Τα παιδιά των ΑΕΚτσήδων θα γίνουν πιο ΠΑΟΚ, απ΄όσο έγινα εγώ

Θα μου επιτρέψετε σήμερα ένα πιο προσωποποιημένο κείμενο, από αυτά που δε συνηθίζω, ούτε και μου αρέσουν. Πείτε πως είναι η φόρτιση της στιγμής, λίγο πριν ανακοινώθηκε η ποινή για το παιγνίδι με την ΑΕΚ, που επισφράγισε την κλοπή του αιώνα. Δεν έχει ξαναγίνει να γκρεμίζεται μια ομάδα από την κορυφή, χάνοντας δυο παιγνίδια στα χαρτιά από τους συνδιεκδικητές της, τρώγοντας καπάκι αφαίρεση τριών βαθμών.

Σε ένα πρωτάθλημα που θα έχει παίξει 10 παιχνίδια χωρίς κόσμο. Όλα μέσα στο παιγνίδι είναι, δε συμβαίνει ούτε για πρώτη ούτε για τελευταία φορά να κερδίζονται αγώνες στα χαρτιά, αν και ο πληθυντικός αποτελεί μάλλον παγκόσμιο ρεκόρ. Εκείνο που δεν έχει συμβεί ποτέ, είναι να κερδίζουν οι ομάδες που αρνήθηκαν να παίξουν, γιατί η ιστορία αυτό θα γράψει. Πως Ολυμπιακός και ΑΕΚ αρνήθηκαν να αναμετρηθούν στο χορτάρι, εφευρίσκοντας αστείες αφορμές! Ένα ρολό χαρτιού και μια φωτογραφία…

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου την ΑΕΚ δεν την έβαζα ποτέ στο ίδιο τσουβάλι με τους υπόλοιπους εταίρους του ΠΟΚ, από μικρός που πήγαινα στο γήπεδο, η γιούχα και τα συνθήματα που φώναζα δεν έβγαιναν με την ίδια ένταση σε σχέση με γαύρο-βάζελο, ορισμένα μάλιστα όπως εκείνο για το σπίτι του κάθε Ενωσίτη, δε μου πήγαινε καρδιά να το φωνάξω. Το γιατί, θα τον καταλάβετε διαβάζοντας τη συνέχεια..

Ένας από τους λόγους είναι πως κατά μια διαβολική σύμπτωση, όλοι οι φίλοι από τότε που πήγαινα σχολείο ήταν ΑΕΚτσήδες, ο κολλητός μου που μοιραζόμασταν το θρανίο ως μαθητές, αλλά και τα επόμενα χρόνια. Ήμουν παρόν στο πρωτάθλημα της ΑΕΚ με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου, με είχαν παρασύρει η φίλοι μου και κατεβήκαμε παρέα. Σε ένα παιχνίδι ΑΕΚ-Παναθηναϊκού -η πρώτη εμφάνιση του Βαζέχα στην Ελλάδα- μάλιστα, είχα κατέβει με το πούλμαν που είχαν βάλει ΑΕΚτσήδες από τη Θεσσαλονίκη. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε στη Νίκαια με τον Ιωνικό, το παιχνίδι αν και ασήμαντο ήθελα να το παρακολουθήσω, πούλμαν δε βάζαμε, οπότε με βόλεψαν στο δικό τους λεωφορείο. Τόσο καλή σχέση είχαμε, που με ορισμένους κρατάει μέχρι σήμερα. Είχα γνωρίσει και πολλά παιδιά από την νεοσύστατη τότε Original.

Ο σημαντικότερος λόγος της μη αντιπάθειας προς την ΑΕΚ ήταν ο πατέρας μου, δύσκολο να μισήσεις την ομάδα που υποστηρίζει αυτός που σε έφερε στον κόσμο. Μη με ρωτάτε αν θα έλεγα το ίδιο σε περίπτωση που ο πατέρας μου ήταν γαύρος, δεν ξέρω, ίσως θα του είχα ζητήσει να με αποκληρώσει…

Ο πατέρας υποστηρίζει την ΑΕΚ επειδή φόρεσε τη φανέλα της για έξι χρόνια, σταμάτησε νέος το ποδόσφαιρο στα 26 λόγω σοβαρού τραυματισμού κι από τότε έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, ούτε που ασχολήθηκε ξανά, βρήκε άλλα ενδιαφέροντα, είναι και εξαιρετικά χαμηλού προφίλ άνθρωπος για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από τις αναμνήσεις του, τις οποίες μοιραζόταν πάντα ενδοοικογενειακώς. Ως «παράσημο» του, θεωρούσε πως πάτησε το χορτάρι του Καμπ Νόου αντιμετωπίζοντας τη Μπαρτσελόνα, η ΑΕΚ είχε φάει 6 γκολ, είχε να το λέει όμως πως μάρκαρε το διάσημο σέντερ φορ των Μπλαουγκράνα Σαντόρ Κόκσιτς, συμπαίκτη του Πούσκας στη μεγάλη Ουγγαρία της εποχής. Το προσωνύμιο του Κόκσιτς ήταν «ο παίκτης με το χρυσό κεφάλι», ο πατέρας μου όμως που ήταν ο προσωπικός του αντίπαλος σε εκείνο το παιγνίδι, καμάρωνε πως «όχι μόνο δεν έβαλε γκολ, ούτε μια κεφαλιά δε μου πήρε. Καλά καλά την εστία δεν πρόλαβε να κοιτάξει»..

