Επιτέλους, να «παίξουν» και οι ποδοσφαιριστές!

Από τη στιγμή που μπήκε το λουκέτο στα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας, το ντέρμπι ανάμεσα στην Παναχαϊκή και τον Άρη απέσπασε το ενδιαφέρον των φίλων του ποδοσφαίρου. Μας προέκυψε βέβαια και σε αυτό αρκετή ένταση, καθώς είχαμε τρεις αποβολές, ενώ δεν έλειψαν και οι… καφέδες από την εξέδρα προς τον προπονητή των φιλοξενούμενων…

Σε αυτήν τη συγκυρία οι ποδοσφαιριστές που αποτελούν το βασικό κομμάτι του παιχνιδιού θα πρέπει να συμβάλουν κι αυτοί στην «εξομάλυνση». Όχι σαν κι αυτή που επιχείρησε η ΟΥΕΦΑ με τους επιτηρητές που μας έστειλε για τη διαιτησία, όμως παρά ταύτα δεν απέτρεψαν το… μπάχαλο, αλλά σε κάτι επί της ουσίας, αφού έχουν τη δυνατότητα να βάλουν τους δικούς τους όρους στο παιχνίδι και να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Γιατί υπάρχει, ξέρετε, και αυτό το ενδεχόμενο να μην έχουμε ανακαλύψει ακόμη τον «πάτο», παρά τα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό στα γήπεδα και που οδήγησαν την Πολιτεία στην απόφαση να διακόψει το πρωτάθλημα.

Στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου είναι γεγονός ότι οι παίκτες δεν έχουν δώσει τις αφορμές που θα ανάψουν το φιτίλι στην κερκίδα. Τα πιο παλιά τα χρόνια υπήρχε μεγαλύτερη ένταση στον αγωνιστικό χώρο, αφού δεν ήταν λίγοι αυτοί που δεν έβαζαν φραγμούς στο πάθος τους και ξέφευγαν από τα όρια του επιτρεπτού.

Τότε όμως τους τα συγχωρούσαμε όλα από τη στιγμή που τους είχαμε καταχωρήσει στην εκτίμησή μας ως τους «ήρωες της Κυριακής» και αυτόν τον τίτλο είναι αλήθεια ότι τον είχαν κατακτήσει δικαιωματικά. Και με το ταλέντο τους και επειδή έβγαζαν πάνω στο χορτάρι μέχρι και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους…

Μπορεί να συναντιόντουσαν και να έκαναν παρέα στα… μπουζούκια, αλλά στο γήπεδο έδιναν διαφορετικό «ραντεβού» και οι μονομαχίες τους πραγματικά αποτελούσαν την αφορμή για να γυριστεί ταινία ολόκληρη. Στη νέα εκδοχή της ιστορίας οι παίκτες έγιναν πράγματι πιο επαγγελματίες, ίσως γιατί απομακρύνθηκαν και μεταξύ τους, ενώ η έλευση περισσότερων ξένων επέδρασε καταλυτικά στη νέα πραγματικότητα.

Από εδώ και πέρα όμως και από τη στιγμή που έχει επιστρέψει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο «σημείο μηδέν» οφείλουν και οι άμεσα εμπλεκόμενοι, παίκτες και προπονητές να κάνουν περισσότερα πράγματα. Λίγοι είναι αυτοί που παρεκτρέπονται και προτιμούν το «οπαδιλίκι», κυρίως οι ξένοι, ίσως γιατί έχουν καταλάβει ότι «πουλάει» στη χώρα μας, όμως από ένα σημείο και μετά ακόμη και οι διαμαρτυρίες προς τους διαιτητές δεν ωφελούν σε τίποτα.

Η περίπτωση του Βιερίνια είναι ενδεικτική και έχει να μας δείξει πως μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να βοηθήσει πραγματικά την ομάδα του, ακόμη και στην πιο δύσκολη στιγμή. Απλά το ζητούμενο είναι να μη φτάσουμε ξανά έως εκεί και για να πετύχουμε αυτό θα πρέπει όλοι να περιοριστούν στο δικό τους ρόλο. Μέσα και έξω από το γήπεδο…