Ο καθρέφτης στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν είναι παραμορφωτικός…
Από το εκτός έδρας παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (30 Ιανουαρίου) είχε να φέρει ισοπαλία ο Ολυμπιακός. Με εκείνο το 1-1 ουσιαστικά είχε κλειδώσει την πρωτιά της κανονικής περιόδου και σε μεγάλο βαθμό τον τίτλο του πρωταθλητή, ενώ με το τωρινό 1-1 στα Γιάννενα απλά πήρε μια μικρή αναβολή η τυπική του στέψη…
Στη φάση του γκολ των γηπεδούχων υπάρχει ξεκάθαρο χέρι από τον Ντομίνγκες πριν σκοράρει από κοντά ο Περέα. Κατά πόσο υπάρχει παράβαση; Να ξέρετε ότι ο κανονισμός άλλαξε το περασμένο καλοκαίρι (σ.σ. λίγο καιρό πριν ξεκινήσει το Euro) κι από τότε δεν θεωρούνται όλα τα χέρια παραβάσεις, ειδικά όταν πρόκειται για χέρι που δεν ανήκει στον παίκτη που σημειώνει το γκολ. Πολλές παρόμοιες φάσεις, λοιπόν, πηγαίνουν αναγκαστικά στην κρίση του διαιτητή και του VAR, οπότε στην προκειμένη με Κουτσιαύτη στο χορτάρι και Γκάμαρη στο VAR μάλλον δεν θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό…
Όχι ότι στο παρακάτω έχουμε να πούμε πολλά βέβαια. Σ’ ένα ματς που ο ΠΑΣ έπαιξε αρκετό ξύλο και τα έδωσε όλα για να μην χάσει, ο Ολυμπιακός βρήκε ένα γκολ με τον Ελ Αραμπί, αλλά όχι κι ένα ακόμα για να πάρει τη νίκη. Θα μπορούσε να το ‘χει βρει στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Αγκιμπού (σ.σ. στην οποία θα μπορούσε να ‘χει σκοράρει εύκολα και ο Ροντρίγκες…), ίσως θα μπορούσε να το βρει και σε μια-δυο φάσεις ακόμα, αλλά μέχρι εκεί…
Η ομάδα για μια ακόμα φορά στη φετινή σεζόν έδειξε να έχει πρόβλημα στη δημιουργία σοβαρών ευκαιριών σε open play και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαρτίνς και πάλι τον 37χρονο Βαλμπουενά κάλεσε από τον πάγκο για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Αυτήν τη φορά, όμως, δεν κατάφερε να τα βγάλει…
Τελειώνοντας να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά δεν περιμένω να βγάλω συμπεράσματα για τη φετινή ομάδα από τα ματς των πλέι οφ. Και τα θετικά έχω βγάλει και τα αρνητικά και γνωρίζω πολύ καλά τι έχει τραβήξει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Και ας ξέρουν διάφοροι… αναλυτές στα social, οι οποίοι διαβάζουν πέντε αριθμούς και τα βλέπουν όλα καλώς καμωμένα, ότι μου είναι παγερά αδιάφοροι. Ο Ολυμπιακός παραμένει η καλύτερη, αλλά και η πιο γεμάτη ομάδα στην Ελλάδα, ωστόσο έχει θεματάκια που πρέπει οπωσδήποτε να τα λύσει το καλοκαίρι, αν θέλει να κοιτάξει ψηλότερα…
Προσωπικά, λοιπόν, το νταμπλ και μόνο το νταμπλ περιμένω μέχρι το τέλος της σεζόν (σ.σ. όπως και να δω να παίρνουν ευκαιρίες κάποια παιδιά όπως ο Βρουσάι, ο Κίτσος, αλλά και ο Σουρλής ακόμα) κι από ‘κει και πέρα έχω μεγάλη εμπιστοσύνη τόσο στον Μαρτίνς, όσο και στη διοίκηση, όσον αφορά στο κτίσιμο της ομάδας για την ερχόμενη σεζόν. Ο καθρέφτης στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν είναι παραμορφωτικός. Και στον Ολυμπιακό έχουν μάθει να τον κοιτούν τον καθρέφτη. Κάποιοι άλλοι έχουν μάθει να μην κοιτούν ποτέ τον καθρέφτη και γι’ αυτό είναι και εκεί που είναι…
ΥΓ. Μην σας προκαλέσει εντύπωση αν φάση σαν κι αυτή του γκολ των Ιωαννίνων κριθεί διαφορετικά σε κάποιο άλλο ματς. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο της… εξυγίανσης, αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα…