Η Β’ Εθνική ίσως αποφευχθεί. Αλλά η σημερινή μέρα γράφτηκε ήδη ως «μαύρη» στην ιστορία των Πράσινων. Είναι η μέρα που έφτασε να πάει να σωθεί χάρη στη μεγαλοψυχία ΑΕΚ και Ολυμπιακού και… δεν τα κατάφερε κιόλας!
Δεν πάει πολύς καιρός από την εποχή που θα φάνταζε από αστείο έως προβοκατόρικο το να συμπεριλάβει κανείς τη φράση «όπου φτωχός κι η μοίρα του» σε θέμα για τον Παναθηναϊκό. Οι καιροί αλλάζουν, όμως. Και σήμερα –κυριολεκτικά κιόλας, με την έννοια της σημερινής ημέρας, όχι με την έννοια μιας χρονικής περιόδου- η φράση ταιριάζει, δυστυχώς, απόλυτα στο «τριφύλλι», που βρίσκεται πλέον με το ενάμιση πόδι στη Β’ Εθνική, αλλά ήδη υποβιβασμένος και σ’ ένα άλλο επίπεδο…
Οι επτά ψήφοι υπέρ της πρότασης της ΑΕΚ να αλλάξει η διάταξη περί αδειοδότησης που υποβιβασμό για όποια ομάδα δεν την εξασφαλίσει, δεν ήταν αρκετοί. Η διάταξη παραμένει σε ισχύ και σε πέντε μέρες οι Πράσινοι θα ξέρουν αν η πιο ντροπιαστική «επόμενη μέρα» τους μετά από 110 χρόνια ζωής θα έχει ήδη φτάσει.
Το ενδεχόμενο μέχρι τις 31 Μαρτίου να έχει προλάβει αυτός ο σημερινός, διαλυμένος διοικητικά και με τεράστια οικονομικά προβλήματα Παναθηναϊκός να έχει υποβάλει φάκελο που θα επιτρέπει στην επιτροπή να του δώσει άδεια, ίσως δεν είναι απίθανο. Αυτή τη στιγμή, όμως, μοιάζει όμως σχεδόν αδύνατο.
Δεν ξέρω αν την ύστατη ώρα θα γίνει κάτι. Ίσως. Ίσως και όχι. Ίσως, άλλωστε, να μην είναι και το πιο σημαντικό αυτό. Το «τριφύλλι» είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να «χαθεί» επειδή θα παίξει στη Β’ Εθνική για μια σεζόν. Πιο βαριές είναι οι πληγές στο σώμα του από τη χρονιά που διανύει εφέτος (και ειδικά τη σημερινή ημέρα), παρά από μια χρονιά στα γήπεδα της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας.
Ο Παναθηναϊκός, όπως όλες οι μεγάλες ομάδες, αποτελεί την αθλητική έκφραση ενός ιδεολογήματος. Και, ως σύλλογος μπορούσε μέχρι εφέτος να καυχηθεί ότι στην πορεία των πολλών δεκαετιών της ζωής του υπηρέτησε αυτό το ιδεολόγημα με συνέπεια -γι’ αυτό και οι οπαδοί του δε μειώθηκαν από τις συνεχείς απώλειες τίτλων, ούτε, στη συντριπτική τους πλειονότητα, μεταλλάχθηκαν σε κάτι «άλλο» (π.χ. σε κάτι που μέχρι χθες, προχθές, κορόιδευαν ή απέρριπταν ως αποκρουστικό…)
Τα απίστευτα που έχουν συμβεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο ως τώρα, όμως, έχουν αμαυρώσει τόσο πολύ αυτή την εικόνα, έχουν κουρελιάσει τόσο πολύ αυτό το ιδεολόγημα, που, για μένα, αυτό είναι το στοίχημα των επόμενων χρόνων: όχι τόσο η αγωνιστική του επανάκαμψη, όσο η αποκατάσταση του ονόματος «Παναθηναϊκός» και όσων αυτό (πρέπει να) σημαίνει.
Βλέπετε ακόμη και παμψηφεί να περνούσε σήμερα από το ΔΣ της Λίγκας η πρόταση της ΑΕΚ, το ιδεολόγημα και πάλι θα είχε δεχθεί πλήγμα. Διότι είναι πλήγμα και στίγμα στην ιστορία σου, να είσαι ο Παναθηναϊκός και να έχεις καταντήσει τόσο αδύναμος, τόσο αμελητέα ποσότητα, ώστε να περιμένεις «χαριστική» λύση που να βασίζεται (και) στη μεγαλοθυμία και τον οίκτο των αντιπάλων σου.
Για πολλά χρόνια θα μνημονεύεται η πρόταση της «Ένωσης» και το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας. Και δεν θα μνημονεύεται πάντοτε ως ένδειξη fair play, π.χ. ή σεβασμού σ’ ένα μεγάλο ανταγωνιστικό μέγεθος ή ακόμη και ως έξυπνη και όχι τόσο ανυστερόβουλη τακτική κίνηση για να μη μειωθεί κατά πολύ το ενδιαφέρον του συνολικού προϊόντος . Υπάρχουν και αυτές –όπως και πολλές ακόμη- διαστάσεις στην υπόθεση. Αλλά στα χρόνια που θα έλθουν, δε θα τονίζονται αυτές. Καλώς ή κακώς, αυτό που θα τονίζεται είναι ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε κι έγινε τόσο μικρό μέγεθος, ώστε από την κακιά μοίρα του, του φτωχού, πήγε να τον σώσει με «φωτογραφική» διάταξη η «Ένωση» και στην προσπάθεια συντάχθηκαν και οι «ερυθρόλευκοι»…
Ξέρω εκατοντάδες Παναθηναϊκούς που ειλικρινά δεν τους καίγεται καρφάκι αν έχει πάρει η ομάδα μόνο δύο πρωταθλήματα τα τελευταία 22 χρόνια. Δεν ξέρω όμως ούτε έναν που να μην ένιωσε λίγο άσχημα σήμερα: ημέρα που το «τριφύλλι» έφτασε να προσπαθεί να σωθεί με ευεργετικό τέχνασμα χάρη στη μεγαλοψυχία της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού και… δεν το πέτυχε κιόλας, εν τέλει…
Η Β’ Εθνική ίσως και να αποφευχθεί στο τέλος, δεν ξέρω. Μετά τα πρωτοφανή ρεζιλίκια με τα χρωστούμενα σε όποιον μιλάει ελληνικά ή και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα καταχωρισμένη στον ΟΗΕ, όμως, μετά τις απαράδεκτες, πρωτόγνωρες για το σύλλογο συμπεριφορές από ‘δω κι από ‘κει, μετά τη συρρίκνωση στη μέση της σεζόν του μπάτζετ σε επίπεδο μικρομεσαίας ομάδας, μετά το ένα, το άλλο, το τρίτο, ο πρώτος μεγάλος υποβιβασμός για τον Παναθηναϊκό, ήρθε σήμερα. Και αποτελεί ήδη ιστορικό γεγονός…