Έπεσε ο Φονέας των Γιγάντων

Ανήμερα της Εθνικής μας Εορτής για την Επανάσταση του 1821 ξημέρωσε η πιο μαύρη μέρα στην ιστορία μιας ομάδας που για τους νεότερους μπορεί να μη λέει και πολλά πράγματα. Ο Φωστήρας Αθηνών, ή Ταύρου για άλλους, ο επονομαζόμενος και Φονέας των Γιγάντων από σήμερα βρίσκεται, για πρώτη φορά στην τεράστια ιστορία του, στα τοπικά πρωταθλήματα. Το ισόπαλο αποτέλεσμα στου Ζωγράφου κόντρα στον Ηλυσιακό έβαλε οριστικά ταφόπλακα στις όποιες, λιγοστές είναι η αλήθεια, ελπίδες είχε για να σώσει την παρτίδα. Μπορεί να είναι η πρώτη φορά που υποβιβάζεται σε τόσο χαμηλή κατηγορία, όμως και κατά το παρελθόν είχε βρεθεί σε δυσχερέστατη θέση. Απλώς τότε με κάποιο μαγικό τρόπο την γλίτωνε. Φαίνεται τελικά πως το λάδι στο καντήλι σώθηκε φέτος.

Δεν θέλω να μπω σε οποιαδήποτε συζήτηση αφορά πιθανές ευθύνες για την άσχημη κατάληξη. Ως άνθρωπος, που έχει υπηρετήσει την ομάδα από διάφορα πόστα και γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα στα εσωτερικά της, το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι όσοι ασχολήθηκαν με το σωματείο και την τρέχουσα σεζόν έκαναν το παν για να αποφύγουν το μοιραίο. Δυστυχώς υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις που μας ξεπερνούν και αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια μας να πετύχουμε το στόχο μας.

Στα ερασιτεχνικά σωματεία ασχολούνται άνθρωποι οι οποίοι, τις περισσότερες φορές, καταναλώνουν προσωπικό χρόνο και χρήμα μόνο και μόνο επειδή θέλουν να προσφέρουν κάτι στην ομάδα της γειτονιάς τους, στον τόπο που πρώτοπαιξαν μπάλα, στις κερκίδες που είδαν για πρώτη φορά ματς στη ζωή τους. Δεν λέω ότι ο κόσμος του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου είναι αγγελικά πλασμένος ή ότι δεν υπάρχουν σημαντικές παθογένειες και εκεί, απλώς όπως και αν είναι αποτελεί την κυψέλη από την οποία ξεπηδούν οι αστέρες και παίκτες του μέλλοντος, που θαυμάζουμε αργότερα με τις φανέλες μεγάλων συλλόγων αλλά και της εθνικής μας ομάδας.

Ο Φωστήρας είναι ένα μόνο παράδειγμα ιστορικής ομάδας που έπεσε τόσο χαμηλά. Μια απλή ανάγνωση να κάνει κανείς στα τοπικά πρωταθλήματα ανά την Ελλάδα, αλλά ακόμα και στους ομίλους της απαξιωμένης τρίτης κατηγορίας, αρκεί για να το αποδείξει αυτό. Τότε θα μου πει κανείς προς τι η αναφορά σήμερα; Πρώτον γιατί είναι ένα σωματείο που αγαπώ και έχω υπηρετήσει στο παρελθόν. Δεύτερον γιατί από τα αθηναϊκά σωματεία πιστεύω ότι μαζί με τον Πανιώνιο, τον Ατρόμητο και τον Απόλλωνα είναι τα μοναδικά που διατηρούν ακόμα ένα μεγάλο και ζωντανό πυρήνα φιλάθλων. Στη περίπτωση του Φωστήρα μάλιστα αυτό αποκτά μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε ότι απουσιάζει από την βιτρίνα της πρώτης κατηγορίας για παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Δεν θα ήθελα να μπω σε ιστορικές αναφορές των άθλων του, αφού θεωρώ ότι όποιος κάνει τον κόπο και διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο θα ανατρέξει στο διαδίκτυο να μάθει κάτι παραπάνω για αυτήν την ομάδα. Θα ήθελα, όμως, να κλείσω με μια ευχή και ένα ιστορικό στοιχείο. Το ιστορικό στοιχείο αφορά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Το φθινόπωρο του 2003 η ομάδα αν και ξεκίνησε το πρωτάθλημα συμμετέχοντας στην Β! Εθνική έπεσε λόγω χρεών και απουσία πολιτικής βούλησης, που ίσχυσε τότε για άλλα σωματεία. Θυμηθείτε τον αγώνα που κάναμε το επόμενο καλοκαίρι και καταφέραμε παρά τις αντιξοότητες να την κατεβάσουμε και να την κρατήσουμε στην τέταρτη τότε κατηγορία. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να ξαναζήσει μεγάλες στιγμές, ανόδους και τίτλους. Η ευχή έχει να κάνει με την ελπίδα, που έχω, να σταθούμε όλοι αρωγοί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή βάζοντας στο περιθώριο τις όποιες προσωπικές διενέξεις ή διαφωνίες έχουμε προσπαθώντας να τον αναστήσουμε. Να είστε σίγουροι ότι με τη βοήθεια όλων μας σύντομα θα επιστρέψει εκεί που ανήκει.