Κάθε αλλαγή στο θρόνο θέλει και τη βούλα της 

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, λέει το γνωστό τραγούδι του μεγάλου Νίκου Παπάζογλου. Φυσικά όταν το ερμήνευε ο εν λόγω καλλιτέχνης δεν είχε στο μυαλό του το ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά όμως βρίσκει την εφαρμογή του και στην περίπτωση του λαοφιλούς σπορ στη χώρα μας.

Από σήμερα το βράδυ, μετά και τα αποτελέσματα της τρέχουσας αγωνιστικής, έχουμε, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, νέο Βασιλιά. Για την ακρίβεια νέα Βασίλισσα, την ΑΕΚ. Μετά από 24 χρόνια, στο μακρινό 1994 χρονολογείται η τελευταία κατάκτηση τίτλου της Ένωσης, οι φίλαθλοι και οι ιθύνοντες του Δικεφάλου του Νότου μπορούν να θεωρούν εαυτούς πρωταθλητές.

Θα μου πει κανείς μαθηματικά δεν έχει κλείσει το θέμα. Αλήθεια είναι, αλλά για άλλο πρωτάθλημα όχι για την Ελλάδα. Εδώ δεν υπάρχει περίπτωση σε τέσσερις αγωνιστικές να καλυφθεί διαφορά οκτώ, για την ακρίβεια λόγω ισοβαθμίας εννέα, βαθμών από οποιαδήποτε ομάδα. Τα ερωτήματα, που προκύπτουν από την εξέλιξη αυτή αρκετά. Πρώτον αξίζει τον φετινό τίτλο η ομάδα του Χιμένεθ; Δεύτερον είναι αυτό που λέμε «χάρτινο» το πρωτάθλημα; Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες, αλλά υπάρχουν.

Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι ναι. Η Ένωση είναι η καλύτερη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Από την αρχή, σχεδόν, της σεζόν που διανύουμε έδειξε χαρακτήρα και πάλεψε όλα της τα παιχνίδια με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς εμπρηστικές δηλώσεις άφησε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ να τρώγονται σαν τα κοκόρια και το εκμεταλλεύτηκε. Δεν λέω πως περίμενε την ανοησία του οπαδού των Θεσσαλονικέων στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Τούμπα, αλλά όταν έγινε βρισκόταν σε θέση τέτοια που μπορούσε να κερδίσει από αυτή την ιστορία.

Ήρθε και η άστοχη, για να μην πω τίποτα χειρότερο, ενέργεια του Σαββίδη στο δικό της ματς στην έδρα του Δικεφάλου του Βορρά και το γλυκό έδεσε. Βρίσκεται κοντά σε μια ακόμη συμμετοχή της σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας για τρίτη στη σειρά χρονιά, ενώ και στη Ευρώπη πραγματοποίησε αξιοθαύμαστη πορεία. Πως λοιπόν να μην θεωρείτε η καλύτερη ομάδα;

Προσθέστε σε όλα τα παραπάνω ότι κόντρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ δεν κατέγραψε αρνητικό αποτέλεσμα και το συμπέρασμα ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο. Στο δεύτερο ερώτημα η απάντηση δεν είναι το ίδιο εύκολη. Για να είμαστε πιο σωστοί δεν είναι σε καμία περίπτωση μονολεκτική.

Όταν σημαντικός αριθμός αγώνων και μάλιστα αναμετρήσεων μεταξύ των διεκδικητών του τίτλου, δεν κρίνονται στο χορτάρι σαφέστατα και μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει έτσι. Θα πει κανείς ότι απλά εφαρμόστηκαν οι νόμοι, που φταίει ακριβώς η ΑΕΚ; Μα πουθενά θα πω εγώ. Το ίδιο όμως δεν έγινε και στην περίπτωση του Βάλνερ στο πρωτάθλημα που έχασε η Ένωση και πήρε ο Ολυμπιακός, το οποίο και οι κιτρινόμαυροι φίλαθλοι χαρακτηρίζουν «χάρτινο»; Προσωπικά θεωρώ ότι η ΑΕΚ το δικαιούται πέρα ως πέρα και οι καταστάσεις αυτές απλώς αμαυρώνουν την επιτυχία της. Επιτυχία που ίσως να πετύχαινε έτσι κι αλλιώς.

Θα ήθελα να κλείσω με τα αποψινά. Η εικόνα του ματς εν πολλοίς διαμορφώθηκε από τον διαιτητή Θάνο. Ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμη παιχνίδι αντιμετωπίστηκε ως μικρή ομάδα. Στον πειθαρχικό έλεγχο ο ρέφερι έδειξε ότι δεν έβλεπε με το ίδιο τρόπο γηπεδούχους και φιλοξενούμενους.

Μεγάλη ευκολία στο να δείξει κάρτες στους πράσινους, μεγάλη δυσκολία προς την άλλη πλευρά. Η αποβολή του Ινσούα ουσιαστικά τελείωσε τους πράσινους αγωνιστικά και ψυχολογικά. Μετά το 2-0 ο Θάνος αρνήθηκε και πέναλτι στην ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη σε καθαρό χέρι του Βράνιες μέσα στην περιοχή. Αλήθεια υπήρχε λόγος να σφυρίξει έτσι ο Θάνος για να επικρατήσει η ομάδα του Χιμένεθ του αποδεκατισμένου Παναθηναϊκού; Είπαμε όμως κάθε αλλαγή στο θρόνο θέλει και τη βούλα της.