Το «φαινόμενο» του Ολυμπιακού και ο Γκάρι που του έλειπε…

Ο Ολυμπιακός πέτυχε τον στόχο του, νικώντας στο ματς με τον ΠΑΟΚ και παραμένοντας μόνος πρώτος στην βαθμολογία στο +4 από τον δικέφαλο του βορρά και στο +1 από την ΑΕΚ όμως υπάρχει ένα αλλά…

Ξεκινάω ανάποδα, γιατί στις νίκες το σημαντικό είναι να μένεις στα «κακώς κείμενα». Ένα ματς που ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να το έχει «κλειδώσει» από το ημίχρονο, ματς που θα έπρεπε να μην καταγραφεί ως μια απλή νίκη, αλλά ένας ακόμη θρίαμβος, τελικά έληξε με άγχος μετά το γκολ του ΠΑΟΚ στο 81΄(σ.σ. παρεμπιπτόντως υπάρχει καθαρό φάουλ που το VAR δεν είναι, ξανά εις βάρος του Ολυμπιακού όλως τυχαίως) και την πίεση που δέχθηκε ο Ολυμπιακός στο φινάλε.

Ματς που από το 55΄με 60΄και μετά, από τη στιγμή που ο Αγκιμπού είχε το δοκάρι για το 3-0 και την ώρα που ο Ελ Αραμπί βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς.

Γιατί είναι διαφορετικό να δώσεις χώρο στον αντίπαλο με το σκορ στο 2-0, ξέροντας πως οι… αεροδιάδρομοι που έχει ο ΠΑΟΚ από το πρώτο κιόλας ημίχρονο θα σου προσφέρουν την δυνατότητα για κόντρα επιθέσεις, και διαφορετικό για μισή ώρα και βάλε να μην μπορείς να βγάλεις μια σωστή αντεπίθεση και να αντιμετωπίζεις το παιχνίδι με παθητικότητα και χαλάρωση. Ναι, η κούραση παίζει τον ρόλο της, για αυτό όμως ο Ολυμπιακός έχει ένα «γεμάτο» ρόστερ. Ναι, η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι έχουν καταφέρει έως τώρα να έρθουν από τον πάγκο και να δώσουν λύσεις, όπως και να έχει όμως σε ένα ματς που θα έπρεπε, βάσει της εικόνας του να γράψει 4 και πάνω στο χαλαρό, να λήγει με άγχος μήπως γίνει καμιά στραβή και χαθεί και το «τρίποντο» από το πουθενά!

Τι γκρινιάζεις τώρα θα πει κάποιος, αφού το σημαντικό ήταν η νίκη και αυτή ήρθε. Συμφωνώ, πως η νίκη είναι πάνω από όλα αλλά μένω στα «κακώς κείμενα» γιατί τελικά αυτά είναι που χρειάζονται διόρθωση. Τα ευχάριστα άλλωστε γίνονται… επαναλαμβανόμενα για τον Ολυμπιακό για να… γυρίσω το τσιπάκι και να αφήσω την γκρίνια στην άκρη.

Ο Ολυμπιακός έβγαλε την αντίδραση που χρειαζόταν μετά την ήττα στη Γερμανία, «έπνιξε» τον ΠΑΟΚ για μια ώρα στο Καραϊσκάκη, ο Μαρτίνς πήρε «αιχμάλωτο» τον Λουτσέσκου και με τους Αγκιμπού, Μασούρα, Γκάρι, Ελ Αραμπί να κάνουν πράγματα και θαύματα μπροστά έφτασε εύκολα στο «λίγο» 2-0 για την συνολική εικόνα του ματς. Με εξαιρετικό πλάνο πίεσης πάνω στα βαριά κορμιά του ΠΑΟΚ, με τον Αγκιμπού να εξελίσσεται πλέον σε «φαινόμενο» για τον Ολυμπιακό. Ποδοσφαιριστής 21 ετών με μυαλό 30αρη, με πολύτιμη δουλειά στο παιχνίδι που θέλει ο Μαρτίνς να κάνει ο Ολυμπιακός.

Η πίεση που βγάζει και η συμμετοχή στο επιθετικό transition του Αγκιμπού πολύτιμη. Είναι στοιχείο που δεν προσφέρει κανείς άλλος στον Ολυμπιακό, για αυτό άλλωστε και ο Αγκιμπού δεν βγαίνει με τίποτα από την ενδεκάδα. Και αν συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς η αλήθεια είναι πως δεν τον βλέπω και για πολύ καιρό ακόμη στα ερυθρόλευκα καθώς αυτή η δουλειά που προσφέρει στο γήπεδο είναι ασύλληπτη και δεν την βρίσκουμε σε αφθονία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Αγκιμπού είναι «φαινόμενο» και θαρρώ πως αποτελεί το Νο1 «παράσημο» για τον Φρανσουά Μοντεστό που είναι ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε και τον έπεισε να έρθει στο μεγάλο λιμάνι. Προσφέροντας στον Ολυμπιακό ένα ακόμη «διαμάντι».

Ξέχωρα από τον Αγκιμπού και τον πολύτιμο Μασούρα που έκανε και πάλι εξαιρετικά την δουλειά του σκοράροντας απέναντι στον ΠΑΟΚ, το χθεσινό ματς έδωσε στον Ολυμπιακό και μια πολύ καλή «απάντηση» για τα «φτερά» της επίθεσής του. Με τον Γκάρι Ροντρίγκες να μας «συστήνεται» με τα ερυθρόλευκα απέναντι στην παλιά του ομάδα και να συμβάλλει τα μέγιστα στην εξαιρετική εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο 45λεπτο που έκανε τον ΠΑΟΚ να δεινοπαθήσει.

Ο Γκάρι είναι αυτό ακριβώς που έλειπε από τον Ολυμπιακό στα άκρα της επίθεσης του καθώς μέχρι τώρα ουδείς πλην του Μασούρα δεν μπορεί να λογίζεται ως αξιόπιστη λύση. Με τον Γκάρι να δείχνει πως η τρίτη χρονικά επιλογή για άκρα θα είναι και η καλύτερη. Ο Ονιεκούρου και πάλι δεν έδειξε τίποτα, σε μια ακόμη ευκαιρία που του έδωσε ο Μαρτίνς. Με την σύγκριση μάλιστα να είναι χαοτική, καθώς ο Γκάρι στο πρώτο ημίχρονο ταλαιπώρησε αφάνταστα τους αντιπάλους, δημιούργησε, απείλησε και ήταν βασικό μέλος της ομάδας ενώ στην επανάληψη ο Ονιεκούρου με την κακή του παρουσία έδωσε την δυνατότητα στον Λουτσέσκου να πάρει χώρο και από τα άκρα και να «φορτώσει» επιθετικά και με τον Βιεϊρίνια.

Όπως και να έχει πάντως ο Γκάρι είναι ένα (ακόμη) αισιόδοξο στοιχείο που βγαίνει από το ματς με την ελπίδα πως οι ενοχλήσεις που δεν του επέτρεψαν να παίξει και στην επανάληψη δεν θα του κόψουν την φόρα. Θυμίζω πως υπάρχει στην «εξίσωση» και ο Ρόνι Λόπες που όμως πλέον έχει φτάσει στο σημείο να μένει εκτός αποστολής καθώς για τον Μαρτίνς αποτελεί την τελευταία επιλογή για τα άκρα! Με τον Βρουσάι να έρχεται ως τέταρτος ακραίος και μπαίνοντας αλλαγή στα τελευταία λεπτά να δείχνει (και στον Μαρτίνς) πως αξίζει περισσότερες ευκαιρίες, ειδικά με την εικόνα που έχει ο Ονιεκούρου.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός αν και αδίκησε τον εαυτό του σε ένα ματς που θα μπορούσε να έχει πάρει πολύ πιο εμφατικά, κρατάει πολλά παραπάνω από το «τρίποντο» έχοντας τώρα μπροστά του μια τριάδα αγώνων έως την διακοπή που με το απόλυτο θα είναι ακριβώς εκεί που πρέπει πριν το επόμενο ντέρμπι, με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.