Ο Ολυμπιακός του 2018, ο Ολυμπιακός του 2022 και το «θα σας διώξω όλους»

Ο τίτλος του κειμένου, δεν είναι παραπλανητικός. Είναι η ιστορία δύο διαφορετικών εποχών. Ηταν τέλη Φεβρουαρίου όταν ο Ολυμπιακός της σεζόν 2017-18 ο Ολυμπιακός έθετε επί της ουσίας εαυτόν εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος. Ένα πανάκριβο ρόστερ, γεμάτο ταλέντο και ποιότητα, που απέτυχε. Αλλά ακόμη χειρότερα και από την αποτυχία, ένα ρόστερ που δεν είχε τη «φλόγα» να πετύχει. Δεν είχε χημεία, δεν είναι καμία συνοχή ή θετική σκέψη. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον Απρίλιο του 2018 ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε τη σχεδόν ιστορική, πλέον, ομιλία, ενημερώνοντας πως «θα σας διώξω όλους».

Εκείνο το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, ο Μαρινάκης, τους έδιωξε όλους. Πάνω από 20 ποδοσφαιριστές έφυγαν από τους Ερυθρόλευκους. Παίκτες μεγάλης αξίας, σε καλή ηλικία, με ταλέντο και προοπτική. Παίκτες που είχαν κοστίσει εκατομμύρια, αλλά οι οποίοι δεν μπόρεσαν ποτέ να βοηθήσουν. Και δεν ταίριαξαν με τη μενταλιτέ του συλλόγου.

Εκείνη η απόφαση του Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν ριψοκίνδυνη. Αλλά ήταν απολύτως ποδοσφαιρική. Ξήλωσε μια ομάδα με ταλέντο, αλλά χωρίς καμία προοπτική, λόγω έλλειψης χημείας και τοξικών χαρακτήρων. Και δημιούργησε μια νέα. Πληρώνοντας σε μεταγραφές πάνω από 20.000.000 ευρώ, αλλά κυρίως αποκτώντας ή δίνοντας ευκαιρίες σε παίκτες που ήταν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Ένα πρότζεκτ ξεκινούσε. Με τον Ολυμπιακό να έχει επιλέξει για κουμανταδόρο του ποδοσφαιρικού σκέλους τον Πέδρο Μαρτίνς. Τον οποίο επίσης είχε φέρει στην Ελλάδα από τον Απρίλιο, με σκοπό να μάθει την ομάδα, να καταλάβει σε ποιο περιβάλλον θα εργαστεί και να ξεκινήσει ο προγραμματισμός της νέας σεζόν.

Στο τέλος της σεζόν 2018-19 ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα. Δεν πήρε κανέναν τίτλο. Κι όμως, ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήγε κόντρα στο ρεύμα. Αντί να διώξει τον προπονητή, τον κράτησε, τον ενίσχυσε με νέες μεταγραφές φυσικά ο Ολυμπιακός έγινε ξανά πρωταθλητής και η κορυφαία ομάδα στην Ελλάδα. Υποσημείωση: Σε ένα περιβάλλον απόλυτα τοξικό εναντίον του, με παγίδες, με κάθε λογής αλητεία. Με μια ομοσπονδία να τον κυνηγάει με κάθε τρόπο. Ο Ολυμπιακός, με το ποδόσφαιρό του, με το πρότζεκτ του, με τον τρόπο του, τους νίκησε όλους, πήρε πρωτάθλημα, Κύπελλο, γύρισε στους ομίλους του Champions League.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, η ερώτηση είναι απλή: Υπάρχει λόγος ο Ολυμπιακό να… επιστρέψει στο 2018; Υπάρχει λόγος για… σκούπα και φαράσι; Υπάρχει λόγος για ακρότητες; Είναι ποδοσφαιρική θέση το «άλλαξέ τα όλα»; Σε αυτόν τον Ολυμπιακό; Κι αν υποθέσουμε ότι είναι, ποια είναι τα «όλα»; Είναι ο Ολυμπιακός τόσο «κακή» ομάδα, που χρειάζεται «γκρέμισμα» και «χτίσιμο» από την αρχή; Υπερβολές.

