Όπως το έγραψε η Mirror: Η Ατλέτικο είναι μια «τρελή, κακή και επικίνδυνη ομάδα»

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στο ποδόσφαιρο απ’ αυτό που έκανε η Ατλέτικο Μαδρίτης το βράδυ της Τετάρτης στο «Metropolitano». Ξύλο, τσαμπουκάδες, εν ψυχρώ κλωτσιές στους αντιπάλους, μόνο και μόνο για να χαλάσουν το παιχνίδι μήπως και έχουν μια ελπίδα να προκριθούν απέναντι σε μια ομάδα που είναι κλάσεις ανώτερή της.

Παρασυρόμενοι από έναν προπονητή που πλέον έχει χάσει κάθε έννοια θεμιτού ανταγωνισμού και κάθε φορά μας αποδεικνύει γιατί οι haters έχουν γίνει περισσότεροι από τους fans που διαθέτει. Ο Τσόλο Σιμεόνε έχει κάνει πολλά για να γίνει αντιπαθητικός. Και δεν μιλώ για το ποδόσφαιρο το οποίο πρεσβεύει η ομάδα του και είναι αντιτουριστικό και βγαλμένο από μια δεκαετία ξεχασμένη, που οι παίκτες κλωτσούσαν περισσότερο πόδια, παρά μπάλα.

Ο Σιμεόνε κάποτε μας έδειχνε τα γεννητικά του όργανα, θεωρώντας προφανώς τον εαυτό του κάτι υπεράνω από τους υπόλοιπους. Χθες όταν έβλεπε ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Σίτι να είναι πεσμένος στο έδαφος θεωρούσε πως έκανε καθυστερήσεις. Έκλεινε τα μάτια στον τρόπο με τον οποίο εκείνος έχει περάσει στους παίκτες του το «νίκη με κάθε τρόπο», που δήλωσε και μετά το ματς.

Εντολή για… κλωτσοπατινάδα και όταν ο αντίπαλος πονούσε και έπεφτε κάτω, ο Σιμεόνε καλούσε το γήπεδο να χειροκροτήσει ειρωνικά επειδή οι αντίπαλοι κάνουν καθυστερήσεις. Στο μυαλό του φυσικά γιατί κάθε τραυματισμός ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Σίτι ήταν από κάποιο εκτός φάσης χτύπημα.

Όπως το ξύλο που έφαγε ο Φόντεν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Έπαιζε με δεμένο κεφάλι από νωρίς και έβλεπε τον Σάβιτς και τον Φελίπε να τον χτυπούν εκτός φάσης με την ανοχή του διαιτητή.

Αν ο ρέφερι σφύριζε όπως έπρεπε, η Ατλέτικο θα έπρεπε να αγωνίζεται με εννιά παίκτες από το 60’. Αυτό που έκαναν οι Σάβιτς και Φελίπε σε όλο το ματς δεν ονομάζεται ποδόσφαιρο. Είναι επικίνδυνοι για την υγεία συναδέλφων τους.

«Τρελή, κακή και επικίνδυνη ομάδα» χαρακτήρισε την Ατλέτικο η βρετανική «Mirror». Μέσα σε όλα ο τίτλος της. To the point που λέμε. Μια ομάδα εγκλωβισμένη και αιχμάλωτη στις αντιποδσφαιρικές σκέψεις του προπονητή της. Έχει ένα ρόστερ που μπορεί να προσφέρει καλό ποδόσφαιρο, αλλά αρνείται ο Σιμεόνε να το κάνει. Και έχει μετατρέψει τους ποδοσφαιριστές του σε μηχανές… ξύλου. Το ότι πήγε σπίτι του χθες το βράδυ είναι δώρο για το ποδόσφαιρο και το Champions League. Και άργησε να πάει!

Αν αυτή την ομάδα την είχε στα χέρια του ένας προπονητής σαν τον Γκουαρντιόλα, τον Τούχελ ή τον Κλοπ, η Ατλέτικο θα μπορούσε να πετύχει πολλά περισσότερα, ακόμα και να κατακτήσει το Champions League παίζοντας κανονικό ποδόσφαιρο. Σύγχρονο. Και όχι αυτό που έπαιζαν τη δεκαετία του ’60 και του ’70.