Ο Ολυμπιακός εισέρχεται στην εποχή που το «εγώ» επισκιάζεται από το «εμείς» και το συλλογικό συμφέρον έρχεται σε πρώτο πλάνο. Γράφει ο Μιχάλης Στεφάνου
Μετά την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων του στην κανονική διάρκεια της Euroleague και περιμένοντας να μάθει τον αντίπαλό του πριν ξεκινήσει τη μεγάλη προσπάθεια των playoff, ο Ολυμπιακός οφείλει να συγκεντρωθεί στο εγχώριο πρωτάθλημα και την διεκδίκηση της πρώτης θέσης.
Χωρίς να ζορίσει τις μηχανές, αλλά όχι και όσο σβηστός υπολόγιζε, ξεπέρασε το εμπόδιο του ΠΑΟΚ στην Πυλαία, υποδέχεται τον Αρη την Πέμπτη -ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να επαναφέρει σιγά σιγά στο ροτέισον τους Φαλ και Σλούκα- και παίζει την ερχόμενη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ, ουσιαστικά σε μια ζαριά με τον Παναθηναϊκό, το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς.
Πλέον διανύουμε την εποχή στην οποία τα παιχνίδια δεν είναι απλά απαιτητικά, αλλά καθοριστικά κι ο Ολυμπιακός, όπως κάθε ομάδα με υψηλούς στόχους οφείλει να διαθέτει όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες σε σωματική και πνευματική ετοιμότητα. Παίκτες που να βρίσκονται σε θέση να κατανοήσουν ότι από δω και πέρα το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει πια χρόνος ούτε για να κάνουν το κομμάτι τους, ούτε για να βελτιώσουν τα νούμερά τους.
Στα βιογραφικά τους έχει μείνει χώρος μόνο για την ουσία, για την απόσταξη, για το μέγεθος της σοδειάς και συνήθως οι ομάδες που πετυχαίνουν τελικά τους στόχους τους, είναι εκείνες που σ’ αυτό το κρίσιμο διάστημα παύουν να αποτελούνται από παίκτες και ξεκινούν να αποτελούνται από… συμπαίκτες. Κι οι Πειραιώτες φαίνεται να ευθυγραμμίζονται με το εν λόγω προαπαιτούμενο.
Το συλλογικό πνεύμα πρέπει να κυριαρχεί, το «εγώ» να επισκιάζεται όλο και περισσότερο από το «εμείς» και το κοινό συμφέρον να έρχεται σε πρώτο πλάνο. Απάντες να είναι έτοιμοι και διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι τους ζητηθεί, από το να χτυπάνε παλαμάκια στον πάγκο μέχρι να καλύψουν πολύ σημαντικά κενά στο παρκέ. Οπως ο Λιβιό για παράδειγμα, ο οποίος έπειτα από τη θετική εμφάνιση απέναντι στην Μπαρτσελόνα ήταν ο κορυφαίος χθες στο Παλατάκι, αντικαθιστώντας επάξια τον Φαλ.
Ο Γάλλος έχει επωμιστεί έναν από τους πιο δύσκολους και άχαρους ρόλους στον Ολυμπιακό, όπως είναι αυτός του 5ου ψηλού.Δεν έχει σταθερή θέση στο ροτέισον της ομάδας κι αν δεν υπάρχουν απουσίες στην φροντ λάιν δεν ξέρει αν θα παίξει, πόσο θα παίξει, πού θα παίξει και σε ποιο σχήμα.
Βρίσκεται, με λίγα λόγια, σε μια κατάσταση που ούτε να βρει σταθερό ρυθμό του επιτρέπει, ούτε να συνηθίσει να λειτουργεί μέσα σε κάποιες συγκεκριμένες πεντάδες όπως οι περισσότεροι παίκτες. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθεί να είναι πάντα έτοιμος να βοηθήσει όπου χρειάζεται. Αλλες φορές τα καταφέρνει εξαιρετικά, άλλες όχι και τόσο, όμως σε κάθε περίπτωση είναι εκεί για την ομάδα και τις ανάγκες της με αγωνιστική ανιδιοτέλεια.
Παίκτη καλύτερης ποιότητας και προσαρμοστικότητας και γενικά με πιο ελκυστικό πακέτο για τον συγκεκριμένο ρόλο, δεν θα μπορούσε να διαθέτει στο ρόστερ του ο Ολυμπιακός. Ο Λιβιό, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του, αλλά κι ένα υπόδειγμα χαρακτήρα που σπάνια συναντά κανείς στον επαγγελματικό αθλητισμό, είναι πολυτέλεια ως 11ος παίκτης. Κι αυτό φαίνεται κάθε φορά που οι Πειραιώτες τον χρειάζονται για περισσότερο από κάποια σκόρπια και άτακτα λεπτά.
Αντίστοιχο παράδειγμα, έστω κι αν το στάτους του είναι διαφορετικό, αποτελεί κι ο Μιχάλης Λούντζης, ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν πατάει το ένα πόδι εντός και το άλλο εκτός δωδεκάδας. Κι όμως αποτελεί μια μόνιμη πηγή θετικής ενέργειας για τους συμπαίκτες του (όπως και ο Κουίνσι Εϊσι), ενώ όσες φορές κλήθηκε να δώσει λύσεις ή ανάσες ανταποκρίθηκε δείχνοντας αξιοσημείωτη ετοιμότητα.
Ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει ένα ρόστερ 15-16 παικτών όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ και η Αρμάνι, όμως σε εύρος 30+ παιχνιδιών στην Ευρωλίγκα ήταν αντίστοιχα ανταγωνιστικός και αποτελεσματικός. Χρησιμοποιώντας ουσιαστικά πέντε ξένους, αφού η συμμετοχή του Εϊσι είναι μηδαμινή, κατάφερε να παρουσιάσει ένα τόσο συμπαγές και αλληλένδετο σύνολο που ανέβηκε με συνέπεια και σταθερό βήμα τον Γολγοθά.
Πλέον, ο σφιχτός σχηματισμός του δεν αποκλείεται να μετατραπεί σε πλεονέκτημα, αφού ο μεγάλος όγκος αγώνων έχει περάσει και βρίσκονται μπροστά κρίσιμες μάχες που απαιτούν σιγουριά, μικρό ρίσκο και όσο το δυνατόν λιγότερα διλήμματα. Κι οι ερυθρόλευκοι όπως έχουν δομηθεί από τον Γιώργο Μπαρτζώκα ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν.