Ολυμπιακός – Η υποχρέωση με την Φενέρ, οι εκπλήξεις, ο Οζίλ και ο… Κόστιτς

Στην Πόλη ο Ολυμπιακός πήρε μια από τις πιο εμφατικές νίκες στην σύγχρονη ιστορία του. Πραγματοποίησε σίγουρα μια από τις καλύτερες φετινές παρουσίες του αν όχι την καλύτερη. Έδειξε τι μπορεί να πετύχει όταν η ομάδα βρεθεί σε καλή μέρα. Και συνάμα έδειξε την ποιότητα που διαθέτει στο ρόστερ της.

Στην Πόλη ο Ολυμπιακός έκανε άλμα για την πρωτιά στον όμιλο που οδηγεί απευθείας στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ. Η Άιντραχτ όμως και τα όσα στραβά και ανάποδα συνέβησαν στο ματς με τους Γερμανούς στο Καραισκάκη άλλαξαν τα δεδομένα.

Η πρωτιά ουσιαστικά έχει χαθεί για τον Ολυμπιακό καθώς χρειάζεται ένα μικρό… θαύμα που απαιτεί 2Χ2 από τον ίδιο και το πολύ έναν βαθμό συγκομιδή των Γερμανών στα δύο ματς που απομένουν.

Η πρωτιά όμως αυτή την στιγμή δεν είναι η προτεραιότητα. Προέχει η εξασφάλιση της πρόκρισης στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ που αποτελεί υποχρέωση για την ομάδα. Και βεβαίως δεν μπορεί να μπει σοβαρά στο τραπέζι κουβέντα για… προτίμηση της 3ης θέσης που οδηγεί στο πιο εύκολο Κόνφερενς.

Όταν αγωνίζεσαι σε μια διοργάνωση δεν μπορεί να επιζητάς τον υποβιβασμό, αλλά το πώς θα προχωρήσει σε αυτή όσο περισσότερο γίνεται. Και αυτός είναι ο στόχος του Ολυμπιακού με τον Πέδρο Μαρτίνς να ετοιμάζει, θαρρώ, εκπλήξεις στους Τούρκους. Μπορεί να δείχνει πάνω-κάτω δεδομένη η 11αδα, με 12-13 το πολύ να διεκδικούν θέση σε αυτή όμως δεν αποκλείεται να δούμε «άλλα κόλπα» από τον Πορτογάλο, όπως είδαμε στην Πόλη.

Ο Μαρτίνς που ξέρει πολύ καλά πως οι Τούρκοι διαθέτουν μια ιδιαίτερα ικανή ομάδα, επικίνδυνη έχοντας συνάμα όμως και μια ποδοσφαιρική… αφέλεια. Επίσης παρασύρονται όταν παίζουν με ελληνική ομάδα και αυτό είναι καλό για τον Ολυμπιακό. Το κλίμα άλλωστε που δημιουργούν με δηλώσεις και ρεπορτάζ βγάζει υπεροψία. Και όταν δεν τον σέβεται κάποιος τον Ολυμπιακός συνήθως την πληρώνει.

Στον Ολυμπιακό βεβαίως δεν πρόκειται να σταθούν πολύ στους Τούρκους, στο τι λένε και ποια είναι τα προβλήματά τους. Το ότι για παράδειγμα δεν έρχεται όπως λένε τα ρεπορτάζ, ο Οζίλ δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Είναι απώλεια, αλλά μέχρι εκεί. Το παράδειγμα της Άιντραχτ και των σοβαρών απουσιών που ειχε με κυρίαρχη του Κόστιτς δείχνει ακριβώς την πραγματικότητα.