Παναθηναϊκός : Θα ξαναγράψει ιστορία

Η 3η Απριλίου είναι μία ημερομηνία που θυμίζει σε όλους γιατί ο Παναθηναϊκός είναι ο πρέσβης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όσο για κι αν διαφωνούν οι αντίπαλοι, το τριφύλλι ήταν, είναι και αργά ή γρήγορα θα είναι και πάλι αυτός που γνώρισαν στο εξωτερικό.

Είναι χωρίς υπερβολή μέσα στις τρεις (υπάρχουν περισσότερες, αλλά θ’ αναφερθούμε στο top 3) ημερομηνίες που θα μείνουν αξέχαστες σε κάθε φίλο του Παναθηναϊκού. Η πρώτη φυσικά είναι στις 2/6/71 και τη συμμετοχή στον τελικό του πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ κόντρα στον Άγιαξ. Η άλλη είναι πάλι Απρίλιο και συγκεκριμένα στις 28 Απριλίου 1971, όταν οι «πράσινοι» ανέτρεψαν το 4-1 του πρώτου αγώνα στο Βελιγράδι. Λύγισαν τον Ερυθρό Αστέρα με 3-0 στη Λεωφόρο και σφράγισαν το εισιτήριο για το Γουέμπλεϊ. Και η άλλη φυσικά είναι η σημερινή.

Νίκες, όπως αυτή στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ επί του Άγιαξ και επί της Μπαρτσελόνα στη Λεωφόρο, θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια. Μέχρι να έρθουν ανάλογες ή μεγαλύτερες επιτυχίες. Μπορεί τώρα να μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά αυτό είναι το πεπρωμένο του Παναθηναϊκού. Να αναβιώσει ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Το ποδόσφαιρο μπορεί να έχει ανέβει επίπεδα σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, όμως, το «τριφύλλι» είναι τεράστια δύναμη στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Όσοι βρίσκονται τώρα στο τιμόνι του συλλόγου δεν το ένιωσαν στιγμή. Νομοτελειακά, πάντως, θα βρεθεί στην ηγεσία του κάποιος που θα έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει αυτό το υπερωκεάνιο. Και τότε κι άλλες ημέρες σαν την 3η Απριλίου θα αποτυπωθούν στην υπεραιωνόβια ιστορία του.

Ο εφιάλτης που βιώνει τώρα ο σύλλογος θα τελειώσει κάποια στιγμή. Και θ’ αρχίσει εκ νέου η πορεία προς την κορυφή. Είναι καταδικασμένος γι’ αυτό ο Παναθηναϊκός. Μπορεί τώρα ορισμένοι να το θεωρούν ουτοπία. Αλλά τρελό δεν έμοιαζε να κάνει κάποιος όνειρα το 1971; Ουτοπία δεν έμοιαζε να θες να νικήσεις τον Άγιαξ μέσα στο Άμστερνταμ το 1996; Κι όμως στις 3 Απριλίου εκείνου του έτους ο Βαζέχα –με ένα τρομερό πλασέ έπειτα από την αξέχαστη κούρσα του Γιώργου Δώνη- στο 87’ πάγωσε τους Ολλανδούς. Ο Παναθηναϊκός νίκησε 1-0 κι έβλεπε μετά το Γουέμπλεϊ για δεύτερη φορά (το 1985 έπαιξε στα ημιτελικά με τη Λίβερπουλ, αλλά το 4-0 του Άνφιλντ δεν του άφηνε περιθώρια) να πλησιάζει τόσο κοντά σε έναν ακόμα τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης.

Για δύο εβδομάδες μέχρι τη ρεβάνς επικρατούσε παράνοια. Κανείς άλλος ελληνικός σύλλογος δεν τα έχει ζήσει αυτά. Η ρεβάνς ήταν πικρή, αλλά η ιστορία είχε γράψει. Εκείνο το παιχνίδι στο κατάμεστο ΟΑΚΑ (δεν έφταναν ούτε δέκα Ολυμπιακά Στάδια για να χωρέσουν τον κόσμο που ήθελε να βρεθεί στο γήπεδο από κάθε μεριά του πλανήτη) ήταν το 12ο εκείνης της αγωνιστικής περιόδου. Ενός ταξιδιού που ξεκίνησε στην αφιλόξενη Κροατία.  Εμείς να θυμίσουμε όσους έπαιξαν στις 3/4/96 στο Άμστερνταμ: Βάντσικ, Αποστολάκης, Ουζουνίδης, Γεωργιάδης Γ.Σ., Καλιτζάκης, Κολιτσιδάκης, Μπορέλι (83’ Μάρκος), Καπουράνης, Μαραγκός (62’ Γεωργιάδης Γ.Χ.), Δώνης, Βαζέχα (89’ Νιόπλιας).