Κανένας αποκλεισμός δεν είναι ευχάριστος. Πολλώ δε μάλλον, όταν σε αυτή την κουβέντα πρωταγωνιστής είναι ο Ολυμπιακός. Όλα στους Ερυθρόλευκους λειτουργούν πολλαπλασιαστικά. Και οι χαρές και οι λύπες έχουν πάντα, ιστορικά, ακραίες εκφάνσεις και εκφράσεις. Αλλά ο σημερινός Ολυμπιακός, μπορεί να «φουντώνει», μπορεί να εκνευρίζεται, μπορεί να στενοχωριέται, μπορεί να χάνει την ψυχραιμία του, αλλά δεν παίρνει αποφάσεις με «θερμό κεφάλι». Δεν βάζει φωτιά και τα καίει όλα. Γιατί να το κάνει;

Ο αποκλεισμός από την Αταλάντα δεν είναι μια καταστροφική εξέλιξη για τον Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν μία από τις καλές ομάδες της Ευρώπης και ήταν εξ αρχής το αουτσάιντερ. Το να μην επιτευχθεί η πρόκριση στους «16» του Europa League, λοιπόν, ήταν το πιθανότερο σενάριο. Πικρό σενάριο, εξαιρετικά δυσάρεστο, αλλά όχι έκπληξη.

Σαφέστατα ενόχλησε η εικόνα κατάρρευσης στο δεύτερο ημίχρονο των δύο αγώνων, τόσο στο Μπέργκαμο όσο και στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ο Πέδρο Μαρτίνς καλά έκανε και πήρε πάνω του το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τον αποκλεισμό και την απόδοση. Αυτό είναι το σωστό σε τέτοιες περιπτώσεις. Ωστόσο, εκείνο που μετράει, είναι να μπορέσει ο Ολυμπιακός να αντιδράσει. Και αντίδραση σημαίνει να τελειώσει η χρονιά με ξεκάθαρα κέρδη: Με τίτλους, με την είσοδο νέων προσώπων στην αγωνιστική εξίσωση του συλλόγου, αλλά και με την αγωνιστική «αφύπνιση» παικτών που δεν έχουν προσφέρει όσα οφείλουν, βάσει ταλέντου, δυνατοτήτων, εμπειριών. Και αν μη τι άλλο, σε ένα ρόστερ σχεδόν 40 παικτών, υπάρχουν περιπτώσεις που αξίζουν λίγης παραπάνω προσοχής.

Ο Ολυμπιακός δεν θα «γκρεμίσει». Διότι όλα αυτά τα χρόνια χτίζει με προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα βγαίνουν όλες οι μεταγραφές. Αλλά ούτε σημαίνει ότι εάν κάποιος παίκτης δεν βγαίνει τη μία χρονιά, δεν θα παίξει την επόμενη ή ότι πρέπει να τον «κρεμάσεις».

Εάν υπάρχει ένας οργανισμός που μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει τα πάντα και να πληρώσει τοις μετρητοίς αυτές τις αλλαγές, αυτός είναι μόνο ο Ολυμπιακός. Το έχει αποδείξει. Αυτό το καλοκαίρι θα έχει κι άλλες αλλαγές. Είναι σαφές. Και ήδη ο σύλλογος ετοιμάζεται και μελετάει τις επόμενες κινήσεις του. Το ποδοσφαιρικό τμήμα είναι ένα κομμάτι. Δουλειά τους είναι να παίζουν και να κερδίζουν. Όλα τα υπόλοιπα είναι λυμένα από την ομάδα. Δουλειά της διοίκησης, είναι να κάνει τα επόμενα βήματα. Από τώρα. Και να είναι προετοιμασμένη για όλα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Και κάτι τελευταίο. Εάν μελετήσει κάποιος τον ισολογισμό της σεζόν 2020-21, θα διαπιστώσει έξοδα που φτάνουν τα 60.000.000 ευρώ στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Εξήντα εκατομμύρια. Το νούμερο είναι εξωπραγματικό. ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός μαζί δεν φτάνουν το συγκεκριμένο ποσό. Η ΑΜΚ των 10.000.000 € που θα καλύψει μόνος του ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν είναι η απάντηση σε πολλές από τις απορίες, αναφορικά με το τι κάνει ο Ολυμπιακός για το μέλλον του. Περισσότερα, προσεχώς…