Ο Γκαγκάτσης, ο Καραπαπάς και η μη τρομοκρατημένη ξαδέρφη

Αν υπάρχει κάτι που με εντυπωσίασε κατά τη χθεσινή ανταλλαγή Γαλλικών μεταξύ Γκαγκάτση και Καραπαπά στη συνεδρίαση της λίγκας, είναι ορισμένα σχόλια που διάβασα αριστερά και δεξιά, από «φιλάθλους» που εξέφραζαν τον αποτροπιασμό τους για τη φρασεολογία που υιοθέτησαν οι δυο άντρες, καταλήγοντας στο φιλοσοφημένο συμπέρασμα πως αποτυπώνει την κατάντια του ποδοσφαίρου μας.

Έβαλα τη λέξη φίλαθλοι σε εισαγωγικά, γιατί αμφιβάλλω πραγματικά αν πρόκειται για φιλάθλους.

Αν διέθεταν έστω και αυτήν την επιδερμική σχέση με το ποδόσφαιρο θα τους φαινόταν απολύτως φυσιολογικά όσα συνέβησαν,, προφανώς πρόκειται για θαμώνες του Μεγάρου Μουσικής ή ιεροκήρυκες, που κατά λάθος σκάλωσαν σε αθλητική ιστοσελίδα.

Όποια ιδιότητα κι αν κουβαλάνε πάντως σίγουρα κατοικούν σε γυάλα, προφανώς δεν έχουν πετύχει ποτέ καυγά οδηγών για μια θέση πάρκινγκ, ώστε να διαπιστώσουν πως το περιεχόμενο της συζήτησης είναι πολύ χειρότερο.

Με την απαραίτητη διευκρίνηση πως τα συμφέροντα που διακυβεύονται στο ποδόσφαιρο είναι απείρως περισσότερα από μια θέση πάρκινγκ, επισημαίνω απλά πως αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας μας, όπως μιλάμε μεταξύ μας στην καθημερινότητά, το ίδιο αναπαράγουμε στα γήπεδα και κάθε τι που περιστρέφεται γύρω από αυτά. .

Δε λέω ότι καλώς συμβαίνει, εξηγώ ότι συμβαίνει. Κι αφού συμβαίνει, είναι μέγιστη υποκρισία να παριστανούμε πως κοκκινήσαμε από ντροπή, διαβάζοντας τη στιχομυθία…

Αν συνέβαινε κάτι ανάλογο στην Αγγλία, η σημαία στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ θα κυμάτιζε μεσίστια λόγω πένθους, η γιαγιά Λίζα θα πλάκωνε τα ηρεμιστικά για να ξεπεράσει το σοκ και η υπόθεση θα γινόταν πρώτο θέμα στο κοινοβούλιο.

Στην Αγγλία όμως, στο πιο καυτό ντέρμπι της χρονιάς, θα δεις οπαδούς των αντιπάλων να κάθονται δίπλα-δίπλα ανταλλάσσοντας ποδοσφαιρικές απόψεις για τα συστήματα που παίζουν οι ομάδες τους, στην Ελλάδα αρκεί να αντικρίσεις σε ακτίνα χιλιομέτρων χρώμα αντιπάλου, για να ξυπνήσει ο Ινδιάνος που κρύβεις μέσα σου.

Γ’ αυτό και ανεξάρτητα από οπαδικές προτιμήσεις, διαβάσαμε το διάλογο και καραγουστάραμε, έτσι μάθαμε, έτσι μεγαλώσαμε, έτσι μας αρέσει, αν δεν ήταν του χαρακτήρα μας θα ξοδεύαμε το χρόνο παρακολουθώντας χόκεϊ επί χόρτου και ρυθμική γυμναστική.

Στην Αγγλία παρεμπιπτόντως, είναι πολύ σύνηθες να προκληθεί μποτιλιάρισμα, επειδή σε διασταύρωση χωρίς σήμανση, ο ένας οδηγός δίνει προτεραιότητα στον άλλον και τρώνε κάνα πεντάλεπτο, λέγοντας ο ένας στον άλλον «after you, no please after you sir».

Έτσι και πετύχει τέτοιο σκηνικό ο Έλληνας, που συνηθίζει να παραβιάζει την προτεραιότητα του άλλου, θα πλακώσει αμφότερους στα μπινελίκια και θα περάσει από πάνω τους.

Παρόμοια περιστατικά πάντως, χρεώνονται σε όποιον ξεκινάει τον καυγά, απ όσο διάβασα ο Καραπαπάς ήταν αυτός που άρχισε, αποκαλώντας τον Γκαγκάτση «τσουτσέκι». Πως έπρεπε άραγε να αντιδράσει ο τελευταίος, να το παίξει Μητέρα Τερέζα. ή να του απαντήσει χαρακτηρίζοντας τον ως «γαστρώδη ανήρ με διαβρωμένα τρόφιμα εντός του στομάχου»;

Κι άντε, εμείς στον ΠΑΟΚ έχουμε έναν Ζουράρι να μας δώσει κάνα σκονάκι, οι άλλοι που να μας καταλάβουν για να γίνει διάλογος επιπέδου;

Τον είπε λοιπόν σαπιοκοιλιά και τέλος.

Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως που οι εκπρόσωποι του γαύρου πρωταγωνιστούν σε τσαμπουκάδες, δίνοντας το έναυσμα μάλιστα ώστε οι συνεδριάσεις της λίγκας να μετατραπούν σε ροντέο.

Κάποτε ο Αλαφούζος έσκουζε για την παρουσία μπράβων του Ολυμπιακού, κατηγορώντας τους για ξυλοδαρμό του Κωνσταντίνου, δεν ξέρω αν ο πρασινοκόκκινος αρραβώνας επισκίασε το γεγονός, με αποτέλεσμα να ξεχαστεί.

MUST READ

«Ντου» Καρυπίδη σε Τσαγκαράκη

Στη χθεσινή συνεδρίαση όπως διάβασα, οι εκπρόσωποι του Ολυμπιακού εμφανίστηκαν και πάλι με τη συνοδεία φουσκωτών, οπότε αν υπάρχει είδηση που βγήκε χθες, δεν αφορά ούτε τον Γκαγκάτση, ούτε τον Καραπαπά και την παρουσία φουσκωτών, αλλά ότι οι φουκαράδες εκπρόσωποι της ΑΕΚ, που τρομοκρατήθηκαν στη θέα του όπλου του Σαββίδη όταν το είδαν σε φωτογραφία, κατάφεραν να μην τρομάξουν βλέποντας live τους χτιστούς συνοδούς και δε χρειάστηκε να μεταφερθούν εσπευσμένα στο Ωνάσειο, για να συνέλθουν από το σοκ….