Δεν πειράζει, ξίδι…

Ακατάλληλο για καρδιακούς ήταν το ματς με τα Γιάννενα στο Καραϊσκάκη, αλλά ξέρετε κάτι; Κάπως έτσι θα έσπαγε αυτό το άσχημο σερί που έτρεχε ο Ολυμπιακός: Μ’ ένα παιχνίδι που θα εξελισσόταν από το πουθενά σε γκραν γκινιόλ και με μια γκολάρα στα χασομέρια…

Γιατί από το «πουθενά»; Διότι ο Ολυμπιακός ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο και αν έμενε το 2-0 μέχρι την ανάπαυλα θα είχε σχολάσει ο γάμος. Τα Γιάννενα, όμως, που είναι καλά δουλεμένη ομάδα, αλλά συνάμα και αρκετά τυχερή, κατάφεραν να πετύχουν γκολ στη μοναδική φάση που δημιούργησαν στα πρώτα 45λεπτά και τα άλλαξαν όλα…

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν μέτριος. Για να ακριβολογώ ήταν ο Ολυμπιακός που έχουμε συνηθίσει καιρό τώρα. Με σαφές, δηλαδή, πρόβλημα στη δημιουργία και με την άσχημη συνήθεια να δέχεται γκολ σε μια δυο φάσεις που θα δημιουργήσει ο αντίπαλος. Έτσι έγινε και τώρα. Απλά την πρώτη φάση που δημιούργησαν τα Γιάννενα την έσωσε ο Βατσλίκ, ενώ στη δεύτερη (στην οποία έχει μεγάλη ευθύνη ο Ρέαμπτσιουκ…) δεν μπορούσε να κάνει τίποτα…

Μέχρι να φτάσουμε στις καθυστερήσεις ο Ολυμπιακός είχε απειλήσει μόλις δυο φορές κι αυτές με σουτ εκτός περιοχής. Το ένα από τον Μασούρα και το άλλο από τον Εμβιλά. Ο Μαρτίνς και πάλι το πάλεψε με απανωτές αλλαγές κι αυτήν τη φορά τουλάχιστον το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Η εικόνα της ομάδα καιρό τώρα δεν τον δικαιώνει, αλλά αυτήν τη φορά τουλάχιστον τον δικαίωσε το αποτέλεσμα. Κι εδώ που έχουμε φτάσει, αυτό είναι που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία…

Αν μέσα σε αυτές τις απανωτές αλλαγές δεν ήταν μέσα ο… ξεχασμένος Ρόνι Λόπες, μάλλον δεν θα είχε νικήσει τα Γιάννενα ο Ολυμπιακός. Ο Πορτογάλος έδειξε ένα μικρό μέρος της τεράστιας κλάσης του τόσο με την γκολάρα που πέτυχε, όσο και την παραλίγο γκολάρα που δεν σημείωσε δυο λεπτά νωρίτερα, αλλά και γι’ αυτόν, όπως για αρκετούς άλλους στην ομάδα, νομίζω ότι τα συμπεράσματα έχουν ήδη βγει. Ίσως να άξιζε κάποιες επιπλέον ευκαιρίες ο Λόπες, ειδικά από τότε που απέκτησε ξανά εικόνα ποδοσφαιριστή, διότι νωρίτερα μόνο τέτοιον δεν θύμιζε, αλλά εγώ τουλάχιστον δεν νομίζω ότι έχει αδικηθεί κιόλας. Αδικημένος μπορεί να νιώθει ο Βρουσάι, όχι ο Λόπες…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ. Το πόσο πολύ τους χαλάει που ο Ολυμπιακός θα πανηγυρίσει σε λίγο καιρό το 47ο πρωτάθλημα της ιστορίας του φαίνεται ξεκάθαρα από τις γραφικότητες που ακολούθησαν το γκολ του Λόπες στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων. Ότι ήταν απόλυτα δικαιολογημένες, καθώς τουλάχιστον ένα δίλεπτο έφαγε ο Περέα,  ελάχιστα τους απασχολεί. Δεν πειράζει, όμως, ξίδι…