Παναθηναϊκός : Τρέλα με… πλάνο

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις στο Τελ Αβίβ και χάρη στον Μαϊκ Τζέιμς πήρε μια πολύ σημαντική νίκη που ίσως στη συνέχεια αποδειχθεί πολύτιμη.

Ο Αμερικανός ήταν ασφαλώς ο «άνθρωπος του αγώνα» για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ βάζοντας ένα δύσκολο μεν καλάθι, αλλά μέσα στο ρεπερτόριό του.

Μια στιγμή όμως. Δεν ήταν μια προσπάθεια όπως πολλές από αυτές που έκανε στα προηγούμενα παιχνίδια «μόνος εναντίον όλων». Μια αναδρομή στα ματς με τον Ολυμπιακό και τη Χίμκι θα καταλάβει.

Έστησε την επίθεση όπως ήθελε ο προπονητής του, απομόνωσε τον Μπόλντεν, «διάβασε» την κακή στάση των ποδιών του, πήρε τον (βολικό γι’ αυτόν) δεξί διάδρομο, εκμεταλλεύτηκε ακόμα και την επαφή για να πάρει τον απαιτούμενο χώρο και σκόραρε.

Μια φάση σωστά σχεδιασμένη, άψογα εκτελεσμένη δεν θα μπορούσε να έχει καμία άλλη κατάληξη από το καλάθι.

Αυτή θα πρέπει να είναι και η διαχείριση του χαρισματικού Αμερικανού. Με μέτρο, σχέδιο και μυαλό.

Όσο για το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός παρασύρθηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο από το ρυθμό της Μακάμπι και παραλίγο να καταστραφεί. Λάθη επί λαθών, κακές επιλογές, ενέργειες με το ένστικτο. Ήταν χαρακτηριστικές οι σκηνές με τον Πασκουάλ να κρύβει το πρόσωπό του με τα χέρια του βλέποντας τα λάθη των παικτών του.

Μέχρι που μπήκε ο Βουγιούκας. Ο έμπειρος σέντερ ήταν εκείνος που «πάγωσε» το ρυθμό. Η μπάλα πέρασε στο λόου ποστ, από όπου δημιουργούσε ο Παναθηναϊκός και παράλληλα ο Ιαν εκμεταλλεύτηκε το παιχνίδι με επαφή κερδίζοντας (και βάζοντας) τις βολές.

Παρά την απελπιστική αστοχία του Ρίβερς, την επιπολαιότητα του Παππά, την κακή βραδιά του Γκιστ και την μέτρια παρουσία του Καλάθη οι πράσινοι βρήκαν λύσεις στο πρόσωπο του Τζέιμς και έφτασαν στη νίκη.

Από εδώ και πέρα με 2/2 κόντρα στις Βαλένθια (εντός) και Αρμάνι (εκτός), ο Παναθηναϊκός είναι σίγουρα πέμπτος και περιμένει ένα στραβοπάτημα της Ρεάλ Μαδρίτης για να βγει τέταρτος.

Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι ότι φαίνεται να ανακάμπτει. Ο Τζέιμς να μπαίνει στο καλούπι της ομάδας, ο Σίνγκλετον να έχει αποφασίσει ότι πρέπει να βοηθήσει τους συμπαίκτες του και παρά τα «σκαμπανεβάσματα» του Ρίβερς, το ντεφορμάρισμα του Λοτζέσκι και την διαδικασία προσαρμογής του Πέιν, να βρίσκει σιγά- σιγά χαρακτήρα και προσωπικότητα.