Οσοι μιλούν για τον Ολυμπιακό, δεν λένε ψέματα

Εικοσάρα στο Βελιγράδι, 25αρα στην Αρμάνι και συνολικά έξι νίκες στα τελευταία επτά παιχνίδια. Τον μήνα που μας πέρασε, η Ούνικς Καζάν του Βέλιμιρ Περάσοβιτς έκανε τη μεγαλύτερη φασαρία από όλες τις ομάδες της Euroleague. Εδειξε μια εικόνα ταυτισμένη με το σύγχρονο μπάσκετ, φανερωσε ένα μεγάλο φάσμα αρετών στις δύο πλευρές του παρκέ, αναρριχήθηκε τάχιστα στην κατάταξη κι έστειλε μήνυμα στους απανταχού ενδιαφερόμενους ότι οι θέσεις των play off απέκτησαν ακόμα ένα μνηστήρα.

Ο «συνθέτης της σιωπής» Τζον Κέιτζ είχε πει: «Οπου κι αν βρισκόμαστε, αυτό που ακούμε είναι κυρίως θόρυβος. Αν τον αγνοήσουμε, μας ενοχλεί. Αν τον ακούσουμε, γίνεται συναρπαστικός». Το θέμα ήταν, λοιπόν, ποιος θα καθόταν να ακούσει με προσοχή τον θόρυβο της ρωσικής ομάδας. Ποιος θα της έδινε την απαραίτητη σημασία, προσπαθώντας να καταλάβει τι πραγματικά θέλει να πει, ωστέ να μπορέσει με την σειρά του να εκφέρει αντίλογο. Ποιος εν κατακλείδι θα στεκόταν απέναντί της με τον σεβασμό και την σοβαρότητα που αρμόζει σε μια κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα, αφού σαν τέτοια συμπεριφέρεται εδώ και κάμποσο καιρό.

Το έκανε ο Ολυμπιακός. Πήγε στο Καζάν προετοιμασμένος για έναν μπασκετικό «πόλεμο», κόπιασε, μάτωσε, κατέθεσε όλες του τις δυνάμεις κι έπειτα από …ανελέητο πιστολίδι 45 λεπτών εφυγε όρθιος κι αγκαλιά με το λάφυρο. Ενα λάφυρο που τον εδραιώνει όχι απλά στην οκτάδα, αλλά μετά και από τα υπόλοιπα αποψινά αποτελέσματα, στην τετράδα της κατάταξης. Κι όσο κι αν είναι νωρίς για υπολογισμούς, είναι φανερό ότι όσοι μιλούν για τις μεγάλες δυνατότητες της φετινής ερυθρόλευκης έκδοσης, δεν λένε ψέματα.

Με τον Βεζένκοφ να κάνει τα πάντα στο παρκέ τελειώνοντας το ματς με PIR 36 και πέντε (!) κλεψίματα, τον Κώστα Σλούκα να καθοδηγεί με μαεστρία στο μεγαλύτερος μέρος του παιχνιδιού, και τον Λαρεντζάκη να επιβάλλει την τρέλα του για ακόμη μια φορά στα δύσκολα, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ανταποκρίθηκε στις υψηλές απαιτήσεις του αγώνα και χαμογέλασε τελευταία.

Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι σφυρίζοντας την δική του μελωδία, που προφανώς του είχε κολλήσει από το ρεσιτάλ του Μιλάνο. Μόνο που η Ούνικς είχε διαβάσει το μάθημά της και τον υποδέχτηκε με ασφυκτική πίεση στην μπάλα, στοιχείο, άλλωστε, που αποτελεί και σήμα κατατεθέν της. Οι ερυθρόλευκοι σάστισαν, απέτυχαν να κυκλοφορήσουν την μπάλα και πέρα από δύο καλάθια του Γουόκαπ στο τρναζίσιον κι ένα κόψιμο του Βεζένκοφ, έβρισκαν πόντους μόνο από βολές.

Επιπλέον υπέπεσαν σε τρία γρήγορα λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο, δίνοντας την ευκαιρία στους γηπεδούχους να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και να χτίσουν μια καλή διαφορά. Εκείνο που ουσιαστικά κράτησε τον Ολυμπιακό στο κακό του διάστημα ήταν η άμυνα στο 5 vs. 5 και ο έλεγχος του αμυντικού ριμπάουντ (το πρώτο χάθηκε στο 12′). Τα 0/6 τρίποντα έρχονταν να ειδοποιήσουν ότι κάθε παιχνίδι είναι διαφορετική ιστορία, όμως ο Ολυμπιακός βρήκε άλλο μονοπάτι στη συνέχεια.