Το άλλο για το οποίο καμάρωνε, ήταν τα δυο πρωταθλήματα που κατέκτησε επί Τσάκναντι, θυμάμαι να μου περιγράφει ιστορίες με κάθε λεπτομέρεια, τις πορείες προς τους τίτλους, τα γκολ και τις επινοήσεις του Παπαϊωάννου και του Νεστορίδη, τον οποίον θεωρεί μέχρι και σήμερα ως τον κορυφαίο όλων, ανώτερο ακόμα και του Χατζηπαναγή. «Ο Νέστορας έβαζε γκολ με απευθείας εκτελέσεις κόρνερ με αλλά με εξωτερικό φάλτσο, ο Χατζηπαναγής μόνο με εσωτερικό. Όταν ο Τσάκναντι μας έβαζε να παίξουμε μπάσκετ για χαλάρωμα, ο Νέστορας έβαζε καλάθι απ’ όπου ήθελε, σουτάροντας με το πόδι!».

Απολογούμαι και πάλι για τον προσωπικό χαρακτήρα του κειμένου, έχω απορία όμως πως θα περιγράφουν οι νυν ποδοσφαιριστές και οπαδοί της ΑΕΚ αυτό το πρωτάθλημα, στα δικά τους παιδιά;

Γιατί δε μιλάμε για μια φάση που ευνοήθηκαν, για μια στιγμή που τους έκατσε όπως λέμε, που είναι μέσα στο παιγνίδι, αλλά για ολόκληρο σενάριο, που απαιτούσε υποκριτικό ταλέντο..

Για οργανωμένη και συνειδητή κλοπή.

Θα λένε άραγε πως «στο κρισιμότερο παιχνίδι που θα έκρινε τον τίτλο, φάγαμε κανονικό γκολ και δε βγαίναμε από τα αποδυτήρια να συνεχίσουμε αν δεν μας έλεγε την απόφασή του ο διαιτητής;».Ή ότι «μας είπαν από τα γραφεία να κάνουμε τους τρομαγμένους, για να πάρουμε στα χαρτιά;».

Θέμα χαρακτήρα είναι βέβαια, οι γαύροι ας πούμε τα χαίρονται και τα απολαμβάνουν, είσαι σεσημασμένοι που λέμε.

Οι ΑΕΚτσήδες θα το χαρούν, θα το πανηγυρίσουν, θα κάνουν γύρο θριάμβου, γιορτάζοντας τίτλο στον οποίον αποδεδειγμένα, φυγομάχησαν;

Δικαίωμα τους, επισημαίνω απλώς πως ο χαρακτήρας του καθενός σκιαγραφείτε κυρίως από συμπεριφορές σε δύσκολες στιγμές, στα εύκολα είμαστε όλοι λαλίστατοι, ακριβοδίκαιοι και κουβαρντάδες..

Για να χαρακτηριστείς ηθικός άλλωστε, δεν αρκεί να μην ήσουν ποτέ ανήθικος, αλλά να παρέμεινες ηθικός ενώ είχες την ευκαιρία να γίνεις το αντίθετο.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρέμειναν ηθικοί, επειδή απλά δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να γίνουν ανήθικοι

Αν έγινα εγώ ΠΑΟΚ μεγαλώνοντας στο περιβάλλον που προανέφερα λοιπόν, φανταστείτε πόσο πιο ΠΑΟΚ θα γίνουν τα δικά τους παιδιά, γιατί η αλήθεια δε μπορεί να καμουφλαριστεί, όσο κι αν το προσπαθούν ακόμα και με άρθρα απύθμενου θράσους όπως τα σημερινά, που παρουσιάζουν την κλοπή του αιώνα, ως ποινή χάδι.

Στο τέλος που θα καταλαγιάσει ο τεχνητός επικοινωνιακός κουρνιαχτός, το μόνο που θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένο στην ιστορία είναι πως έχασαν στο γήπεδο, φοβήθηκαν να παίξουν και η απονομή πραγματοποιήθηκε στις δικαστικές αίθουσες.

Τιμή τους και καμάρι τους, μόνο που η φωτογραφία των πρωταθλητών 2017-18 πλάι στο πανό της χρονιάς του Βάλνερ που ζητούσαν να παίζεται το πρωτάθλημα στα γήπεδα και όχι στα δικαστήρια, θα τους στοιχειώνει για πάντα …

ΥΓ. Πέρα από φόρτιση δε νοιώθω κάτι περισσότερο, όπως οργή, αγανάκτηση, μίσος κλπ.

Η ζωή μου έχει διδάξει πως όταν αποκτάς ένα πράγμα με δόλο, στην πορεία σου παίρνει πίσω δέκα.

Ο νόμος αυτός είναι αμείλικτος και δεν κάνει εξαιρέσεις…