Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ή αλλιώς... διαφορετικοί κανονισμοί στην περιοχή του Παναθηναϊκού και διαφορετικοί σε εκείνη του ΠΑΟΚ.
Δεύτερο σερί ματς που ο Παναθηναϊκός είναι μπροστά στο σκορ και χάνει. Στην Κρήτη ήταν μπροστά με 2-1 μέχρι το 85′. Έχασε με 3-2. Στην Τούμπα ήταν μπροστά με 1-0 έως το 77′. Έχασε με 2-1. Με λάθη; Με λάθη. Με φόβο; Με φόβο. Ο Παναθηναϊκός των τελευταίων εβδομάδων δεν είναι ο Παναθηναϊκός Δεκέμβρη – Γενάρη, που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο, έφτιαχνε φάσεις, σκόραρε πολλά γκολ και διασκέδαζε τον κόσμο του.
Στην Τούμπα η τελευταία του τελική προσπάθεια ήταν κοντά στο ημίωρο. Και σε όλο το δεύτερο ημίχρονο έπαιζε πίσω από την μπάλα. Έτρεχε εκείνος, έδωσε χώρο στον ΠΑΟΚ, έδειχνε πως φοβάται ότι θα γίνει ζημιά. Πως φοβάται να… κερδίσει. Το είδαμε και στην Κρήτη μετά την αποβολή του Βιγιαφάνιες.
Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στα δύο παιχνίδια: ο Παναθηναϊκός έφυγε από το γήπεδο με παράπονα από τη διαιτησία. Όχι παράπονα για φάσεις που δεν κρίνουν αποτέλεσμα. Αλλά που το αλλοιώνουν. Όταν εκείνος είναι μπροστά στο σκορ και έχει τη δυνατότητα να φύγει με δύο γκολ διαφορά από τον αντίπαλό του.
Στην Κρήτη ο Καραντώνης μετέτρεψε το πέναλτι του Βιτάλ σε φάουλ. Από το VAR δεν τον κάλεσαν καν να το δει (ή αν τον κάλεσαν τους αγνόησε), το ματς έμεινε στο 1-2 ενώ θα μπορούσε να γίνει 1-3 και να τελειώνει η υπόθεση. Σε μια διαιτησία από τον Καραντώνη… εγκληματική. Σε κάθε του απόφαση.
Στην Τούμπα είδαμε το ίδιο έργο. Με το σκορ στο 1-0 υπέρ του Παναθηναϊκού από την γκολάρα του Παλάσιος, μια φάση μέσα στην αντίπαλη περιοχή που ξεσήκωσε θύελλα. Ο Τρεϊμάνις έδειξε παίζεται στο μαρκάρισμα του Τσιγγάρα πάνω στον Αϊτόρ, αλλά ο Μπέμπεκ, που ήταν στο VAR τον κάλεσε να τον δει. Προφανώς έχοντας διαφωνήσει με την απόφαση του διαιτητή. Όταν ο VAR καλεί τον πρώτο διαιτητή σημαίνει πως είδε τη φάση και διαφωνεί. Γι’ αυτό και τον φωνάζει.
Ο Τρεϊμάνις είδε από πολλές λήψεις τη φάση που ο Παναθηναϊκός ζητάει πέναλτι αλλά δεν πήγε στην άσπρη βούλα. Προκαλώντας εύλογα την απορία: απέναντι στην ομάδα που έχει κερδίσει φέτος 14 πέναλτι συνολικά στο πρωτάθλημα, τι θα γινόταν αν η ίδια φάση υπήρχε στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Αν ο Σένκεφελντ ήταν ο αμυντικός και ο Τσόλακ εκείνος που δεχόταν αυτό το μαρκάρισμα στον αστράγαλο;
Ποια αντιμετώπιση έχει ο ΠΑΟΚ από τη διαιτησία και ποια ο Παναθηναϊκός; Γιατί υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά σε ίδιες φάσεις; Γιατί φοβούνται οι διαιτητές να σφυρίξουν ένα τέτοιο πέναλτι μέσα στην Τούμπα; Και όχι σε ματς με ομάδα που είναι μικρότερου μεγέθους από τον ΠΑΟΚ, αλλά το αντίθετο. Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από τον Παναθηναϊκό, ωστόσο αντιμετωπίζεται σαν μικρομεσαία ομάδα. Με τους διαιτητές να κλείνουν τα μάτια και να αναγκάζουν ποδοσφαιριστές, όπως ο Βέλεθ, να λένε πως τους κλέβουν το ψωμί τους.
Ο Παναθηναϊκός έχει πολλά προβλήματα, καλείται να τα λύσει με τον χρόνο και τη βαθμολογία να πιέζουν αφόρητα, τούτο όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν Τρεϊμάνις και σε κανέναν Καραντώνη να τον… ληστεύουν. Και κάποια στιγμή πρέπει οι πράσινοι να ρίξουν εκεί το βάρος τους, να λύσουν πρώτα αυτό το πρόβλημα ώστε να έχουν το δικαίωμα να ασχοληθούν εξ ολοκλήρου με το δικό τους.
Η καραμέλα του «φτιάξε ομάδα να κερδίζεις και τη διαιτησία» έλιωσε από τη μέρα που εμφανίστηκε το VAR. Δεν είμαστε στις εποχές του Κύζα. Προχώρησε το ποδόσφαιρο. Ας το αντιληφθούμε κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα…