Ο Παναθηναϊκός είναι γίγαντας για να ψάχνει δικαιολογίες εκεί που δεν υπάρχουν

Τελείωσε ο πρώτος γύρος στην Ευρωλίγκα και ο Παναθηναϊκός τον έκλεισε με ρεκόρ 4 νίκες και 13 ήττες. Τελείωσε ο πρώτος γύρος στην Ευρωλίγκα με μια ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ με 19 πόντους διαφορά. Με κάτω τα χέρια. Με παίκτες, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, που δεν ξέρουν που βρίσκονται και ποια φανέλα φορούν. Τελείωσε ο πρώτος γύρος στην Ευρωλίγκα και ο Παναθηναϊκός… παλεύει όχι για την τετράδα, όχι για την οχτάδα, όχι για ένα καλό πλασάρισμα, αλλά για την αποφυγή της τελευταίας θέσης! Τελείωσε ο πρώτος γύρος στην Ευρωλίγκα, αλλά η χρονιά για τον Παναθηναϊκό έχει τελειώσει εδώ και καιρό. Και αυτό είναι ντροπιαστικό. Για τον σύλλογο και την ιστορία του.

Ούτε διαιτησίες φταίνε, ούτε ότι ο Ολυμπιακός έχει καλύτερη ομάδα. ΟΛΟΙ στη διοργάνωση έχουν καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Αυτό φταίει. ΟΛΟΙ στη διοργάνωση νιώθουν πως μπορούν να πάνε στο ΟΑΚΑ και να κερδίσουν. Που; Στο ΟΑΚΑ. Που έχαναν από το… αεροδρόμιο. Που έμπαιναν στο αεροπλάνο και προετοιμάζονταν για μαρτύριο. Που έφευγαν με διαφορά 10-15 πόντων και έκαναν τον σταυρό τους που δεν έπαθαν και τίποτα.

Οι παίκτες που έχει στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός είναι χαμηλού επιπέδου. Αν εξαιρέσεις τον Νέντοβιτς, τον Παπαγιάννη, τον Σαντ Ρος και τον Παπαπέτρου μόνο σε ομάδα όμως που θα λειτουργεί σωστά, διότι δεν έχει τη στόφα του ηγέτη για να την πάρει στην πλάτη του, όλοι οι υπόλοιποι είναι παίκτες δεύτερης και τρίτης γραμμής. Για το Basketball Champions League ή για το Eurocup (αν το λέω σωστά). Προσπαθεί ο Πρίφτης ή παλαιότερα ο Κάτας και ο Βόβορας να βαφτίσουν το ψάρι κρέας. Δεν γίνεται.

Συγγνώμη αλλά του Παναθηναϊκού δεν του αξίζει να παθαίνει όλο αυτό που παθαίνει. Δεν του αξίζει να είναι δέκα χρόνια μακριά από τα φάιναλ φορ, δεν του αξίζει να είναι 11 χρόνια μακριά από τίτλο, δεν του αξίζει να είναι στις δύο τελευταίες θέσεις, δεν του αξίζει να έχει παίκτες της σειράς, δεν του αξίζει να χάνει με κάτω τα χέρια απ’ τον αιώνιο αντίπαλο, ούτε να αποτελεί τη… χαρά του κάθε πικραμένου.

Συγγνώμη αλλά αυτό δεν είναι Παναθηναϊκός. Όχι ο Παναθηναϊκός που γνωρίσαμε και με τον οποίο μεγαλώσαμε. Όχι ο Παναθηναϊκός που μας έκανε να κοιτάζουμε όλη την Ευρώπη αφ’ υψηλού. Δεν είναι ο Παναθηναϊκός του Ζοτς, του Διαμαντίδη, του Μπατίστ, του Ντέγιαν, του Σάρας, του Ντρου, του Πέκοβιτς, του Φώτση, του Τσαρτσαρή.

Δεν μας φταίει κανείς γι’ αυτό το χάλι. Κι όσο συνεχίζουμε να ψάχνουμε να βρούμε ευθύνες στον κάθε διαιτητή, στον κάθε Μπερτομέου, στον κάθε Λιολιο, στον κάθε εξω-Παναθηναϊκό παράγοντα, τόσο θα συνεχίζουμε να βαδίζουμε σε έναν δρόμο μίζερο που δε μας ταιριάζει και δεν του ταιριάζουμε.

«Έτσι όπως μας θέλετε εσείς, ποτέ μας δε θα γίνουμε εμείς», λέει ένα σύνθημα. Για να μη γίνουμε όλα όσα χρόνια κοροϊδεύαμε, για να μην κυνηγάμε φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν και για να έχουμε μια ελπίδα να γίνει ξανά ο μπασκετικός Παναθηναϊκός το καμάρι όλου του συλλόγου, ας πάρουμε εκείνο τον δρόμο με τον οποίο γαλουχηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια που ο Παναθηναϊκός ήταν Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.

Όταν έχεις ομαδάρα, κανείς δεν μπορεί να σε σταματήσει. Πήγαν πολλές φορές να σταματήσουν την ομαδάρα του Ομπράντοβιτς και έφευγαν με τα πεταμένα 100ευρα του Θανάση στο μέτωπο. Πήγαν να μας κλέψουν κάποτε στο Βερολίνο και τους τρίψαμε στη μούρη τα ευρωπαϊκά μας, την ομαδάρα μας και το «για να σηκώσουμε με τρέλα άλλο ένα».

Εκείνον τον Παναθηναϊκό θέλουμε πίσω. Που πήγαινε στα φάιναλ φορ και έτρεμε η γη. Και που κατάπινε αντιπάλους και διαιτητές σαν γίγαντας. Αυτόν τον γίγαντα περιμένουμε να ξυπνήσει. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες γι’ αγρίους…

ΥΓ: Μπράβο στον κόσμο. Για τη στάση του, για τη συμπεριφορά του, για το ότι είναι εκεί και κάνει sold out για να δει μια ομάδα που πια δεν τον διασκεδάζει, αλλά τον στεναχωρεί. Ας είναι η στάση του κόσμου εκείνη που θα αποτελέσει τη σπίθα για να ανάψει και πάλι μια φλόγα που έχει σβήσει εδώ και χρόνια…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ.1: Δεν με ενδιαφέρουν τα πρωταθλήματα. Έχει ο Παναθηναϊκός για δύο ζωές… Η Ευρώπη μας έφτιαξε. Η Ευρώπη μας ενδιαφέρει. Όποιος θέλει να είναι πρώτος στο χωριό και όχι στην πόλη, δεν είναι για τον Παναθηναϊκό.