Πάμε λοιπόν για καλό πρωτάθλημα; Μακάρι. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως κάθε πεπειραμένος παρατηρητής της Super League πραγματικότητας, ξέρει πως πρέπει να κρατά μικρό καλάθι. Και από συνήθεια, αλλά κυρίως και από τον τρόπο που ολοκληρώθηκε η προηγούμενη σεζόν. Και για τους πέντε! Και δη για τις γωνιές του πάγκου. Εκεί τα πράγματα μπορεί σαφώς να εξελιχθούν πιο παράξενο από όσα φαντάζουν.

Στον Ολυμπιακό για παράδειγμα παρότι πανηγύρισαν το three peat οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας επιβεβαίωσαν πως δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα αγωνιστικά «στάνταρ» και ουσιαστικά προανήγγειλαν μπόλικες αλλαγές. Παράλληλα ήταν η πρώτη σεζόν σε αυτή την τετραετία που ο Πέδρο Μαρτίνς έχασε κάποιες μονάδες δημοφιλίας στην κερκίδα. Παραμένει φυσικά αγαπητός και αποδεκτός. Ήρθε η ώρα να αποδείξει όμως ότι μπορεί να λύσει τον «επόμενο» γρίφο.

Ο αποκλεισμός από το Champions League (έστω μέσα σε ένα κύμα covid που πέρασε από τα ερυθρόλευκα αποδυτήρια), η όχι ακριβώς αξιοποίηση ενός ρόστερ με χρηματιστηριακή αξία κοντά στα 120 εκατ ευρώ, το επίπεδο ποδοσφαίρου που η ομάδα παρουσίασε σε αρκετά ματς στο πρωτάθλημα, ο αποκλεισμός στο κύπελλο από τον ΠΑΟΚ, τα αποτελέσματα με τον Παναθηναϊκό δημιούργησαν ένα δεδικασμένο.  Οι δικαιολογίες ήταν πολλές και σε ένα βαθμό κατανοητές. Αυτό όμως δεν αλλάζει την επόμενη σελίδα.

Η διοίκηση τον στήριξε απόλυτα και τον αντάμειψε με ένα ακόμη 2ετες συμβόλαιο και πολύ μεγάλες αποδοχές.  Σίγουρα όμως περιμένουν όλοι από τον Πορτογάλο έναν καλύτερο Ολυμπιακό. Σαν την ομάδα που την πρώτη διετία έκλεψε καρδιές και το Καραϊσκάκη ευχαριστήθηκε ποδόσφαιρο (και γέμιζε ακόμη και όταν οι Πειραιώτες έχασαν τους δύο εγχώριους τίτλους τη χρονιά 2018-19).

Ο μεγάλος χαμένος της προηγούμενης σεζόν σε ατομικό επίπεδο πάντως ήταν ο Ραζβάν Λουτσέσκου μιλώντας για προπονητές. Τον υποδέχθηκε το κοινό του ΠΑΟΚ με ενθουσιασμό για τη δεύτερη θητεία του. Άκουσε από εκείνον προγραμματικές δηλώσεις για «νταμπλ». Το γήπεδο όμως είπε… άλλα.

Το πρωτάθλημα χάθηκε από τον Νοέμβρη  και το κύπελλο στον τελικό από τον Παναθηναϊκό. Η αγωνιστική εκδοχή που εμφανίστηκε στο γήπεδο κατά τη διάρκεια της σεζόν ήταν βασισμένη σε… αναμνήσεις.  Ο Ολυμπιακός έκανε φιέστα μέσα στην Τούμπα. Ο Άρης πήρε τα ντέρμπι της Θεσσαλονίκης. Αν δεν ήταν και εκείνο το καλό διάστημα από τον Φλεβάρη που έστειλε τον Δικέφαλο ως του «8» του Conference League η αποτυχία του Ρουμάνου θα ήταν εμφατική. Και δεν ήταν ο Λουτσέσκου του double λογικά θα έψαχνε ήδη αλλού την επόμενη εργασία του.

