Να σεβαστούμε τις χαρές και τα πανηγύρια της!

Το προτελευταίο κείμενό μου στο to10.gr, δυσαρέστησε ορισμένους φίλους της ΑΕΚ. Με παρέλαβαν λοιπόν στις αναρτήσεις του και με «έκαναν του αλατιού». Δυστυχώς έχουν προσχωρήσει κι αυτοί στην λογική πως όποιος δεν γράφει υπέρ της ομάδας τους γράφει αναγκαστικά εναντίον της. Έγραφα λοιπόν πως όσοι πανηγύρισαν το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού επί Βάλνερ δεν μπορούν τώρα να οικτίρουν τους οπαδούς της ΑΕΚ που θα πανηγυρίσουν τούτο το πρωτάθλημα.

Σημείωνα μάλιστα πως ακόμα κι εκείνοι οι οπαδοί της Ένωσης που τότε σιχτίριζαν τους οπαδούς του Ολυμπιακού που πανηγύριζαν δικαιούνται να πανηγυρίσουν αυτό που τώρα κατακτά η ομάδα τους. Το πρόβλημα είναι ο ποδοσφαιρικός φανατισμός που ορισμένες φορές δεν αφήνει να δούμε πέρα από την μύτη μας και θολώνει την ορθή κρίση. Υποστηρίζω λοιπόν πως αν ο ΠΑΟΚ (κυρίως αυτός) δεν είχε τους δυο μηδενισμούς και την αφαίρεση των βαθμών ήταν σε πλεονεκτική θέση και ίσως το έπαιρνε αυτός.

Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει καλόπιστος που να θεωρεί αυτή την άποψη μομφή για την ΑΕΚ. Όλοι -θέλω να πιστεύω- επιθυμούμε ένα πρωτάθλημα που να κρίνεται μόνο στα γήπεδα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κανονισμοί που εφαρμόζονται και παράγουν βαθμολογικά αποτελέσματα. Υπάρχει και η εικόνα των ομάδων μέσα στο γήπεδο. Η συνολική εικόνα όπως προκύπτει από όλες τις διοργανώσεις από όλα τα παιχνίδια. Στην δική μου λογική μετράει πολύ η εικόνα μέσα στο γήπεδο. Με βάση αυτή έχουμε μια διεκδικήτρια που δεν άξιζε να το πάρει.

Η ομάδα του Ολυμπιακού ήταν σε κακό αγωνιστικό επίπεδο. Δεν μπορούσε να πάρει ένα ντέρμπι δεν μπορούσε να κυριαρχήσει στα παιχνίδια επί των αντιπάλων της και σε πολλά από αυτά νικούσε με την ψυχή στο στόμα. Την κακή κατάσταση της ομάδας παραδέχονται και οι οπαδοί της. Ας μην το κουβεντιάσουμε περισσότερο. Με τον ΠΑΟΚ το πράγμα είναι διαφορετικό. Υπήρχαν παιχνίδια ειδικά από τον Νοέμβρη και μετά που η ομάδα του Λουτσέσκου έπαιξε καλή μπάλα, με συνδυασμούς και ατομικές εξάρσεις των ποιοτικών ποδοσφαιριστών της.

Υπάρχει ένα ερωτηματικό σε σχέση με τα ντέρμπι. Αυτό περνάει αναπάντητο διότι δεν την είδαμε απέναντι στον Ολυμπιακό και με την ΑΕΚ άσχετα με το ακυρωμένο γκολ δεν έδειξε να υπερέχει. Το ματς και σε επίπεδο ευκαιριών ήταν μοιρασμένο. Επίσης σε σχέση με τους ανταγωνιστές του ο ΠΑΟΚ είχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Εκεί που ΑΕΚ και Ολυμπιακός έχασαν βαθμούς δηλαδή με τον Ατρόμητο ο ΠΑΟΚ αξιοποίησε την απουσία τριών βασικών παικτών του Ατρομήτου  και πέρασε χωρίς προβλήματα. Όλα αυτά συνυπολογίζοντας θεωρώ πως η καλύτερη μπάλα φέτος παίχτηκε από την ΑΕΚ. Και σε διάρκεια και σε μεμονωμένα παιχνίδια.

Νομίζω ότι αυτό κάθε καλόπιστος οφείλει να το αναγνωρίσει στην ομάδα του Χιμένεθ και να το πιστώσει σε παίκτες διοίκηση και προπονητή. Και απέναντι στο ελλιπέστατο Παναθηναϊκό η ΑΕΚ έβγαλε τις αρετές της μέσα στο γήπεδο. Γρήγορη ανάπτυξη με εύστοχες πάσες και πλαγιοκοπήσεις-προϊόντα οργανωμένου παιχνιδιού. Είδαμε ένα χαρισματικό εκτελεστή τον Αραούχο να  σημειώνει ένα ακόμα αριστουργηματικό γκολ και τον Λάζαρο να ξεσηκώνει τον κόσμο με τις ατομικές εξάρσεις του. Η ΑΕΚ φάνηκε στην Ευρώπη είχε σχέδιο για να μην υποφέρει στα ντέρμπι και να παίρνει νίκες με τους υπόλοιπους. Έβρισκε τρόπους να καλύπτει τα κενά που προέκυπταν από σοβαρούς τραυματισμούς χωρίς να αλλοιώνεται η αγωνιστική φυσιογνωμία της.

Όλα αυτά δείχνουν πως ήταν η πιο δουλεμένη και συμπαγής ομάδα από αυτές που είχαν υψηλούς τρόπους.  Η χαρά των οπαδών τους για την διαφαινόμενη κατάκτηση του τίτλου είναι δικαιολογημένη. Όποιος συνοδεύει αυτή την παρατήρηση με άλλες που αφορούν το φετινό πρωτάθλημα δεν το κάνει για να βάλει φρένο στην χαρά τους…