Ο Βίτο Κορλεόνε, ο Δόν Φανούτσι, ο Κομίνης και το σιδερικό του Ιβάν

ΣΤΗΝ ταινία ο Νονός υπάρχει η έξης ιστορία: Ο αρχιμαφιόζος Βίτο Κορλεόνε δέχτηκε επίσκεψη από το «βαφτιστήρι» του, τον ταλαντούχο ηθοποιό και τραγουδιστή Τζόνι Φοντέιν, που οποίου η καριέρα σταδιακά βυθιζόταν. Ζήτησε λοιπόν από τον Βίτο βοήθεια για να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία, η οποία θα «ανανέωνε» την καριέρα του. Ο παραγωγός του φιλμ Τζακ Ουόλτζ σε καμία περίπτωση δεν ήθελε στο πλατό τον Φοντέιν. Μετά από κλάματα του τελευταίου και νουθεσίες από τον Κορλεόνε, ο Βίτο εξήγησε στον Τζόνι: «θα του κάνω μια προσφορά την οποία δεν μπορεί να αρνηθεί (στον Ουόλτζ)». Ο Δον Κορλεόνε έστειλε στην Καλιφόρνια τον υιοθετημένο του γιο, τον «κονσιλιέρε» της οικογένειας, για να απευθυνθεί στον πεισματάρη παραγωγό. Ο παραγωγός με τη σειρά του τού εξήγησε τους λόγους που δεν ήθελε τον Φοντέιν. Ο κονσιλιέρε αποχώρησε, αλλά οι Κορλεόνε δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Το επόμενο πρωί, ο Ουόλτζ ξυπνώντας αντίκρισε στην άκρη του κρεβατιού το κομμένο κεφάλι του αγαπημένου του αλόγου, του Χαρτούμ. Φυσικά, ο Φοντέιν πήρε τον πολυπόθητο ρόλο.

ΓΙΑΤΙ άραγε το πήρε τόσο προσωπικά ο Βίτο Κορλεόνε; Ήταν γι’ αυτόν τόσο σημαντική η καριέρα του Τζόνι Φοντέιν, ώστε να φτάσει να στείλει το κομμένο κεφάλι αλόγου; Η απάντηση βρίσκεται στο Νονό 2. Ο Δον Φανούτσι, που εκβιάζει μαγαζιά στην περιοχή που ζει ο (νεαρός) Βίτο Κορλεόνε πουλώντας προστασία, ζητάει από τον τελευταίο 200 δολάρια για να του επιτρέψει να συνεχίσουν τις μικροκλοπές στη γειτονιά. Όταν ο Κορλεόνε του προσφέρει μόνο 100 δολάρια κι ο Δον Φανούτσι όχι μόνο τα δέχεται αλλά του προσφέρει και συνεργασία. Ο Βίτο καταλαβαίνει την αδυναμία του αντιπάλου του. Στην επόμενη σκηνή τον σκοτώνει.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι το πρωτάθλημα δεν είναι ένα απλό τρόπαιο. Η αξία του δεν έγκειται μόνο στην αίγλη του πρωταθλητή και στα (όλο και πιο απόμακρα) λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ. Όταν για την ανάδειξη του πρωταθλητή έχει λόγο το (πάσης φύσεως) «σύστημα», η κατάκτηση του τροπαίου είναι ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για το «ποιος είναι το αφεντικό», για το ποιος ελέγχει το σύστημα. Η κατάκτησή του αυτή καθ’ εαυτή δεν έχει μεγάλη αξία: Έχει τόση, όση τα 200 δολάρια που ζήτησε ο Δον Φανούτσι από το νεαρό Βίτο Κορλεόνε. Τα 100 δολάρια όμως που δεν μπόρεσε να εισπράξει ο Δον Φανούτσι είχαν πολλή μεγαλύτερη αξία: Ήταν η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.

