Παρέλαβαν μια Εθνική που έπαιζε μπαράζ για το Μουντιάλ και τώρα πανηγυρίζουν τους αποκλεισμούς…

Πάει και αυτή η διοργάνωση για την Εθνική μας ομάδα. Και το χειρότερο είναι πως πλέον μας φαίνεται και φυσιολογικό όπως στην προ 2004 εποχή. Όταν και τότε μια πρόκριση σε μια μεγάλη διοργάνωση την γιορτάζαμε εθνικοαπελευθερωτικά με… χορούς στο Σύνταγμα σαν το «όχι» στο δημοψήφισμα του Τσίπρα.

Στη μετά 2004 εποχή η Εθνική μας άλλαξε επίπεδο, κατάφερε να έχει συμμετοχή σε μεγάλες διοργανώσεις, να εδραιωθεί ως μια υπολογίσιμη δύναμη που με «όπλο» την άμυνα της «έβγαζε την ψυχή» σε κάθε αντίπαλο. Η Εθνική που έφτασε μια ανάσα από τα προημιτελικά του Μουντιάλ στη Βραζιλία το 2014. Είχε μια γεμάτη 10ετία με Ρεχάγκελ και Σάντος. Απέτυχε με τον σπουδαίο Ρανιέρι στον πάγκο έχοντας πολύ κακή εικόνα συνολικά στα προκριματικά του Euro 2016 αλλά επέστρεψε στη λογική της διεκδίκησης του εισιτηρίου σε μεγάλη διοργάνωση.

Λίγους μόλις μήνες μετά τον ερχομό της περιβόητης «εξυγίανσης» με τον Γραμμένο στην προεδρία της ΕΠΟ έπαιξε μπαράζ με την Κροατία. Είχε βγει δεύτερη στον όμιλο με Βέλγιο και Βοσνία και βρήκε απέναντί της την Κροατία που στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας της όχι μόνο μας απέκλεισε (4-1, 0-0) αλλά έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης στη Ρωσία.

Στις 18 Αυγούστου 2017 λοιπόν ο Γραμμένος και η ΕΠΟ των… εξυγιαντών παραλάμβαναν μια Εθνική που είχε ξεπεράσει την αποτυχία των προκριματικών του Euro και πάλευε για να πάει στο Μουντιάλ. Με έναν καλό προπονητή στον πάγκο, τον Σκίμπε, και με τις καλύτερες δυνατές επιλογές από την παραγωγή του ποδοσφαίρου μας. Χωρίς «κομμένους», «εχθρούς» και μικροπολιτική στην πλάτη της φανέλας με το εθνόσημο.

Τέσσερα χρόνια μετά δείτε που βρίσκεται η Εθνική μας με την ΕΠΟ των… εξυγιαντών. Πανηγυρίζουν τους αποκλεισμούς και τις αποτυχίες από διοργάνωση σε διοργάνωση. Πάει το Euro 2020, πέρασαν με τρανταχτή αποτυχία δύο Nations League, πάει και το… πλάνο Κατάρ του Φαν Σιπ.

Και έχεις και τα… παπαγαλάκια να κάνουν και «μάθημα» εθνικοφροσύνης, αυτούς που προφανέστατα δεν ενδιαφέρονται για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αλλά για να υπηρετήσουν με αυταπάρνηση και ενθουσιασμό τα αφεντικά. Άσε που δεν ξέρουν και το άθλημα.

Μια Εθνική που έχει χαθεί από το ranking, έχει βρεθεί να παίζει σε επίπεδο Γεωργίας, Σλοβενίας, Φινλανδίας, στην τρίτη και βάλε κατηγορία της Ευρώπης. Έχει μετατραπεί σε «δοκιμαστήριο» με τον Φαν Σιπ να έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ στις κλήσεις, αποκλείοντας βεβαίως αυτούς που δεν κάνουν στους βλαχοπρόεδρους της ΕΠΟ. Για το καλό της Εθνικής πάντα, όπως έλεγαν στο ξεκίνημα της… εξυγίανσης οι «εξυγιαντές». Για το καλό του ποδόσφαιρου, και είδαμε και ζήσαμε τις ομορφιές.

Μια Εθνική που πάντως έχει υλικό, έχει νέα παιδιά να προσφέρουν. Δεν έχει όμως τίποτα άλλο, ούτε βεβαίως πλάνο που είναι άγνωστη λέξη στο Πάρκο Γουδί.

Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό «έγκλημα» βεβαίως της «εξυγιαντικής» ΕΠΟ δεν είναι πως πλέον η Εθνική μας δεν μπορεί να αποκλείσει Ισπανία και Σουηδία ή μια από αυτές. Το ποδοσφαιρικό «έγκλημα» είναι πως μέσα σε 2-3 χρόνια έφτασαν την Εθνική μας τόσο χαμηλά με τις επιλογές τους σε όλα τα επίπεδα που αναγκάστηκε να κληρώνεται σε ομίλους με ομάδες όπως η Ισπανία και η Σουηδία.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Όσο δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την Εθνική είναι μαθηματικά βέβαιο πως δεν θα ζήσουμε ξανά μεγάλή διοργάνωση, ούτε καν μια πρωτιά στην τρίτη κατηγορία του Nations League. Είτε μείνει όπως φαίνεται ο «λίγος» σε όλα τα επίπεδα Φαν Σιπ είτε (όπως θα έπρεπε) αναζητηθεί ένας καλύτερος προπονητής που έχει τις δυνατότητες να δημιουργήσει κάτι καλύτερο από αυτό το ελάχιστο που έχει δημιουργήσει ο Ολλανδός.