Η είσοδος των Σλούκα και Μακίσικ έδωσε σημαντικές επιθετικές λύσεις και οι ερυθρόλευκοι άρχισαν να ισορροπούν την κατάσταση. Το επί μέρους 4-12 στο πρώτο μισό της δεύτερης περιόδου πιστώνεται στον οίστρο του Ελληνα γκαρντ, ο οποίος διάβασε άριστα το παιχνίδι και πλήγωσε την Ούνικς είτε πασάροντας, είτε εκτελώντας. Ο «Σακ» δημιούργησε ρήγματα, Λιβιό και Λαρεντζάκης έκαναν τη δουλειά τους και ο Ολυμπιακός πήρε τα ηνία του ματς. Το μόνο άλυτο πρόβλημα για τους Πειραιώτες άκουγε στο όνομα Λορέντζο Μπράουν, με τον Αμερικανό να αποτρέπει με συνεχόμενες ατομικές προσπάθειες ένα σημαντικό προβάδισμα για τους Περιαραιώτες στην ανάπαυλα.

Το δεύτερο ημίχρονο εξελίχθηκε σε ροντέο. Η Ούνικς επέστρεψε στο παρκέ on fire, o Κάνααν έβαλε 7 πόντους σε δυο λεπτά, ο Μπράουν το συνέχισε από κει που το είχε αφήσει, αλλά ο Ολυμπιακός -παρότι κακός ανασταλτικά- άντεξε. Πότε με τον Ντόρσεϊ, πότε με τον Σλούκα πότε με τον Φαλ και πότε με τον συγκλονιστικό Βεζένκοφ, οι έβρισκε απαντήσεις ισορροπώντας στον καταιγιστικό ρυθμό που προσπαθούσε να επιβάλει η αντίπαλός τους.

Η λογική έλεγε ότι το rollercoaster δεν θα συνεχιζόταν για πολύ και οι άμυνες θα έρχονταν σε πρώτο πλάνο. Πράγματι, η μάχη μεταφέρθηκε σταδιακά σ’ ένα περιβάλλον σαφώς πιο οικείο στους ερυθρόλευκους, οι οποίοι έμοιαζαν όσο περνούσε η ώρα να προσαρμόζουν όλο και περισσότερο το σκηνικό στα μέτρα τους. Το -3 του 30ου λεπτού έγινε δύο φορες +3, χάρη σε μεγάλα τρίποντα των Βεζένκοφ και Ντόρσεϊ. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ο Ολυμπιακός έβγαλε και τις επόμενες άμυνες, αλλά υπέπεσε σε φθηνά λάθη στις κατοχές που ακολούθησαν, αδυνατώντας να βάλει στέρεες βάσεις για τη νίκη του.

Ο Κάνααν οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση με ένα σουτ κλάσης, όμως εκεί ο Ολυμπιακός ανέκτησε τις δυνάμεις του, το μυαλό του και κάθισε στη θέση του οδηγού από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ακροβατώντας στην άβυσσο, ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης πέρασε από μέσα από συμπληγάδες και πάνω από… παπούτσια για να πετύχει το καλάθι του αγώνα, ενώ η τρίποντη βόμβα του Σάσα Βεζένκοφ, συνοδεύτηκε από το -γνωστό πια- παγωμένο βλέμμα που συνιστά… κακά μαντάτα για τον αντίπαλο.

Ενα μεγάλο αποτέλεσμα απέναντι σε μια σούπερ φορμαρισμένη ομάδα, που κατακτήθηκε με κόπο και ιδρώτα και έχει μεγάλη βαθμολογική αξία για τον Ολυμπιακό, ήρθε να κλείσει ιδανικά μια τριάδα πολύ απαιτητικών αγώνων. Οι ερυθρόλευκοι, στους οποίους είχε προλάβει να… τοποθετηθεί η ταμπέλα της προβληματικής ομάδας εκτός έδρας, επιστρέφουν με το δεύτερο σερί διπλό στις αποσκευές τους και την επόμενη εβδομάδα πάνε στο Βελιγράδι για τριτώσουν το καλό.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

ΥΓ. Εντός έδρας ήττα της Ζενίτ από τον Ερυθρό Αστέρα, τέταρτο σερί αρνητικό αποτέλεσμα για την Αρμάνι Μιλάνο και η Ευρωλίγκα εξακολουθεί να επιβεβαιώνει ότι δεν αστειεύεται. Περισσότερη αξία κι από το ρεκόρ του, έχει για τον Ολυμπιακό η αίσθηση σταθερότητας που τον περιβάλλει.