Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν έχουμε τι να γράψουμε, τι να δούμε, τι να πούμε. Ξέραμε ότι τα Σαββατοκύριακα ήταν για μεσημεριανά τσίπουρα και μετά ματς. Στο γήπεδο, στο καφενείο, στο σπίτι.
Η διακοπή του πρωταθλήματος είναι χειρότερη από αυτό που θα περίμενε κανείς (τελικά). Κι αν τις πρώτες μέρες ασχολούμασταν με την τραγελαφική κατάντια του πράγματος, με τα όπλα, με τις ανακοινώσεις, με το πρώτο γκολ από τα αποδυτήρια στην ιστορία (ή, έστω, το πιο φρέσκο), τώρα έχουμε πια πέσει σε τέλμα.
Η δίκη του ΠΑΟΚ εξελίσσεται σαν… δίκη. Οι εκτιμήσεις είναι δεδομένες εξαρχής: Ο ΠΑΟΚ οφείλει να τιμωρηθεί, αν δεν το κάνει μιλάμε για ένα μεγάλο δικαστικό σκάνδαλο στην ιστορία του ποδοσφαίρου, η ΑΕΚ αξίζει το φετινό πρωτάθλημα, ο τίτλος πρέπει να κερδηθεί στο γρασίδι κι όχι στις δικαστικές αίθουσες.
Μα στο δια ταύτα, μένουν οι άδειες Κυριακές. Ας είμαστε ειλικρινείς: Δεν έχουμε τι να γράψουμε, τι να δούμε, τι να πούμε. Ξέραμε ότι τα Σαββατοκύριακα ήταν για μεσημεριανά τσίπουρα και μετά ματς. Στο γήπεδο, στο καφενείο, στο σπίτι.
Το ζήτημα με τις ευλογημένες συνήθειες είναι πως χαρίζουν χαρά. Αυτό κάνει το ποδόσφαιρο. Καταφέρνει να ενώνει τον κόσμο, να τον κάνει να ξεχνιέται, να τον κάνει χαρούμενο, να του κλωτσάει το στομάχι από άγχος και νεύρα και ευτυχία. Όλα αυτά τα ανθρώπινα κι απολύτως αναγκαία, δηλαδή.
Είναι σχεδόν εγκληματικό πράγμα να στερείς την χαρά από τους ανθρώπους. Οι μικρές ιεροτελεστίες, όταν διακόπτονται απότομα, μας αφήνουν ημιτελείς.Ακούγεται υπερβολικό; Δεν είναι.
Δεν είναι γιατί τα όμορφα πράγματα, αυτά που γεμίζουν τα γήπεδα με πιτσιρικάδες, με μπαρμπάδια, με παιδιά είναι όλα όσα μας έκαναν να αγαπάμε κάτι: Την στιγμή που ακούγεται ο ύμνος της ομάδας, το γκολ, τη νίκη ή την ήττα. Αλλά με μια αφοσίωση που δεν επιτρέπεται να την στερήσει κανένα όπλο στον αγωνιστικό χώρο και καμία απόφαση (αυτή της διακοπής) που πήρε σβάρνα φταίχτες και μη.
Δεν έχει τιμωρηθεί ο ΠΑΟΚ -ούτε επίσημα ούτε καν ηθικά, έχουν τιμωρηθεί όλοι οι φίλαθλοι, όλων των ομάδων, όλοι οι λάτρεις κι όλοι οι άνθρωποι που κάτι περίμεναν από τις Κυριακές τους.
Κι αυτή η στέρηση της χαράς, η υποτίμηση, η βίαιη απομάκρυνση του φιλάθλου από το άθλημα είναι μια αγριότητα που πρέπει να σταματήσει. Ο καθένας ας τιμωρηθεί όπως του αξίζει, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι ο φταίχτης.