Ερασιτέχνης Ολυμπιακός: Ένας Σύλλογος πρότυπο

Η αποψινή επιτυχία του ερασιτέχνη Ολυμπιακού να έχει στον τελικό μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης την ίδια χρονιά τόσο το ανδρικό όσο και το γυναικείο τμήμα βόλεϊ του Συλλόγου είναι πραγματικά τεράστια. Σπουδαία όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και για τα ευρωπαϊκά. Δεν είναι καθόλου συνηθισμένο κάτι τέτοιο και οι άνθρωποι των ερυθρόλευκων έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται υπερηφάνεια γι’ αυτό το επίτευγμα.

Η σημερινή εξέλιξη με την ταυτόχρονη πρόκριση των δύο ομάδων μόνο τυχαία δεν είναι. Είναι το αποτέλεσμα μιας μεθοδικής δουλειάς, που γίνεται χρόνια τώρα σε όλα τα επίπεδα διοίκησης του σωματείου. Δεν είναι πυροτέχνημα, δεν είναι φωτοβολίδα, ούτε συγκυριακό φαινόμενο.

Μην ξεχνάτε ότι οι γυναίκες και πέρυσι είχαν φθάσει πάλι στο τέρμα του δρόμου χάνοντας τελικά το τρόπαιο από την τουρκική Μπούρσα, ομάδα που μπορεί να βρουν και φέτος απέναντι τους στον διπλό τελικό της διοργάνωσης του Challenge Cup. Οι άνδρες από την άλλη επέστρεψαν σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από το 2005 όταν και είχαν κατακτήσει τον τίτλο του Top Teams Cup.

Θα έχουν μάλιστα την ευκαιρία να διεκδικήσουν το τρίτο διεθνές τρόπαιο τους μετά τις επιτυχίες του 2005 και του 1996 στο Κύπελλο Κυπελλούχων τότε. Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς και την συνέπεια των αντίστοιχων τμημάτων πόλο του Συλλόγου εύκολα φθάνει στο συμπέρασμα ότι κάτι πολύ καλό και μεγάλο συντελείται στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο.

Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να αναλύσω τους αγώνες των δύο ομάδων. Πρώτον και κυριότερο, γιατί δεν κατέχω καθόλου το άθλημα και δεύτερον γιατί δεν έχω καθόλου εικόνα των δύο αναμετρήσεων.

Αυτό που νομίζω πως έχει αξία είναι να τονισθεί, πέρα από την αξία των προκρίσεων, το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ως Σύλλογος καταφέρνει, σε ένα τόσο δύσκολο οικονομικό περιβάλλον που βιώνουμε στην πατρίδα μας, να συντηρεί σε κορυφαίο επίπεδο όλα του τα τμήματα.

Δεν βάζω μάλιστα στην εξίσωση τα τμήματα μπάσκετ ανδρών και ποδοσφαίρου, αφού πρόκειται για επαγγελματικές ομάδες με άλλο επίπεδο εσόδων και ισχυρότατους επιχειρηματίες στο τιμόνι τους. Η οργάνωση του ερασιτέχνη Ολυμπιακού είναι μοναδική και πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους υπόλοιπους.

Ως φίλαθλος του Παναθηναϊκού με πιάνει μελαγχολία βλέποντας την κατάντια του δικού μας ερασιτέχνη που πραγματικά φυτοζωεί. Αξίζουν πολλά μπράβο στους ανθρώπους του Ολυμπιακού για τις επιτυχίες αυτές. Αυτόματες συνταγές ή θαυματοποιοί δεν υπάρχουν. Υπάρχει σκληρή δουλειά, μεράκι και κυρίως αγάπη για την ομάδα, το Σύλλογο.

Για να φθάσεις εκεί που βρίσκονται τώρα οι ερυθρόλευκοι πρέπει να βάλεις στο περιθώριο τις όποιες προσωπικές μικρο φιλοδοξίες και να μην περιμένεις τη σωτηρία από ένα μόνο πρόσωπο ή οικογένεια. Ο Ολυμπιακός συντηρείται χάρη στους φιλάθλους του, χάρη στον απλό κόσμο του που προσφέρει τον οβολό του από το υστέρημα του και απλώς εκεί που χρειάζεται η υπέρβαση παρεμβαίνουν τα γερά πορτοφόλια.

Για να πειστεί, όμως, ο απλός οπαδός του σωματείου να δώσει τα χρήματα, που στην εποχή μας θα του λείψουν, χρειάζεται να βλέπει απέναντι του δύο βασικά πράγματα. Πρώτον πλάνο και σχέδιο και δεύτερον ανθρώπους που να του εμπνέουν εμπιστοσύνη ότι τα ευρώ του θα πιάσουν τόπο και δεν θα πέσουν μέσα σε ένα κουβά χωρίς πάτο.

Θα ήθελα να κλείσω το άρθρο αυτό με μια ευχή ή σωστότερα παράκληση. Κύριοι παράγοντες του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού ρίξτε ένα βλέφαρο στον αιώνιο αντίπαλο σας. Μάθετε από αυτόν και βρείτε τη συνταγή που πρέπει να εφαρμόσετε στη δική μας περίπτωση για να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο. Δεν είναι ούτε ντροπή ούτε λάθος να το πράξετε. Λάθος είναι να παραμένετε αγκυλωμένοι στο παρελθόν και να βάζετε τον εαυτό σας πάνω από το Σύλλογο. Κανένα μέγεθος δεν είναι μεγαλύτερο από το τριφύλλι, τον έφηβο ή τον δικέφαλο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Σκεφτείτε μόνο πόσο σπάνιο είναι, ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο, ένας Σύλλογος να διατηρεί τόσα πολλά και διαφορετικά τμήματα. Πολλά μπράβο για μια ακόμη φορά στον Ολυμπιακό και ας τον συνοδεύουν οι ευχές μας για να φέρει ακόμα δύο διεθνή τρόπαια στην Ελλάδα.