Πόσες θυσίες για μια… απόλαυση;

Αρκεί να δει κανείς τα σώματα των παικτών του μπάσκετ, να τα συγκρίνει με εκείνα των μπασκετμπολιστών των περασμένων δεκαετιών, για να διαπιστώσει πως πλέον έχουμε να κάνουμε με αθλητές υψηλού επιπέδου. Κάποιοι εξ αυτών θα μπορούσαν να κάνουν άλλα σπορ, είτε ταχύτητας, είτε άλματα. Η εκγύμναση είναι εντελώς διαφορετική, η επιστήμη έχει μπει για τα καλά στο μπάσκετ. Κι όμως…

Είχατε ακούσει (οι παλιότεροι) για αποκόλληση τένοντα; Ένας τραυματισμός (αυτός που έχουν υποστεί οι Τζέιμς Γκιστ, Ντάνιελ Χάκετ και πρόσφατα ο Κιμ Τιλί) που αποκτά επιδημικές τάσεις, άγνωστος τα παλιότερα χρόνια. Αυτονόητο το ερώτημα: Γιατί συμβαίνει τώρα, που οι αθλητές έχουν πιο δουλεμένο μυϊκό σύστημα και δεν το αντιμετώπιζαν παλιότερα;

Οι γιατροί λένε πως τα φορτία που αναπτύσσονται στην έκφυση του προσαγωγού είναι πάρα πολύ υψηλά, λόγω του σύγχρονου τρόπου άθλησης. Κι επειδή δεν χρειάζονται ειδικοί όροι για να αντιληφθεί ο μέσος (εν πολλοίς ανειδίκευτος) άνθρωπος τι συμβαίνει, θα το απλοποιήσουμε. Τους φορτώσαμε πάρα πολύ και δεν αντέχουν.

Ο Κιμ Τιλί μπορεί να τραυματίστηκε στο ξεκίνημα της σεζόν, πριν ακόμα δεχθεί υψηλά επίπεδα καταπόνησης, όμως συνυπολογίστε πως πέρυσι έπαιξε σε 37 αγώνες ΜΟΝΟ στην Ευρωλίγκα. Την προηγούμενη σεζόν είχε συμμετοχή σε 41 και σε αυτά συνυπολογίστε τα ματς στις εσωτερικές ισπανικές διοργανώσεις.

Τα παιδιά δουλεύουν πάρα πολύ το μυϊκό τους σύστημα, όμως όσο πολύ κι αν δουλεύουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι τέτοιες που δεν βγαίνει. Οι γιατροί είναι απαισιόδοξοι ως προς την αύξηση ανάλογων τραυματισμών κι όσο η ανάγκη για περισσότερα ματς πιέζει τις ομάδες να δεχθούν εντατικοποίηση, όσο τα ταξίδια λειτουργούν επιβαρυντικά για παιδιά αυτού του ύψους, τόσο θα έχουμε δυσάρεστες καταστάσεις.

Μήπως κάποια στιγμή οι Ενώσεις των παικτών στην Ευρώπη σκεφτούν να αντιδράσουν; Πόσοι παίκτες πρέπει να βάλουν την καριέρα τους σε κίνδυνο, για να φωνάξουν οι συνδικαλιστές του χώρου «φτάνει»;

MUST READ

Η πιο «μεγάλη μέρα του πολέμου» και το «κλειδί» που κρατάει ο Τσικίνιο

Μην βιαστεί κανείς να συγκρίνει με το ΝΒΑ που υπάρχουν σαφώς μεγαλύτερες επιβαρύνσεις κι αγώνες. Άλλα τα δεδομένα κι επιτρέψτε μας να μην το αναλύσουμε. Όπως και να ‘χει, ωραία η νέα Ευρωλίγκα, είναι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα των πρωταθλημάτων, αλλά πρέπει να αποφασίσουμε πόσες θυσίες απαιτούνται, για να το… απολαμβάνουμε.