Μόνιμα κάτι του έλειπε

Τα «μπραντ εφ ερ» μεταξύ του Γιώργου Μπαρτζώκα και του Τσάβι Πασκουάλ είχαν πάντα μια ξεχωριστή γοητεία. Εξαιρετικοί προπονητές αμφότεροι, έχουν καταθέσει μοντέρνες και ξεκάθαρες ιδέες στα πρακτικά και δεν σταματούν να εξελίσσονται, προσφέροντας σε κάθε ευκαιρία ισχυρές δόσεις θελκτικού μπάσκετ στα παρκέ της Euroleague.

Οι δυο τους, άλλωστε, πρωταγωνίστησαν σε μια από τις πιο συναρπαστικές σειρές play off που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα το 2016, όταν η εκπληκτική Λόκο του Ελληνα τεχνικού είχε σοκάρει την Μπαρτσελόνα και με σκορ 3-2 (το οποίο διαμορφώθηκε έπειτα από δύο μπρέικ στις έδρες), είχε καταφέρει να προκριθεί στο Final Four του Βερολίνου για πρώτη -και μοναδική- φορά στην ιστορία της.

Η σημερινή, ήταν η 21η φορά που τέθηκαν αντιμέτωποι, με το… Black Jack να «σκάει» τελικά στο «φύλλο» του Καταλανού προπονητή. Κάτι απόλυτα λογικό με βάση την εικόνα που είχε το παιχνίδι, στο μεγαλύτερο μέρος του οποίου η Ζενίτ διατηρούσε τον έλεγχο του ρυθμού και φυσικά το προβάδισμα.

Η ρωσική ομάδα έδειξε πιο έτοιμη, πιο συγκεντρωμένη στο πλάνο της και με εξαίρεση το τρίτο δεκάλεπτο και κάποια μικρής διάρκειας ξεσπάσματα του Ολυμπιακού στα υπόλοιπα 30 λεπτά, έδινε την εντύπωση ότι η έκβαση της αναμέτρησης ήταν περισσότερο δική της υπόθεση. Και παρότι ο Ολυμπιακός της έβαλε δύσκολα σε ένα πολύ κρίσιμο χρονικό σημείο, διατήρησε την ψυχραιμία της και πήρε τελικά με τρόπο καθαρό αυτό που της άξιζε.

Ο Ολυμπιακός από την άλλη, αν θέλει να κερδίζει εκτός έδρας θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί πετάει ημίχρονα, να ξεχνάει την άμυνα του στα αποδυτήρια ή να ξεχνάει ότι είναι ομάδα στην επίθεση.

Τα κενά διαστήματα καλύπτονται όταν παίζεις στο γήπεδο σου κι έχεις την ώθηση του κόσμου σου, όμως μακριά από το ΣΕΦ η διάρκεια, η συνέπεια και η συσπείρωση είναι αναγκαίο να διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάρκεια. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην Αγία Πετρούπολη, ειδικότερα στο πρώτο κομμάτι του ματς που αποτελεί και σημαντικό κριτήριο για το πόσο άνετα θα αισθανθεί η γηπεδούχος ομάδα.

Ενα βασικό ζητούμενο για την ερυθρόλευκη άμυνα ήταν να μην επιτρέψει στην πολύ επικίνδυνη περιφέρεια της να πάρει φωτιά. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο Φράνκαμπ συνδέθηκε με το καλάθι από την πρώτη στιγμή, η Ζενίτ κυκλοφορούσε με ευκολία την μπάλα, εκτελούσε με εξαιρετικά ποσοστά και οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν χρησιμοποιούσαν καν τα ομαδικά φάουλ.

Ο επιθετικός οίστρος του Γουόκαπ της στέρησε τη δυνατότητα να χτίσει από νωρίς μια διαφορά, αφού ο Αμερικανός πέτυχε 12 πόντους -σχεδόν όλους προσωπικούς- στην πρώτη περίοδο κρατώντας τον Ολυμπιακό σε κοντινή απόσταση.

Οι φιλοξενούμενοι απέτυχαν και στη δεύτερη περίοδο να βγάλουν το σύνολο του Πασκουάλ από την comfort zone του και παρ’ ότι κατάφερναν, έστω και με δυσκολία, να ακολουθούν στο σκορ, ήταν εμφανές ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν θα τους έβγαινε σε καλό. Οι 49 πόντοι του πρώτου 20λέπτου ήταν νούμερο απαγορευτικό για θετικές σκέψεις κι αν οι ερυθρόλευκοι δεν ξεκινούσαν να επαναδιαπραγματεύονται το ματς από την άμυνα, θα ήταν αδύνατον να φτάσουν τόσο ψηλά στο σκορ, ειδικά σε μια μέτρια επιθετικά εμφάνιση όπως η αποψινό.

Η ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού άγγιξε το τέλειο στο τρίτο δεκάλεπτο, με τους Παπανικολάου και Βεζένκοφ να δίνουν φοβερές μάχες, τον Γουόκαπ να είναι απροσπέλαστος και τον Φαλ προστατεύει το καλάθι. Η Ζενίτ καθηλώθηκε, επιθετικά όμως ο Ολυμπιακός μετατόπισε το πρόβλημα του στην άλλη πλευρά του γηπέδου.

Ο Ντόρσεϊ ήταν άστοχος και ταλαιπώρησε την μπάλα, τα ελεύθερα σουτ δεν μπήκαν, έγιναν αρκετές βεβιασμένες επιλογές με αποτέλεσμα οι Πειραιώτες να μην αποσβέσουν στον βαθμό που θα ήθελαν την αμυντική τους αποτελεσματικότητα. Μετά το προσπέρασμα με καλάθι του Φαλ στο ξεκίνημα της τελευταίας περίοδο δέχτηκαν ένα επιμέρους 10-2 και κάπου εκεί οι ελπίδες του για ένα πιθανό… ριφιφί άρχισαν να εξανεμίζονται.

Σε γενικές γραμμές ο Ολυμπιακός έκανε… μισές δουλειές στην Αγία Πετρούπολη. Δεν απέπνεε την σιγουριά προηγούμενων αγώνων, δεν πατούσε καλά στο παιχνίδι, δεν κράτησε σχεδόν καθόλου το τέμπο, και ήταν πραγματικά δυσεύρετες οι στιγμές που απέδωσε θετικά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Μόνιμα κάτι του έλειπε…

ΥΓ. Το ξεκίνημα του Γουόκαπ στην Αγία Πετρούπολη έμοιαζε με εκείνο του Ντόρσεϊ στην Μόσχα. Γενικά όταν ο Ολυμπιακός δεν βάζει αρκετούς παίκτες στην επιθετική του εξίσωση προϊόντος του χρόνου αντιμετωπίζει δυσκολίες. Ετσι είναι δομημένος, άλλωστε, ως ομάδα των πολλών.

ΥΓ2. Ο Φαλ έμοιαζε απελπιστικά μόνος του στην ερυθρόλευκοι φροντ λάιν, όμως δεν είναι εύκολο ένα τέτοιο κορμί να παίζει 30λεπτα. Ο Μάρτιν στα έξι λεπτά που αγωνίστηκε βοήθησε μόνο επιθετικά, ενώ ο Λιβιό ήταν αρνητικός.

ΥΓ3. Στο τελευταίο πεντάλεπτο ο Ολυμπιακός πλήρωσε κυρίως την κακή ατομική άμυνα των παικτών του που πληγώθηκαν κατα συρροήν στο 1vs1, αλλά και κάποιες ολιγωρίες που δεν συγχωρούνται στο αμυντικό ριμπάουντ.