Παναθηναϊκός : Όλα είναι δρόμος

Οι προπονητές (και όχι μόνο) συνηθίζουν να λένε πως «κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό». Θα το κρατήσουμε και θα ασχοληθούμε με το χθεσινό ματς των πράσινων στο Τελ Αβίβ, σαν να ήταν «ένα και κανένα». Δεν θα συνδεθεί ούτε με το πριν, ούτε με το μετά, ώστε το αποτέλεσμα να έχει θετικό πρόσημο.

Για τη Μακάμπι και τον Παναθηναϊκό (του Τζέιμς) ο παρανομαστής ήταν ίδιος. Yolo μπάσκετ κι όποιος αντέξει. Σε καταστάσεις street ball ο Μάικ Τζέιμς δεν έχει ταίρι, γι’ αυτό και ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι για… Τζέιμς ήταν έως και σοβαρός, χωρίς να αποφύγει κάποια τραβηγμένα σουτ, χωρίς να θυμάται σε κάθε φάση ότι η καλαθοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα.

Αλλά τι να πει κανείς για τον Τζέιμς, όταν οι Ισραηλινοί στην τελευταία τους άμυνα, σε αυτή που θα έκρινε (όπως κι έγινε) τον νικητή, του έδωσε δεξιό διάδρομο απογείωσης. Σιγά μην το έχανε, έχει πετύχει πολύ πιο δύσκολα καλάθια. Κάπως έτσι διορθώθηκε το λάθος του Παππά, η εκνευριστική αστοχία στις βολές στο ξεκίνημα, το κακό παιχνίδι των Γκιστ και Ρίβερς.

Από μηχανής θεός ήταν ο Ίαν Βουγιούκας, ο οποίος θύμισε (όχι μόνο στον Τσάβι Πασκουάλ, αλλά σε όλους μας), ότι δεν είναι τυχαίο γεγονός πως βρίσκονται 12 παίκτες στη διάθεση κάθε προπονητή. Ο 12ος μπορεί να είναι ο καθοριστικός, αν κι εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

Όπως και να ‘χει το ματς με τη Μακάμπι ήταν κομβικό. Ακόμα κι αν δεν ακολουθήθηκαν πρωτόκολλα ασφαλείας, το αποτέλεσμα είναι που μετράει κι ο Παναθηναϊκός κυνηγά με αξιώσεις (δίχως να είναι το φαβορί) ακόμα και την τέταρτη θέση. Είπαμε, δεν έχει νόημα να ξεκινήσουμε από τώρα μέτρημα και σενάρια, καθώς υπάρχουν αρκετές μεταβλητές, που ενδέχεται να οδηγήσουν σε λάθος τον όποιο υπολογισμό.

MUST READ

Απευθείας στη League phase του Champions League: Πως ο Ολυμπιακός έφερε στα μέτρα του το πιο μεγάλο κόλπο της χρονιάς

Οι πράσινοι με τα καλά και τα στραβά τους, λίγο χαμένοι στη μετάφραση, λίγο άναρχοι (το στιγμιότυπο με τον Πασκουάλ να κρύβει στις παλάμες το πρόσωπό του είναι ενδεικτικό), κάνουν το χρέος τους και με το παραπάνω, κάνουν αυτό που έκαναν και πέρυσι: Τερματίζουν με δυνάμεις και κυνηγούν αυτό που έμοιαζε (κι ίσως ακόμα μοιάζει) ακατόρθωτο: το πλεονέκτημα έδρας.