Στο κόμμα του Εθνάρχη Καραμανλή, άξια διάδοχος η Παπαγγελή

Λευτέρης Δούκας 20.03.2018-20:32

Το ότι είσαι αποφασισμένος να θυσιάσεις το Σαββατόβραδο σου για να ακούσεις Άδωνι Γεωργιάδη, αποτελεί το μεγαλύτερο πειστήριο πως κάτι δεν πάει καλά με τον εγκέφαλό σου.

Αλήθεια σας λέω, εάν γνώριζα εκ των προτέρων τις παρενέργειες όσων συνέβησαν στους δύο τελευταίους εντός έδρας αγώνες του ΠΑΟΚ, θα ακολουθούσα εντελώς διαφορετική πολιτική στα κείμενα μου. Θα υιοθετούσα τη γραμμή των ΠΑΕ Ολυμπιακού και ΑΕΚ, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία μου για τον τραυματισμό του Γκαρσία και θα συμμεριζόμουν τον φόβο που ένιωσαν οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης, βλέποντας σε φωτογραφία το όπλο του Σαββίδη.

Το ότι το φετινό πρωτάθλημα παίζεται πλέον στις δικαστικές αίθουσες και κατά μια διαβολική συγκυρία οι αγώνες του μέχρι τότε πρωτοπόρου ΠΑΟΚ με τους ανταγωνιστές του θα κριθούν στα χαρτιά, είναι ασήμαντο γεγονός μπροστά σε όσα κοσμοϊστορικά συνέβησαν με αυτήν την αφορμή.

Πρώτο και καλύτερο η ακύρωση της ομιλίας του Αδώνιδος Γεωργιάδη στη Θεσσαλονίκη, πως να το αντέξει άραγε ένας Νομός που ζει μονίμως στη σκιά της πρωτεύουσας; Μια περιοχή που δεν έχει ούτε μετρό, που από πάλαι ποτέ πρωταγωνίστρια όλων των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων και όχι μόνο, κατάντησε κομπάρσος.

Η ομιλία του Αδώνιδος (έτσι είναι το ορθόν σύμφωνα με την Αρχαιοελληνική, αφήστε που κάνει στίχο με το όνειδος) ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, ώστε τα φώτα όλου του πλανήτη να πέσουν στη Θεσσαλονίκη, που θα απολάμβανε έτσι τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που είχε προβλέψει ο Άντι Γουόρχολ.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης εξάλλου είναι από τους ανθρώπους που δε μιλάνε πολύ, αποφεύγει τα μικρόφωνα όπως ο διάολος το λιβάνι, κάτι που σημαίνει πως όποτε ανοίγει το στόμα του έχει να πει πολλά κι ενδιαφέροντα. Και δυστυχώς, χάσαμε την ευκαιρία να γίνουμε σοφότεροι, ακούγοντάς τον. Ίσως και κουφότεροι, αλλά μπρος τα -ψυχικά- κάλλη τι είναι ο πόνος…

Εκτός αυτού, η ακύρωση της ομιλίας του συνιστά και πλήγμα για την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, αφού η εκδήλωση θα γινόταν σε πολυπληθές κοινό. Χάθηκε η ευκαιρία λοιπόν να τοποθετηθούν σε γυάλα όσοι σκόπευαν να την παρακολουθήσουν και να εξεταστούν από κορυφαίους ανθρωπολόγους, βιολόγους, νευρολόγους. παθολόγους και γιατρούς άλλων παρόμοιων ειδικοτήτων.

Το ότι είσαι αποφασισμένος να θυσιάσεις το Σαββατόβραδο που ένας νορμάλ άνθρωπος το περιμένει πως και πως για να ξεκουραστεί, να ασχοληθεί με τα παιδιά του, να βγει βόλτα με τους φίλους του, να πάει σινεμά ή σε ταβέρνα με τη γυναίκα του, για να πας και να ακούσεις Άδωνι Γεωργιάδη, αποτελεί το μεγαλύτερο πειστήριο πως κάτι δεν πάει καλά με τον εγκέφαλό σου και χρήζεις άμεσης θεραπείας…

Το δεύτερο χτύπημα ήρθε με τη διαγραφή της Έλλης Παπαγγελή από τη ΝΔ, αν με την περίπτωση Αδώνιδος λέγαμε πως υπάρχει μια ελπίδα να το ξεπεράσουμε βλέποντας Ράδιο Αρβύλα ή και Λαζόπουλο που επανακάμπτει, η αποπομπή της φερέλπιδος πολιτευτού από το κόμμα, αποτελεί πλήγμα όχι μόνο για τη χώρα αλλά ολόκληρο τον Ελληνισμό.

Με τη ΝΔ εν δυνάμει κυβέρνηση και δεδομένο πως ακόμα κι αν βγούμε από το μνημόνια το καθεστώς επιτήρησης είναι μάλλον αναπόφευκτο, δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή από την Έλλη για υπουργό Οικονομικών, η μοναδική που θα μπορούσε να σαγηνεύσει κάθε χούφταλο εξ Ευρώπης, που επιτηρώντας τα κάλλη της, θα ξεχνούσε τις δεσμεύσεις της επιτήρησης.

Οι συνέπειες είναι ανυπολόγιστες, αν λάβουμε υπόψιν πως όπως έχει δείξει η ιστορία, όποιος πρωθυπουργός χάνει εκλογές, τρώγεται από το ίδιο το κόμμα του, με εξαίρεση το γίγαντα Ανδρέα, όλοι οι υπόλοιποι ακολούθησαν την πεπατημένη.

Καραμανλής πρεσβύτερος και ανιψιός, Σημίτης, ΓΑΠ, Σαμαράς, ο Κούλης δε θα αποτελέσει την εξαίρεση αφού γίνει πρωθυπουργός, οπότε ποια καλύτερη προοπτική για τη χώρα, από την Έλλη Παπαγγελή;