Όσο θα λείπει ο Σισέ…

Δύο τα κεφάλαια στην χθεσινή ιστορία της Τούμπας. Εκείνο που ο Ραζβάν Λουτσέσκου -έχοντας δει το ντέρμπι των αιωνίων στη Λεωφόρο- με «κλειδί» τον Ντόουγκλας Αουγκούστο κόβει τον Ολυμπιακό στα δύο εμποδίζοντας τους κεντρικούς χαφ να βοηθήσουν τα στόπερ να κυλήσουν τη μπάλα στο build up.

Και εκείνο που ο Πέδρο Μαρτίνς με την προσθήκη του Ανδρέα Μπουχαλάκη και την αλλαγή σχηματισμού σε 4-3-3 βάζει το ματς στα δικά του νερά, αλλάζοντας τις ισορροπίες στον αγωνιστικό χώρο…

Ενδιάμεσα; Μια σειρά από σημαντικές επεμβάσεις του Τόμας Βατσλίκ που προφανώς και αποτελεί τον MVP της βραδιάς. Και το χαμηλό ποσοστό ευστοχίας του Ολυμπιακού σε δεύτερες πάσες για να ανοίξει το γήπεδο και να χτυπήσει στο transition.

Εν πολλοίς: Μια παρτίδα προπονητών, όπως τα περισσότερα ντέρμπι που περιλαμβάνουν «πρέπει». Η ίδια που τελικά κρίθηκε από δύο προσωπικά λάθη. Το αυτογκόλ του Μπα, το λάθος του –μάλλον δίχως ανάσες στο 43΄- Βιεϊρίνια να μην βγει στο «οφσάιντ» με τους συμπαίκτες του.

Δεν άλλαξε κάτι στην «οικονομία» του πρωταθλήματος. Δεν προκάλεσε νέα δεδομένα. Δεν μας έκανε σοφότερους. Ο Ολυμπιακός παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Σε εκείνο το μοναχικό μονοπάτι για το three peat. Και όσοι εύκολα φέρνουν κατά νου μεγάλες νίκες και σπουδαίες εμφανίσεις στον δρόμο για τον τίτλο, ίσως ξεχνούν κάτι βασικό: πρωταθλητής σημαίνει πριν από όλα να αντέχεις.

Ο Γενάρης έβαλε δύσκολα στον Ολυμπιακό με έναν σωρό τρόπους. Το Κόπα Άφρικα, ο covid που πέρασε μέσα από τα αποδυτήρια του, οι τραυματισμοί, τα εκτός έδρας ματς με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ που θεωρητικά απειλούσαν την ισχύουσα ισορροπία. Οι Ερυθρόλευκοι ανταπεξήλθαν. Έστω και αν αυτό συνέβη με μια νίκη στα πέντε τελευταία ματς.

Τα αφήνει πίσω του όλα αυτά ο Πέδρο Μαρτίνς. Δεδομένα, έχοντας από αύριο μια διαφορετική ομάδα στη διάθεση του. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα αφήσει –έστω στην άκρη- και την ιδέα των τριών κεντρικών αμυντικών που είτε από ανάγκη, είτε από επιλογή εμπιστεύθηκε όσο καμιά άλλη στον πρώτο μήνα του χρόνου.

Το πρώτο ημίχρονο της Τούμπας είναι ένας καλός λόγος για αυτό. Ο εύκολος τρόπος με τον οποίο ο ΠΑΟΚ κατάφερε να παίξει κάθετα και να απειλήσει, φτάνοντας απέναντι στον Βατσλίκ. Όπως βεβαίως καλός λόγος είναι και το δεύτερο μισό. Ο τρόπος που η προσθήκη του Ανδρέα Μπουχαλάκη στη μεσαία γραμμή επανέφερε το ματς σε ισορροπία.

Το σχέδιο με τους τρεις στόπερ μπορεί κάλλιστα να έχει διαφορετικές προδιαγραφές όταν ο Παπ Αμπού Σισέ θα είναι πίσω στη βάση του. Ο MVP του φετινού Ολυμπιακού. Ο μοναδικός κεντρικός αμυντικός που συμμετέχει ενεργά στο build up. Ο μοναδικός που με την εξέλιξη του –αν και δεξιοπόδαρος- δίνει από την αριστερή πλευρά κάτι που οι Ερυθρόλευκοι είχαν να το δουν από την εποχή του Δημήτρη Σιόβα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Με Σωκράτη, Μανωλά και Σισέ η υπόθεση «τρία στόπερ» μπορεί να είναι διαφορετική. Και ίσως η πλέον ενδεδειγμένη για τα δύο ματς με την Αταλάντα. Ως τότε…