Όσοι αγαπάνε το ποδόσφαιρο ήταν με την Σίτι στη Μαδρίτη…

Ποδοσφαιριστές που χτυπάνε με κάθε ευκαιρία τον αντίπαλο για να δείξουν πόσο macho είναι. Μια ομάδα που έχει μάθει πως με το ξύλο (με ή χωρίς παρένθεση) μπορεί να επιβάλλεται στον αντίπαλο. Ένας προπονητής που έχει διδάξει έναν ολόκληρο λαό που υποστηρίζει τον σύλλογο της Μαδρίτης πως με τα… cojones μπορεί να πετύχει τα πάντα. Λες και οι άλλοι δεν έχουν… Είναι λιγότεροι άνδρες από τον Σιμεόνε και τα παλικάρια του.

Προσοχή, δεν επιδιώκω να «καταργήσω» έναν από τους βασικούς «κανόνες» του ποδοσφαίρου που παραπέμπει στα παλιά τα χρόνια που ο ποδοσφαιριστής έπαιζε και για την φανέλα. Το πάθος και η ψυχή είναι απαραίτητο «συστατικό» για την επιτυχία σε έναν αγώνα.
Άλλο αυτό όμως και άλλο αυτό που έχει διδάξει ο Σιμεόνε σε μια Ατλέτικο Μαδρίτης που πλέον δεν είναι… σκληρή αλλά ο ορισμός της «βρώμικης» ομάδας που δεν λογαριάζει τίποτα και είναι ικανή να κάνει τα πάντα, ξεφεύγοντας από τα επιτρεπόμενα, για να πετύχει τον στόχο της.

Πόσο άδικο άλλωστε είχε η Mirror που χαρακτήρισε την Ατλέτικο ως μια ομάδα «τρελή, κακή και επικίνδυνη»; Πόσες αποβολές άραγε άξιζε χθες ο Σάβιτς που βρήκε τον Φοντέν… μικρό και τον «περιποιήθηκε» όπως οι «άνδρες στο Μετροπολιτάνο»;

Και προφανώς δεν είναι μόνο η… βαρβατίλα στην κακή της έκδοση που λανσάρει η Ατλετικο στα παιχνίδια της. Καθαρά ποδοσφαιρικά να το δει κανείς ποιος λάτρης του ποδοσφαίρου θα ήθελε χθες στη Μαδρίτη να υπερισχύσει η ομάδα του Σιμεόνε αντί της Μάντσεστερ Σίτι; Όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο δεν μπορούσαν παρά να ήθελαν να τελειώνει από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση η ομάδα που «σκοτώνει» το ποδόσφαιρο.

Ρίξτε μια ματιά στις ματσάρες που έγιναν στο Τσάμπιονς Λιγκ και στην φάση των «8». Εύκολα θα καταλάβετε πως ο λόγος που και το ζευγάρι Σίτι-Ατλέτικο δεν μας πρόσφερε ωραίο θέαμα κρύβεται στον… Τσόλο Σιμεόνε. Τον προπονητή που θαρρώ πως μισεί το ποδόσφαιρο, για αυτό και επιδιώκει με κάθε τρόπο να το καταστρέφει, όπως ο τρόπος που παίζει η ομάδα του.

Όχι τώρα για τα ματς με την Σίτι, αλλά διαχρονικά. Αυτή είναι η φιλοσοφία του. Αυτό «πουλάει». Και αυτό ευτυχώς δεν θα το βλέπουμε και στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Και στο παρελθόν έχουμε δει προπονητές να παίζουν αντι-ποδόσφαιρο, να χρησιμοποιούν σκληράδα στα όρια του αντικανονικού. Για έναν αγώνα, για μια περίοδο. Κανείς δεν λατρεύει αυτό το «κάτι σαν ποδόσφαιρο» όσο λατρεύει ο Σιμεόνε που ναι μεν για τους οπαδούς της Ατλέτικο είναι «Θεός» καθώς αυτός ανέδειξε ξανά την δεύτερη ομάδα της Μαδρίτης αλλά για τους οπαδούς του ποδοσφαίρου είναι «εχθρός».