Η πολυτέλεια του «γεμάτου» και ποιοτικού ρόστερ, το δίδυμο που «χτύπησε» και φέτος στο Αγρίνιο και η απορία για το πέναλτι.
Έχουμε και λέμε. 2-1 στη Λαμία, 2-0 στην Τρίπολη, 2-1 στα Γιάννενα, 2-1 τώρα και στο Αγρίνιο. Τέσσερις νίκες από αυτές που έχουμε συνηθίσει να λέμε πως δίνουν… μισό πρωτάθλημα. Τα παλιά τα χρόνια βεβαίως, πριν τα πλέι οφ αυτές οι νίκες όντως ήταν «χρυσάφι» στην οικονομία του πρωταθλήματος. Με το νέο σύστημα έχει διαφοροποιηθεί η κατάσταση όμως όταν σε τόσο δύσκολα ματς έχεις το απόλυτο τότε το μήνυμα που στέλνεις είναι ξεκάθαρο.
Ο Ολυμπιακός «πληρώνει» τις απώλειες με μηδέν, με τον Ατρόμητο και τον ΠΑΟ σε ματς που οι τελικές είχαν πολύ μεγάλη διαφορά με τον αντίπαλο, αλλά και πάλι μετά από 8 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα πορεύεται μόνος πρώτος και απλά περιμένει ποια θα είναι η διαφορά από την ΑΕΚ που υποδέχεται αύριο τον Άρη.
Ένας Ολυμπιακός που έχει την πολυτέλεια να επικεντρωθεί στο ματς με την Άιντραχτ που κρίνει πολλά για το Γιουρόπα Λιγκ και να είναι πρώτος και στην επόμενη διακοπή ότι και να κάνουν οι άλλοι, αν νικήσει τον Ιωνικό στο Καραϊσκάκη.
Το «τρίποντο» στο Αγρίνιο βεβαίως μόνο εύκολο δεν ήταν. Ο Παναιτωλικός άλλωστε είχε δείξει και με τον ΠΑΟΚ, που έχασε άδικα, και με την ΑΕΚ που το «έπαιξε» μέχρι τέλους, πως στην έδρα του είναι δυνατός.
Ο Ολυμπιακός όμως έχει τον τρόπο και το βάθος ενός ποιοτικού και αποτελεσματικού ρόστερ για να παίρνει αυτό που θέλει. Βγάζοντας νέους πρωταγωνιστές, όπως συνέβη στο Αγρίνιο. Με τον Τικίνιο να επιστρέφει στο σκοράρισμα και τον Ματιέ Βαλμπουενά να επιστρέφει μετά από καιρό στο προσκήνιο και να προσφέρει τη λύση. Σε ένα γήπεδο που και πέρσι είχε ουσιαστικά συμβάλλει στο διπλό.
Τότε με την μαγική ασίστ στον Ελ Αραμπί, πέφτοντας στο χορτάρι, για το 1-2. Καλή ώρα και τώρα, καθώς το πέναλτι που κερδίζει ο Ματιέ με την εντυπωσιακή κεφαλιά του πριν τον γκρεμίσει ο τερματοφύλακας έδωσε την δυνατότητα στον Ελ Αραμπί να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα και να «καθαρίσει» με 1-2 και πάλι. Ένα δίδυμο που ήρθε από τον πάγκο για να γυρίσει το ματς που ναι μεν δεν έφυγε στιγμή από τα χέρια του Ολυμπιακού αλλά όσο το 1-1 έμενε παρά το «σφυροκόπημα» και το παιχνίδι στο μισό γήπεδο ήταν λογικό να αγχώνει.
Όπως άγχωσε και σίγουρα προβλημάτισε ξανά το γεγονός ότι ένα ματς που το είχε εύκολα και που ήταν κατά πολύ ανώτερος χρειάστηκε να ζοριστεί στο φινάλε με τον Παναιτωλικό να τον πιέζει για την ισοφάριση.
Στο φινάλε βεβαίως αυτό που μετράει είναι η ουσία, το αποτέλεσμα αλλά και η καλή εικόνα που είχε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα ο Ολυμπιακός. Με τον Ρόνι Λόπες να επιστρέφει στο προσκήνιο και να δείχνει μια αρκετά καλή εικόνα, καταγράφοντας και την πρώτη του ασίστ με τον Ολυμπιακό καθώς από δική του εκτέλεση στο κόρνερ ήρθε η κεφαλιά του Τικίνιο για το 1-0.
Αυτό που μένει πάντως αναπάντητο είναι πως είναι δυνατόν διαιτητής και βοηθός να μην είδαν στο ζωντανό το καθαρό πέναλτι που έγινε στον Βαλμπουενά από τον Μελίσσα. Πως είναι δυνατόν να θεωρείς πως είσαι διαιτητής πρώτης κατηγορίας, και μάλιστα από τους διαφημισμένους της ΚΕΔ, όπως ο Φωτιάς και να μην δώσεις πέναλτι αυτό που θα έδινε και ο Κωστούλας στο ζωντανό.
Πόσο δε μάλιστα ο βοηθός που είδε «πιάτο» τη φάση. Ακόμη-ακόμη και όταν πήγε να δει τη φάση στο VAR είναι απορίας άξιο τι έβλεπε τόση ώρα ο Φωτιάς μέχρι τελικά να πάρει την απόφαση και να δείξει βούλα. Απορίες με γνωστές τις απαντήσεις…