«Λούκα, Λούκα. Κοίταξέ τον. Κοίτα τον. Πήραμε το Champions League και κοίτα τον πώς είναι» – Αυτός είναι ο Κάρλο Αντσελότι…

Το πλάνο, ωμό. Ρεαλιστικό μέχρι αηδίας. Οι ποδοσφαιριστές της Ρεάλ Μαδρίτης και το τεχνικό της επιτελείο έχουν παραταχθεί σε δύο γραμμές για να κάνουν το καθιερωμένο «πασίγιο» στους ηττημένους. Πριν ο Γιούργκεν Κλοπ και οι παίκτες της Λίβερπουλ περάσουν μπροστά τους, ο σκηνοθέτης αφήνει  το πλάνο κολλημένο στο τέλος των δύο γραμμών. Τελευταίος, στη δεξιά γραμμή ο Κάρλο Αντσελότι. Δίπλα του, ο Νάτσο Φερνάντες.

Ο 32χρονος αμυντικός, είναι ο πιο Ρεάλ παίκτης από όλους όσους έχει η ομάδα της Μαδρίτης στο ρόστερ της. Ολη του τη ζωή στους «Μερένχες». Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά. Από το 2001 στα λεφτά. Από την Ακαδημία, έως το βράδυ του Σαββάτου στη Ρεάλ Μαδρίτης. Σε όλες τις ομάδες της. Δεν έφυγε ούτε μισή ημέρα. Εστω ως δανεικός να… ωριμάσει. Εχει ζήσει όλες τις μεγάλες στιγμές της τελευταίας 10ετίας. Χθες, σήκωσε το 5ο του Champions League (2014, 2016, 2017, 2018) ως ποδοσφαιριστής της πιο «βαριάς» φανέλας στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Το θέμα μας, όμως, το θέμα του πλάνου, δεν ήταν ο Νάτσο. Αλλά ο… Αντσελότι. Ο Ισπανός αμυντικός δεν μπορεί να πιστέψει το… coolness του Καρλέτο. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι σε ένα παιχνίδι που «έβραζε» ο τόπος, που οι σφυγμοί είχαν χτυπήσει κόκκινο, ο ίδιος ήταν ατάραχος, ήρεμος, ψύχραιμος, ατσαλάκωτος. Και φρόντισε να μοιραστεί τις σκέψεις του για το θέαμα του Βασιλιά.

«Πώς είναι δυνατόν;», ρώτησε τον Ιταλό τεχνικό, με την κάμερα κολλημένη πάνω του. «Πώς είναι δυνατόν να είσαι έτσι; Πώς μπορείς να είσαι τόσο ήρεμος; Μα τον Θεό…». Ο Αντσελότι γέλασε. «Λούκα, Λούκα». Ο Νάτσο έπρεπε να μοιραστεί με κάποιον την έκπληξή του. Φώναξε τον Μόντριτς. «Κοίταξέ τον. Κοίταξέ τον. Πήραμε το Champions League και κοίταξέ τον πώς είναι», είπε στον Κροάτη συμπαίκτη του. Ο Μόντριτς δεν είχε τι να απαντήσει. Εκανε απλά μια κίνηση απορίας και μια βαθιά υπόκλιση. Την ώρα που ο Νάτσο συνέχιζε να θαυμάζει τον προπονητή του, με τον οποίο είχε κατακτήσει και τον τελικό του 2014.

Τι έκανε ο Καρλέτο όσο ο Ισπανός παίκτης του προσπαθούσε να εξηγήσει ή να καταλάβει πώς γίνεται να βλέπει αυτό το εξώκοσμο θέαμα νηφαλιότητας μπροστά του; Του έριξε μια φιλική φάπα στο κεφάλι. Και του έδειξε ότι έφταναν οι παίκτες της Λίβερπουλ και έπρεπε να χειροκροτήσουν. Να βγάλουν το καπέλο στον αντίπαλο, τον ηττημένο, αλλά άξιο.

Ο Κάρλο Αντσελότι δεν έχει ανάγκη να αγχώνεται. Το μόνο του άγχος, πλέον, είναι για πόσο καιρό θα συνεχίσει στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς η σύζυγός του τον μαλώνει που δεν είναι κοντά στα εγγόνια του. Εξάλλου, της το έχει υποσχεθεί πώς μετά από όσα έχει κάνει, εάν φύγει από τη Ρεάλ, θα φύγει γενικά από τους πάγκους. Θα συνταξιοδοτηθεί. Είναι 62. Όχι μικρός. Ούτε μεγάλος. Αλλά χορτασμένος όσο κανένας άλλος. Κυριολεκτικά.

MUST READ

Η «κρυφή ατζέντα» με το Final Four – Τελικά τι συμβαίνει με την Euroleague;

Το βράδυ του Σαββάτου ο «μπαμπάς όλων μας», όπως τον χαρακτήρισε ο επίσημος λογαριασμός της Ρεάλ Μαδρίτης στο Twitter, έγινε ο πρώτος τεχνικός στην Ιστορία του Champions League που κατέκτησε τον τίτλο για 4η φορά, δύο με τη Ρεάλ Μαδρίτης (2014, 2022) και δύο με την αγαπημένη του Μίλαν (2003, 2007). Και έχει κι άλλα δύο, ως ποδοσφαιριστής (1989, 1990). Πάλι με τη Μίλαν. Εχει πολλά. Περισσότερα από κάθε άλλον. Αυτός ο τζέντλεμαν από το Ρετζιόλο της Ιταλίας, δεν έχει λόγο να είναι αγχωμένος. Δεν είναι  ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Αλλά είναι ο πιο επιβλητικός. Ενας Κολοσσός αυτοπεποίθησης, κλάσης, ανωτερότητας. Η ελίτ, προσωποποιημένη.