Η ευκαιρία χάθηκε, ο Ολυμπιακός επιστρέφει

Κάθε ήττα ενοχλεί και αφήνει πικρή γεύση. Πόσο μάλλον όταν είναι η τέταρτη συνεχόμενη σε μια κούρσα που δεν περιμένει κανέναν. Πονάει δε ακόμα περισσότερο όταν αντιλαμβάνεσαι ότι θα μπορούσε όχι μόνο να αποφευχθεί, αλλά και να μετατραπεί σε ιδανικό έναυσμα αντεπίθεσης.

Ο Ολυμπιακός έκανε πολλά πράγματα σωστά στο απόρθητο «WiZink Center» της Μαδρίτης, αλλά για λεπτομέρειες απέτυχε να βάλει στις αποσκευές του το χρυσό λάφυρο της άλωσης. Ίσως η ήττα του βέβαια να έχει και βαθύτερες αιτίες από τις δυο τρεις αποφάσεις των τελευταίων λεπτών, καθώς ήταν φανερό πως οι ερυθρόλευκοι όσο περνούσε η ώρα ξεμέναν από δυνάμεις. Κάτι όχι παράλογο με βάση τα όσα τους έχουν συμβεί τον τελευταίο μήνα.

Η ένταση του παιχνιδιού τους στο πρώτο ημίχρονο δεν συγκρίνεται με εκείνη της επανάληψης και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι οι Πειραιώτες, εμφανίζουν σε όλες τις τελευταίες τους ήττες το χειρότερό τους πρόσωπο στο τρίτο δεκάλεπτο. Πριν λοιπόν αρχίσει κανείς να εστιάζει στην πάσα που δεν έγινε, στη κάρφωμα που χάθηκε, ή στο σουτ που δεν μπήκε, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα γεγονότα του Ιανουαρίου, έχουν μεγάλη επίπτωση στα αποθέματα καυσίμου του ερυθρόλευκου ρεζερβουάρ.

Οταν προέρχεσαι από αρνητικό σερί και αγωνίζεσαι στην έδρα της Ρεάλ, οφείλεις τουλάχιστον να δείξεις «νεύρο» κι ο Ολυμπιακός πράγματι μπήκε στο εν λόγω παιχνίδι ευχάριστα διαφορετικός σε σχέση τα προηγούμενα.

Είχε συγκέντρωση σε άμυνα και επίθεση, έκλεισε τους χώρους στη Ρεάλ, απέφυγε τα λάθη (έκανε έξι σε όλο το ματς), είχε υπομονή στην επίθεση και παρότι παίκτες-κλειδιά του όπως Ντορσεϊ, Γουοκαπ και Φαλ αγωνίζονταν χωρίς να είναι στο 100%, κατάφερε να ελέγξει το ρυθμό και να χτίσει μια σημαντική διαφορά που έφτασε και τους 16 πόντους. Το πρώτο ημίχρονο αποτέλεσε μετά από καιρό μια υπενθύμιση του τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα στο παρκέ.

Έμοιαζε δεδομένο οτι η Ρεάλ θα έβγαινε από τα αποδυτήρια με σκοπό να πιέσει λυσσαλέα και μέσα από την άμυνα της, να ανεβάσει τον ρυθμό, να τρέξει και να επιστρέψει στο σκορ. Ο Ολυμπιακός δεν θα ήταν δυνατόν να επαναλάβει αντίστοιχη αμυντική επίδοση, άρα είχε ανάγκη την επίθεση του.

Να κυκλοφορήσει καλά την μπάλα, να βγάλει σωστές επιθέσεις και να βάλει μακρινά σουτ που θα έκοβαν τα φτερά και την ορμή των γηπεδούχων. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και με ένα επί μέρους σκορ 26-13 στην τρίτη περίοδο η διαφορά εξανεμίστηκε.

Το τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού παίχτηκε στα ίσα με την Ρεάλ να έχει τον ενθουσιασμό, αλλά τον Ολυμπιακό να μην καταθέτει τα όπλα. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να πάνε το παιχνίδι στην ισοπαλία 65-65, όμως δεν κατάφεραν να δώσουν το τελικό χτύπημα στη «βασίλισσα». Ενα χαμένο κάρφωμα του Φαλ που εξελίχθηκε σε κάρφωμα του Ταβάρες, δυο πάσες που δεν έγιναν στον ελεύθερο κι καυτό Βεζενκοφ, ένα κρίσιμο τρίποντο που δεν έφτασε στο καλάθι και το… πουλάκι πέταξε.

Ο Ολυμπιακός έκανε μια μεγάλη προσπάθεια κι έχασε αναμφίβολα μεγάλη ευκαιρία για μια νίκη που θα ήταν ανάσα και δήλωση μαζί. Παραμένει σε δύσκολη θέση βαθμολογικά, αλλά έδειξε έστω και τμηματικά ότι επιστρέφει. Είναι, πλέον, πολύ σημαντικό να επιμείνει να βρει την απαιτούμενη ενέργεια ώστε να νικήσει την Μπασκόνια και να δει τη συνέχεια με άλλο μάτι.