Ο Ονιεκούρου και το σχέδιο που δεν ολοκληρώθηκε στο Μπέργκαμο για δυο λόγους…
Βλέποντας τον Ονιεκουρού να είναι φάτσα με το 0-2 στο Μπέργκαμο θυμήθηκα αυθόρμητα το περίφημο «βάλτο αγόρι μου» που είχε αναφωνήσει ο Βασίλης Σκουντής στον αλησμόνητο ημιτελικό με τη Γαλλία στο Βελιγράδι. Τότε ο Διαμαντίδης το είχε βάλει το τρίποντο και η εθνική μας είχε ολοκληρώσει μια επική ανατροπή. Ο Ονιεκουρού δεν το έβαλε το δικό του «τρίποντο» (σ.σ. για τον Ολυμπιακό τρίποντο θα ήταν…) και ο Ολυμπιακός πλήρωσε τα λάθη του στο δεύτερο ημίχρονο και έφυγε με άδεια χέρια από το Μπέργκαμο. Από εκεί που ήταν να γίνει ήρωας ο Νιγηριανός, έγινε ξανά… βαψομαλλιάς. Ένα τσιγάρο δρόμος. Τι ένα, ούτε μισό…
Κακός δεν ήταν ο Ονιεκουρού. Για να ακριβολογώ στο δυνατό ξεκίνημα του Ολυμπιακού απέναντι στην Αταλάντα ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Είχε μάλιστα σημαντική συμμετοχή στο εξαιρετικό γκολ του Τικίινιο, ενώ με την ταχύτητά του έβγαλε κάποιες προσπάθειες που εξυπηρέτησαν άριστα το σχέδιο του Μαρτίνς στο πρώτο ημίχρονο. Το γκολ που θα τον έκανε ήρωα του έλειψε, Και δυστυχώς γι’ αυτόν όλοι αυτό θα θυμούνται…
Κακός δεν ήταν και ο Ολυμπιακός στο Μπέργκαμο, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Η ενδεκάδα-έκπληξη του Μαρτίνς αιφνιδίασε τους «μπεργκαμάσκι», ενώ και η γκολάρα του Τικίνιο στο 16’ φάνηκε να τους αποσυντονίζει τελείως. Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν ανάλογη για δυο λόγους: Διότι ο Ολυμπιακός από το ημίωρο και μετά φάνηκε να μην έχει την ενέργεια που απαιτούσε το συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά και επειδή στο αμυντικό κομμάτι και ειδικά στις στημένες μπάλες έκανε πολλά λάθη. Δεν γίνεται να έχεις κορμιά όπως αυτά του Σισέ, του Μανωλά, του Παπασταθόπουλου, του Εμβιλά, αλλά και του Τικίνιο μέσα στην περιοχή και να χάνεις σχεδόν ΟΛΕΣ τις κεφαλιές. Απλά δεν γίνεται…
Ενδεχομένως ο Μαρτίνς θα μπορούσε να την είχε βοηθήσει νωρίτερα την ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο. Θέλετε να αντικαταστήσω το «θα μπορούσε» με το «θα έπρεπε» μήπως; Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, πως θα έπρεπε να έχει κάνει κάποιες αλλαγές πριν εκείνο το μοιραίο τρίλεπτο που έγινε η ανατροπή. Είμαστε σίγουροι ότι θα είχε αλλάξει κάτι; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Δυστυχώς μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε τώρα και με τις υποθέσεις στο ποδόσφαιρο δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλη κουβέντα…
Αυτό που μετράει στο ποδόσφαιρο είναι τι γράφει στο τέλος το ταμπλό και το ταμπλό στο Μπέργκαμο έγραψε ήττα με 2-1. Η καλύτερη ομάδα νίκησε και ο Ολυμπιακός που ούτως ή άλλως είχε δύσκολη αποστολή καλείται να κάνει μια μεγάλη υπέρβαση στη ρεβάνς της ερχόμενης Πέμπτης.
Αν θα τα καταφέρει ή όχι κανείς δεν μπορεί να το μαντέψει, αλλά εγώ τουλάχιστον είμαι σίγουρος ότι ο Ολυμπιακός θα το παλέψει. Κάτι ανάλογο περίμενα όπως θα θυμάστε και στο Μπέργκαμο και η εικόνα της ομάδας ειδικά στο πρώτο ημίχρονο με δικαίωσε. Τη ρεβάνς για να είμαι ειλικρινής την περιμένω πιο δύσκολη, διότι η Αταλάντα πλέον έχει να διαχειριστεί ένα σκορ που την ευνοεί για να κάνει πιο εύκολα το αγαπημένο της παιχνίδι, αλλά ο Ολυμπιακός καταδικασμένος δεν είναι. Εδώ θα είμαστε, όπως πάντα…