ΕΤΣΙ εξηγείται και το «ή εμείς ή κανείς» του Σαββίδη. Η κατάκτηση η ίδια δεν έχει τόση σημασία. Το να το σηκώσει όμως κάποιος άλλος μπορεί να είναι καταστροφικό για τον Ιβάν Σαββίδη. Ίσως και για κάποιον ακόμη. Ο Ιβάν Σαββίδης πρόσφατα πούλησε την καπνοβιομηχανία του έναντι 1,3 δις ευρώ. Στην ανακοίνωση του ιαπωνικού κολοσσού που τη εξαγόρασε αναφέρονται τα εξής: «Ο Όμιλος JT Group θα αποκτήσει μετοχές της JSC Donskoy Tabak, της JSC Pereslavl-Tabak και της ΣΕΚΑΠ από ένα άτομο. Λόγω συμφωνίας εμπιστευτικότητας, το όνομα και η διεύθυνση του ατόμου αυτού δεν αποκαλύπτονται». Ποιο να ‘ναι άραγε αυτό το άτομο; Μα δεν το ξέρουν κι οι πέτρες ότι η εταιρεία ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη; Ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι;

ΚΙ ΑΝ δεν είναι έτσι; Κι αν υπάρχει (και) κάποιος άλλος ιδιοκτήτης της Donskoy Tabak που δεν θέλει να εμφανίζεται; Ποιος μπορεί σήμερα στη Ρωσία να εισπράττει 1,3 δις ευρώ και να μη θέλει να ακούγεται το όνομά του; Θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ ισχυρός, πολύ πιο ισχυρός κι από τον Ιβάν. Σίγουρα θα έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά και δε θα του αρέσει να χάνει. Κι αν χάσει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα (ενώ έχει σπρώξει τα ρέστα του) από κάποιον Ποντίκη που έτρεξε στη σέντρα και μετά γύρισε πίσω; Από κάποιον Δημήτρη Μελισσανίδη που δεν έχει βάλει μία κι έχει μια ομάδα που την τρέχει έσοδα-έξοδα; Τι αξία μπορεί να έχει ένα πρωτάθλημα, για κάποιον που εισέπραξε, 1.3 δις ευρώ από ένα ντιλ; Έχει τόση αξία, όση και τα εκατό δολάρια του Δον Φανούτσι. Ο Βίτο Κορλεόνε, τον σκότωσε. Ο Ιβάν Σαββίδης μπούκαρε με το πιστόλι. Οι εντυπώσεις είναι οι ίδιες. Φαινομενικά για το τίποτα, αλλά επί της ουσίας για θέμα αρχών. Τι θα πει δηλαδή ο κόσμος; Θα νομίσει (και δικαίως) ότι ξοφλήσαμε.

ΜΑ τι μας λες Καίσαρη θα πει κάποιος; Μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για το Σαββίδη το πρωτάθλημα, αλλά εδώ υπάρχουν θεσμικά όργανα. Η κυβέρνηση. Δικαστές. Αρεοπαγίτες εν ενεργεία. Η ανώτατη αρχή του ποδοσφαίρου, η FIFA που θα επιβάλει την τάξη μέσω του Grexit. Κι εδώ είναι που γίνεται για μια ακόμη φορά επίκαιρη η ρήση του Θωμά Μητρόπουλου στον Πανόπουλο που αποκαλεί, «περίεργο» στις κασέτες της Παράγκας: «Παίρνεις χαμπάρι τι λέμε, ρε περίεργε; Είναι σαν να μου λες ότι ο κόσμος μπορεί να υπάρξει χωρίς πουτάνες. Δεν γίνεται αδελφέ». Αν όντως υπάρχει «κόσμος χωρίς πουτάνες», τότε σίγουρα θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Αν όμως έχει δίκιο ο Θωμάς, τότε και «πουτάνες» θα βρεθούν να κάνουν τη δουλειά και βέβαια θα πάνε με τον πιο πλούσιο. Γιατί έτσι κάνουν οι πουτάνες. Πουτάνες που πάνε με τον πιο έξυπνο ή με τον πιο μάγκα υπάρχουν μόνο στη φαντασία των (χαζών και όχι πλουσίων) ανδρών.

Στη μουσική επιλογή, Samantha Fish & Sadie Johnson- Black Cat Bone.