Υπήρχαν, όμως, στη συνέχεια κι άλλα κεφάλαια στην ευρωπαϊκή ιστορία του Παναθηναϊκού. Από τις 3 Απριλίου 1996, φτάσαμε στις 3 Απριλίου 2002. Οκτώ ματς έδωσε τη σεζόν 1970-71 ο Παναθηναϊκός πριν παίξει το ένατο και μεγαλύτερο της ιστορίας του στο Γουέμπλεϊ. Στα οκτώ σταμάτησε και την περίοδο 1984-85. Το ποδόσφαιρο γινόταν όλο και πιο ανταγωνιστικό κι έπαιξε σε 12 αγώνες, όπως αναφέραμε, τη σεζόν 1995-96. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, την περίοδο 2001-2002 έγινε ο πρώτος και μοναδικός σύλλογος που πέρασε από δύο ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ.

Το μεγάλο του ταξίδι ξεκίνησε στις 8/8/2001 από την Πράγα κόντρα στη Σλάβια στο πλαίσιο των προκριματικών. Μπήκε στους ομίλους με Αρσεναλ, Σάλκε, Μαγιόρκα και προκρίθηκε ως πρώτος στον επόμενο όμιλο. Συμμετείχε με Ρεάλ, Πόρτο, Σπάρτα Πράγας κι επίσης προκρίθηκε ως δεύτερος. Εκείνη τη σεζόν να θυμίσουμε ότι η πρώτη Ρεάλ των Ζιντάν, Ραούλ έφτασε στον τελικό και κέρδισε το τρόπαιο κόντρα στη Λεβερκούζεν. Η Πόρτο, παράλληλα, τα επόμενα δύο χρόνια κατέκτησε το ΟΥΕΦΑ (αφήνοντας εκτός τους πράσινους) και το Τσάμπιονς Λιγκ.

Και φτάνουμε στο 15ο ματς της χρονιάς. Στον πρώτο προημιτελικό, στις 3/4/2002 η Μπαρτσελόνα ήρθε στο καμίνι της Λεωφόρου. Κι έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι με το γκολ του Μπασινά με πέναλτι στο 77’. Το τριφύλλι λύγισε την ομάδα παικταράδων όπως οι Πουγιόλ, Φρανκ ντε Μπουρ, Ριβάλντο, Τσάβι, Όφερμαρς, Κλάιφερτ. Εκείνο το βράδυ αγωνίστηκαν οι Νικοπολίδης, Χένρικσεν, Γκούμας, Σάριτς, Κυργιάκος, Φύσσας, Κόλκα, Μπασινάς, Βλάοβιτς (74’ Ολισαντέμπε), Κωνσταντίνου (89’ Βόκολος), Λυμπερόπουλος (59’ Μπόατενγκ). Δυστυχώς το 16ο ματς ήταν και το τελευταίο, αφού στις 9/3/02 ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε 3-1. Αγγιξε την πρόκριση στα ημιτελικά, αφού προηγήθηκε με τον Κωνσταντίνου, ενώ στο τέλος αστόχησε για λίγα εκατοστά ο Βλάοβιτς.

Οι πράσινοι έδωσαν εκείνη τη χρονιά 16 αγώνες. Με αντιπάλους ομάδες που έχουν και θα κατακτήσουν και στο μέλλον ευρωπαϊκούς τίτλους. Και τις κοίταξε στα μάτια. Τώρα στις 3 Απριλίου 2018 αυτά φαντάζουν τόσο μακρινά… Δεδομένα το «τριφύλλι» δεν μπορεί να κοιτάξει τους ίδιους αντιπάλους στα μάτια και να τους προκαλέσει. Θα έρθει, όμως, ξανά η στιγμή που θα το κάνει…

Το σπουδαίο διπλό του Παναθηναϊκού επί του Άγιαξ:

Η μεγάλη νίκη στη Λεωφόρο κόντρα στην Μπαρτσελόνα:

MUST READ

Δρ. Κρίστιαν Φινκ: O knee specialist που έκανε την επέμβαση στον Γιουσούφ Γιαζιτσί, είναι ο πιο διάσημος «χειρουργός» του ποδοσφαίρου