Ο Ολυμπιακός αγαπάει να κάνει μεταγραφές. Αλλά η εμφατική παρουσία των «δευτερότριτων» κόντρα στον Αρη, εμφανίζει την πραγματική εικόνα του ρόστερ.
Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που λατρεύει τις μεταγραφές. Η πληρότητα είναι μια λέξη που μπορεί να χρησιμοποιείται συχνά και όχι άδικα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εγρήγορση και αναζήτηση της ευκαιρίας και του «κάτι παραπάνω». Κάτι που έχει βγει πολλές φορές σε καλό. Αλλά κάποιες φορές, ίσως δημιουργεί και… δικαιολογημένες αδικίες στο ρόστερ. Διότι όταν πρέπει να διαχειριστείς 40+ παίκτες, είναι αδύνατον, είτε να μείνουν όλοι στην ομάδα, είτε να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Η εικόνα του Ολυμπιακού στο Κλεάνθης Βικελίδης επιβεβαίωσε αυτό που όλοι λίγο – πολύ καταλαβαίνουν, ακόμη κι αν δεν το αποδέχονται. Οι Ερυθρόλευκοι μπορεί να στηρίχθηκαν κατά βάση φέτος σε έναν κορμό 17-18 παικτών, ωστόσο το ρόστερ διαθέτει και βάθος και ποιότητα και εμπειρία και… διαμάντια. Και πολλά από αυτά δεν έχουν βρει ακόμη τον χώρο να «λάμψουν».
Χθες ο κόσμος είδε ξανά αυτό το καταπληκτικό πρότζεκτ που ονομάζεται Φώτης Κίτσος να παίζει 70+ λεπτά και να κάνει πολύ όμορφα πράγματα. Είδε τον Πέτρο Μπαγκαλιάνη, να παίζει σαν… μόνιμος βασικός στα 21 του χρόνια και μετά από 15 ημέρες πρόσφατης ταλαιπωρίας από τον Covid-19. Είδε τον Κωνσταντίνο Τζολάκη να είναι πιο έτοιμος και ώριμος, αποτέλεσμα των 16 αγώνων που έπαιξε φέτος με την ομάδα Β’. Είδε τον Σουρλή να μπαίνει και να αλλάζει πράγματα με τον δυναμισμό και την ορμή του. Μαζί με τους Βρουσάι, Ανδρούτσο, είδε συνολικά 5 παιδιά της ακαδημίας του να μπαίνουν και να παίζουν σε επίπεδο άκρως ανταγωνιστικό, κόντρα σε μία από τις πιο ποιοτικές ομάδες του πρωταθλήματος.
Αλλά δεν είδαμε μόνο αυτά. Ο Μαρτίνς μίλησε για την καλή εμφάνιση του Μαμαντού Κανέ. Και προανήγγειλε παραμονή του στο ρόστερ ή τουλάχιστον μια ευκαιρία στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Ο Μπαντιουγκού Φαντιγκά, παίζοντας ως εξτρέμ, που δεν είναι η «καλή» του θέση, έκανε όμορφα πράγματα, ειδικά για παίκτη που έχει να παίξει με την πρώτη ομάδα από τις 6 Μαρτίου!
Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι το πρόσωπο του αγώνα δεν ήταν άλλο από τον Πιερ Κούντε. Ο Καμερουνέζος έκανε το απόλυτο παιχνίδι. Το καλύτερό του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, μετά την εξαιρετική καλοκαιρινή εμφάνισή του στο Μπακού, κόντρα στη Νέφτσι. Επαιξε στη θέση του και ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα. Εκοψε, έφτιαξε, δημιούργησε το γκολ, ηρέμησε το παιχνίδι, πήρε σωστές αποφάσεις, ήταν δυναμικός. Ηταν ο ποδοσφαιριστής για τον οποίο πλήρωσε το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός και τον οποίο ελάχιστα είδαμε φέτος. Και με δική του ευθύνη, αλλά και λόγω συγκυριών.
Στο δια ταύτα. Όπως αναφέραμε και στην αρχή του κειμένου, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που αγαπάει τις μεταγραφές. Και καλά κάνει, καθώς αυτό φέρνει εξέλιξη, βελτίωση, απομακρύνει το βάλτωμα. Και είναι σαφές ότι και αυτό το καλοκαίρι θα γίνουν αρκετές κινήσεις ενίσχυσης του δυναμικού. Αλλά με βάση τα τωρινά δεδομένα και χωρίς να μπούμε σε διαδικασία ποιος θα πωληθεί και ποιος όχι, καθώς είναι μια συνθήκη που δεν μπορείς να προβλέψεις, είναι ξεκάθαρο ότι οι μεταγραφικές ανάγκες του Ολυμπιακού δεν είναι μεγάλες.
Ή για να το θέσουμε καλύτερα, είναι πολύ πιο σημαντικό να παρθούν αποφάσεις για το ρόστερ, ποιοι μένουν, ποιοι φεύγουν, ποιοι παίρνουν δεύτερη ευκαιρία, ποιο «μικροί» μπαίνουν στο κάδρο και αξιοποιούνται και εν συνεχεία να βγει η ομάδα στην αγορά. Η περίπτωση του Κούντε εξηγεί το γιατί. Ο Καμερουνέζος αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι ως δυνητικός αντικαταστάτης του Μάντι Καμαρά, ο οποίος θεωρούνταν σχεδόν βέβαιο ότι θα πωλούνταν. Όταν, όμως, ο Ολυμπιακός αρνήθηκε να τον δώσει με τις προτάσεις που είχε, δημιουργήθηκε υπεραριθμία στις θέσεις των κεντρικών χαφ, που έγινε ακόμη πιο έντονη όταν… ξεπετάχτηκε και ο Αγκιμπού Καμαρά, με αποτέλεσμα ο Κούντε να μην μπορέσει επί της ουσίας να πάρει τον χρόνο που είχε ανάγκη για να βρει ρυθμό. Είναι χαρακτηριστικό πως αν και συμπλήρωσε 24 συμμετοχές, έχει μόλις 725 αγωνιστικά λεπτά στα πόδια του. Κάτι που σε μέσο όρο βγαίνει σχεδόν μισή ώρα αγώνα σε κάθε συμμετοχή!
Και κάτι τελευταίο, που νομίζω ότι είναι και η ουσία των χρημάτων που ξοδεύει ο Ολυμπιακός για την ομάδα Β, αλλά και την εξέλιξη των δικών του παιδιών στην Ακαδημία. Για κάθε Μάρκοβιτς, που κοστίζει κάποιες (πολλές) εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον σύλλογο, υπάρχουν Μπαγκαλιάνηδες και Καλογερόπουλοι που και κοστίζουν λιγότερο, αλλά και η προοπτική τους είναι διαφορετική. Και επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε τι έχει συμβεί φέτος, ο Ολυμπιακός έχει κάνει έξυπνες κινήσεις ήδη, έχει ενισχύσει το ρόστερ του με παίκτες νέους σε ηλικία, από προηγμένες ποδοσφαιριστές σχολές και αυτό που οφείλουν να κάνουν οι προπονητές και το ποδοσφαιρικό τμήμα, είναι να τους ετοιμάσουν για… άμεση χρήση. Διότι η πρώτη ύλη είναι εκεί, υπάρχει και πρέπει να αξιοποιηθε