Ο Παναθηναϊκός ήταν η καλύτερη ομάδα στο χορτάρι του ΟΑΚΑ. Αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα δίκαιο.
Ο Παναθηναϊκός του Καραϊσκάκη την 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Και ο Παναθηναϊκός του ΟΑΚΑ, την 12η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες. Εκείνος, του Φαλήρου, νωρίς ακόμα στη σεζόν, σε ένα αποτέλεσμα με βαθμολογικό όφελος έναν βαθμό. Αλλά με την παρουσία του στο γήπεδο να προκαλεί θλίψη. Πίσω από την μπάλα, να τη διώχνει σε όλο το δεύτερο ημίχρονο όπως – όπως. Δεν ήταν «εικόνα Παναθηναϊκού» εκείνη. Δεν ηττήθηκε από τύχη.
Κι αυτός του ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ. Δίχως βαθμολογικό όφελος στο φινάλε του αγώνα. Ηττημένος με 1-0. Αλλά βλέποντας το ματς με βλέμμα «καθαρό»; Η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Εκείνη που είχε αρχή, μέση και τέλος όταν πέρασε η… φουρτούνα του πρώτου δεκαλέπτου. Εκείνη που έψαξε περισσότερο ορθολογικά το γκολ. Παίζοντας με τον δικό της τρόπο. Εκείνη που αν δεν άξιζε τη νίκη, άξιζε τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Δεν πήρε τίποτα γιατί με κάποιον τρόπο η μπάλα δεν μπήκε μέσα στην ευκαιρία της… χρονιάς με τον Παλάσιος και τον Αϊτόρ και γιατί όλες οι άλλες φάσεις που οι πράσινοι δημιούργησαν δεν είχαν καλή τελική προσπάθεια.
Μεγαλώνει ο Παναθηναϊκός μέσα απ’ όλη τη φετινή διαδικασία. Και μεγαλώνει στα χέρια ενός προπονητή που μοιάζει επιτέλους να είναι αυτό ακριβώς που έψαχνε. Οχι… πείραμα τύπου Πογιάτος, που έριξε την ομάδα του κατηγορία. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν έξαλλος μετά το παιχνίδι γιατί η ομάδα του δεν πήρε στο γήπεδο αυτό που έπρεπε βάσει εικόνας.
Ο Γιοβάνοβιτς πήρε την… ταυτότητα του Γιαννίκη, αλλά όχι και τη νίκη. Γι’ αυτό ίσως να εκνευρίστηκε τόσο πολύ. Γιατί μια δική του καλή μέρα στη δουλειά, δεν συνοδεύτηκε με αποτέλεσμα. Μετράνε στο τέλος οι βαθμοί, πλην όμως σε έναν μαραθώνιο ενός πρωταθλήματος το καλό ποδόσφαιρο στο τέλος θα ανταμειφθεί. Οι πράσινοι δεν μπήκαν καλά στο ματς, επηρεάστηκαν από το γρήγορο γκολ και την πίεση της εξέδρας, όμως μετά το 25′ υπήρχαν μόνο αυτοί στο γήπεδο. Η ΑΕΚ έκανε την προτελευταία της ευκαιρία στο 9′ και την… τελευταία της στο 46′ με τον Αραούχο. Αν η ευκαιρία του Αϊτόρ πήγαινε στα δίχτυα, η ιστορία του αγώνα θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Θα γύριζε όλο τούμπα.
Μαγική εικόνα είναι το αποτέλεσμα, όπως μαγική εικόνα είναι και η βαθμολογία. Δεν αξίζει ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται στο -9 απ’ αυτή την ΑΕΚ. Ούτε αξίζει να μην έχει προσπεράσει τον ΠΑΟΚ που κατρακυλάει σε κάθε επίπεδο. Έναν ΠΑΟΚ που τελευταία φορά κέρδισε στη… Λεωφόρο και από τότε έχει τρεις ήτες στο πρωτάθλημα, μία ισοπαλία στο Κύπελλο και άλλη μία στην Ευρώπη.
Αν στο πράσινο στρατόπεδο μείνουν στον ίδιο δρόμο, δουλέψουν πάνω σε αυτό που χτίζει ο Γιοβάνοβιτς και ενισχυθούν τον Γενάρη με 2-3 παίκτες βασικής ενδεκάδας και υψηλής ποιότητας, στο τέλος θα πετύχουν τους στόχους που έχουν βάλει. Και θα έχουν βάλει τις βάσεις ώστε τα επόμενα χρόνια να βλέπουν φως στο τούνελ που θα τους βγάλει από την «ομάδα της πεντάδας» και θα τους φέρει ψηλότερα.