Ελλάδα – Ελβετία : Ηταν μια ενθαρρυντική αρχή

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η Ελβετία παίζει σε λίγους μήνες στα τελικά του Μουντιάλ στην Ρωσία. Η Ελλάδα θεωρητικά ετοιμάζεται για να διεκδικήσει την συμμετοχή της στα τελικά του EYRO το 2020.

Παρακολουθώντας το φιλικό ανάμεσα στις δυο εθνικές ομάδες δεν καταλάβαινες πια έχει προκριθεί και πια κάνει όνειρα για την μεθεπόμενη διοργάνωση. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται υπερβολικό αλλά μέχρι να μπει το γκολ του Τζεμαϊλί, η Εθνική μας φαινόταν καλύτερη μέσα στο γήπεδο.

Κρατούσε περισσότερη ώρα την μπάλα στην κατοχή της και είχε δημιουργήσει δυο καθαρές φάσεις για γκολ με τον Φορτούνη και τον Μήτρογλου που είναι κατά τεκμήριο οι ποιοτικοί της παίκτες επιθετικά. Δεν θάμπωνε με την απόδοσή της αλλά είχε διαστήματα που άξιζαν προσοχής. Κατά τη διάρκειά τους προσπαθούσε να βάλει την μπάλα στο χορτάρι και να φτάσει οργανωμένα μέσα στην περιοχή των Ελβετών.

Άλλαζε πολλές πάσες στο δεύτερο μισό του γηπέδου και επιχειρούσε ορθολογικά να διασπάσει την ελβετική άμυνα όπου δέσποζε ο Σαρ. Προφανώς δεν μιλάμε για κάτι εντυπωσιακό και επιβλητικό. Για έναν ορθολογισμό μιλάμε που απουσίαζε από πολλά παιχνίδια της Εθνικής επί Σκίμπε.

Απέναντι σε μια ομάδα που είναι πάρα πολύ ψηλά στην ειδική κατάταξη της ΦΙΦΑ και έχει στις τάξεις της πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές η Εθνική μας βγήκε από το καβούκι της. Επιχείρησε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και να επιβάλλει τον ρυθμό της απέναντι στους φιλόδοξους Ελβετούς. Μπορεί να μην κυριάρχησε αλλά έκανε σαφείς τις προθέσεις της μέσα στο γήπεδο κι αυτό συνιστά μια ποιοτική μεταβολή σε σχέση με τον τρόπο που προσεγγίζει ο Μίκαελ Σκίμπε παιχνίδια με θεωρητικά ανώτερους αντιπάλους.

Από την στιγμή που δεχτήκαμε το γκολ η ομάδα έχασε την συνοχή της και έβγαλε περισσότερους παίκτες μπροστά στην προσπάθεια να πετύχει την ισοφάριση. Εδώ αξίζει να γίνει μια επισήμανση. Το γκολ των Ελβετών και κάποιες ευκαιρίες τους που ακολούθησαν, ήταν αποτέλεσμα λανθασμένης αντίδραση του κέντρου της ελληνικής άμυνα εκεί δηλαδή που αγωνίζονται οι πλέον ποιοτική παίκτες της. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.

Ο Σωκράτης και ο Μανωλάς, αν τους κρίνουμε ατομικά, ήταν πολύ καλοί όμως στην φάση του γκολ άφησαν ολομόναχο στην περιοχή τον σκόρερ Τζεμαϊλί. Υπήρξαν επίσης περιπτώσεις που το άσκοπο κράτημα της μπάλας στο ύψος της περιοχή του Καρνέζη, έδωσε την ευκαιρία στους αντίπαλους να κλέψουν την μπάλα και να γίνουν επικίνδυνοι. Στο δεύτερο ημίχρονο η Εθνική έχασε την συνοχή της ως συνέπεια της κόπωσης του Φορτούνη και του πρέσινγκ των Ελβετών κάθε φορά που ο Σάμαρης δεχόταν την μπάλα.

Όλες οι καλές φάσεις που δημιούργησε η Εθνική ξεκίνησαν από τα πόδια του Κώστα Φορτούνη. Η είσοδος του Λάζαρου προσέδωσε extra επιθετικότητα αν και ο επιθετικός της ΑΕΚ κρατούσε περισσότερο από όσο χρειαζόταν την μπάλα στα πόδια του. Με την συμμετοχή του Ρέτσου ως αριστερού μπακ στην βασική εντεκάδα η Εθνική κέρδισε ανασταλτικά, έχασε όμως την δυνατότητα να πλαγιοκοπεί και από αυτή την πλευρά του γηπέδου όπως επιχειρούσε να κάνει από δεξιά με τον Βασίλη Τοροσίδη.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Το ματς αυτό πρέπει να αξιολογηθεί ως το πρώτο σε μια μακρά πορεία της Εθνικής να ανασυγκροτηθεί και να διεκδικήσει την παρουσία της στα τελικά του EYRO τo 2020. Ως τέτοιο αποτέλεσε μια ενθαρρυντική αρχή, παρά την ήττα…