Τώρα καλείται να φτιάξει έναν ΠΑΟΚ από την αρχή με τον πήχη στον πρωταθλητισμό. Η αποστολή του δεν είναι καθόλου εύκολη. Ειδικά για έναν προπονητή που δεν έχει δείξει να του αρέσουν οι πολλές αλλαγές. Ούτε κάποιο ιδιαίτερο «μάτι» σε μεταγραφές κλπ.

Σε «μπελά» μοιάζει ότι μπορεί να εξελιχθεί η νέα σεζόν ακόμη και για τον απόλυτα επιτυχημένο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος απολαμβάνει τιμές στον Παναθηναϊκό. Έκανε καλή δουλειά, και διατηρεί ένα εξαιρετικό προφίλ. Ήδη όμως αρκετοί έχουν αρχίσει να μιλούν για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και πραγματικά θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως μπορεί μια ομάδα σαν αυτή να διαχειριστεί μια τέτοια συζήτηση. Ειδικά σε μια σεζόν όπου περνά και για εκείνη πλέον από καλοκαιρινούς προκριματικούς.

Τι θα συνιστά επιτυχία για τον Παναθηναϊκό στη σεζόν 2022-23 και τι «όχι»; Πόσο εύκολο είναι ένα κλαμπ που φέτος έχασε με 22 βαθμούς διαφορά τον τίτλο δίχως να μπει ποτέ στην εξίσωση του ανταγωνισμού, να κάνει το παραπάνω βήμα; Λογικές απορίες που αργά ή γρήγορα θα πρέπει να απαντηθούν.

Για την ΑΕΚ το πράγμα είναι ακόμη πιο μπερδεμένο. Ο Ματίας Αλμέιδα υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής και αυτό έχει βοηθήσει σίγουρα πολύ στον τρόπο με τον οποίο το κιτρινόμαυρο κοινό τον «αποδέχθηκε». Σαν προπονητής δίχως ευρωπαϊκή εμπειρία όμως κανείς δεν ξέρει τα «κυβικά» του. Επιπλέον είναι μια επιλογή-εισήγηση του Γιάννη Παπαδημητρίου που μόλις αντικαταστάθηκε υπενθυμίζοντας ότι στον Κιτρινόμαυρο οργανισμό κάθε τι ποδοσφαιρικό δεν είναι απαραίτητα και λογικό.

Ένας τεχνικός διευθυντής έψαξε, βρήκε και έφερε έναν προπονητή, απολύθηκε, και τελικά ήρθε στη θέση του ένας άλλος που επίσης δεν ξέρει κανείς. Οι δύο τους πρέπει να φτιάξουν μια ομάδα από την αρχή, σε μια σεζόν που η προοπτική του νέου γηπέδου ανεβάζει κατά πολύ την προσδοκία. Τα γήπεδα όμως ούτε γκολ βάζουν μόνα τους, ούτε καθιστούν τον Ρότα, τον Τζαβέλα, τον Μήτογλου και τους άλλους αμυντικούς της ΑΕΚ σε… Κέρβερους.

Last but not least ο Άρης που έχει καταφέρει να κάνει πολλά βήματα εμπρός και να είναι δεδομένα άκρως ανταγωνιστικός.  Οι Θεσσαλονικείς έχουν δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες, ειδικά στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.  Ο Άκρης Μάντζιος θυσιάστηκε για αυτές. Μπορεί ο Χέρμαν Μπούργος έχοντας πλέον το καλοκαίρι στη διάθεση του να δικαιώσει την προσδοκία;  Μπορεί να πάει τον Άρη στο επόμενο επίπεδο; Μακάρι γιατί αυτό θα σημαίνει καλύτερο πρωτάθλημα. Αν δεν ήταν όμως εκείνη η συγκλονιστική ανατροπή στο φινάλε  με την ΑΕΚ ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι θα είχε και την ευκαιρία;